Kerbela - Cilt - Cumhuriyet Üniversitesi

72
• Gencal Şenyayla
Kabileciliğin en önemli belirleyici unsur olduğu bir toplumun üyesi
olan Zeyd b. Erkam bu tepkisel sözleriyle, bir Arap olan Fatımanın
oğlu Hz. Hüseyin’e bunlar yapılırken nasıl olup da damarında Arap
kanı taşıyanların Ubeydullah’ın yanında yer aldıklarına şaşırdığını
belirtmiştir.
Bir Emevî taraftarı, Kûfe’de faaliyetlerine başladığı zaman
valinin bile görmezlikten geldiği Müslim’i Yezid’e şikâyet etmiştir.
Bu şikâyet üzerine Yezid, vali Numan’ı görevinden azlederek onun
yerine Kûfe valiliğine, Basra’nın da valiliğini yapan Ubeydullah’ı
atamış ve bu atama ile birlikte yeni valiye bir mektup yazmıştır.
Yazdığı mektupta Yezid, Vali Ubeydullah’tan Müslim’e karşı
sert davranmasını, onu yakalamasını ve öldürüp kellesini kendisine
göndermesini istemiştir. 68 Yezid’in bu emrinden, ne pahasına olursa
olsun vali Ubeydullah’a, Haşimoğulları ve taraftarlarının hakkından
gelmesi için geniş yetkiler verdiği anlaşılmaktadır. 69
Yezid’in emri üzerine sıkı bir takip sonucu kısa sürede etkisiz
kılınan ve yakalanan Müslim b. Akil, valinin huzuruna çıkarılmış ve
vali ile aralarında geçen diyalogda vali onu toplumun birlik ve
beraberliğini bozmaya yeltenmekle suçlamış, Müslim de kendisinin
Kûfelilerin isteği üzerine adaleti ikame etmeye, kitap ve sünnete
çağırmaya geldiğini söyleyerek kendisini savunmuştur. 70 Bu
konuşmalardan sonra da vali Ubeydullah, Müslim’e, Hz. Hüseyin’e ve
Haşimoğullarının belli başlı şahsiyetlerine hakaretler yağdırmıştır. 71
Emevî iktidarının temsilcisi Yezid ve cephesi, Kerbelâ’ya giden
süreçte her fırsatta kendi iktidarlarına ortak istemediklerini
göstermişlerdir. Özellikle de bu ortaklığa aday olanlar ezelî rekabetin
diğer tarafı Haşimîler olunca bu konuda daha da katılaşmışlardır.
Yezid cephesi bu noktadaki tavizsiz duruşunu Haşimîlerle olan bütün
söylemlerinde ortaya koymuş, iktidarlarına ortak olmaya talip
olanların Peygamber ailesinden bile olsa asla affedilmeyeceği
gerçeğinin politikalarının ayrılmaz vasfı olduğunu Haşimîlere karşı bir
argüman olarak kullanmışlardır.
Hz. Hüseyin’in ölüm haberi Medine’ye ulaştığında kadınlar
ağlamışlar, Haşimoğullarının evlerinden ağıtlar yükselmiştir.
Ümeyyeoğullarına mensup olan Medine valisi Amr b. Said ise,
68 Ebu Mihnef, s. 22.
69 Sarıçam, s. 314.
70 Taberî, V, 377; İbnü’l-A’sem, III, 66.
71 İbn Kesîr, VII, 157.