Kerbela - Cilt - Cumhuriyet Üniversitesi

82
• Gencal Şenyayla
insanın hoşuna gidebilecek bir bahar manzarası çizmişler, daha sonra
da her şeyin onun emrine amade olduğu mesajını vererek bununla
muhataplarının kendilerine gelmede aceleci olmasını istemişlerdir.
Dolayısıyla Kûfeliler her insanın hoşuna gidebilecek olan tabii
güzellik ve toplumsal desteği, psikolojik bir argüman olarak
kullanmışlar ve Hz. Hüseyin’in kendilerine gelmesi için onu ikna etme
yoluna gitmişler ve bunda da başarılı olmuşlardır.
Abdullah b. Ömer, Hz. Hüseyin’in Irak’a gideceğini haber
aldığında ona bir mektup göndermiştir. Gönderdiği mektupta,
Hüseyin’in büyük işlere kalkıştığını ve kendisinin vurulup
düşürüleceği yere götürülmek istendiğini söylemiştir. 94 İbn Ömer
yazdığı mektupta, Hz. Hüseyin’in çıkmayı düşündüğü bu yolda
öldürülebileceğini belirterek onu bu yoldan caydırmak istemiş ve
öldürülme ihtimalini psikolojik bir argüman olarak kullanmıştır.
Medine valisi Velid, Hz. Hüseyin’i, Yezid’e biate davet edince
Hz. Hüseyin, kendisi gibi bir adamın gizlice biat etmesinin yakışık
almayacağını belirtmiştir. Bunun üzerine orada bulunan Mervan b.
Hakem, Medine valisine, Hüseyin’i elden kaçırmamasını, ya
hapsetmesini ya da boynunu vurmasını söylemiştir. Hz. Hüseyin de
Mervan’a; “Ey mor suratlı kadının oğlu! Yalan söyledin, benim
boynumu vurmaya ne sen kadirsin, ne de o kadir olabilir” demiştir. 95
Yine Kûfe ordu komutanı Ömer, vali Ubeydullah’ın emrine boyun
eğmeye kendisini davet ettiği zaman Hz. Hüseyin, işin sonunda ölüm
bile olsa kesinlikle Mercane’nin oğlunun hükmünü kabul
etmeyeceğini söylemiştir. 96
Hz. Hüseyin kendisini peygamber torunu olarak sürekli farklı bir
kişi olarak kabul etmiş ve Kerbelâ sürecinde bu anlayışını sürekli
devam ettirerek sahip olduğu bu krediyi her ortamda kendi lehine bir
argüman olarak kullanmıştır. Yukarıdaki mektupta da Hz.
Peygamber’in torunu ve Fatıma’nın oğlu olan Hüseyin, Mervan’ı mor
suratlı kadının oğlu olarak vasfetmiş ve kendisi gibi önemli birinin
boynunu vurmaya kimsenin gücünün yetmeyeceğini söylemiştir. Aynı
şekilde Hz. Hüseyin, Vali Ubeydullah’ı Mercane’nin oğlu olarak hakir
görmüş, işin sonunda ölüm bile olsa Fatıma’nın oğlu olarak onun
hükmüne boyun eğmeyi gururuna yedirememiş ve sahip olduğu bu
konumu Kerbelâ sürecinde psikolojik bir argüman olarak sürekli
94
Zehebî, Muhammed b. Ahmed, Siyeru A’lâmi’n-Nübelâ, Mısır, ty., III, 196.
95
Belâzürî, V, 317; Taberî, V, 347.
96
İbn ‘Abdirrabbih, Ahmed b. Muhammed el-Endülûsî, ‘İkdu’l-Ferîd, Beyrut, T.y., II,
252.