Kerbela - Cilt - Cumhuriyet Üniversitesi

Çeşitli Yönleriyle Kerbela • 65
Hz. Hüseyin henüz Medine’de iken Kûfelilerin kendisi ziyaret
etmesinden rahatsız olan Medine valisi, Iraklıların onunla
görüşmesine engel olmaya çalışmıştır. Bunun üzerine Hz. Hüseyin
valiye tepki göstermiş ve ona şu karşılığı vermiştir: “ Ey nefsine
zulmeden! Rabbine asi olan! Senin ve amcanın tanımadığı hakkımı
bilen bir topluluk ile benim arama niçin giriyorsun”. 47
Hz. Hüseyin, Kûfe’ye doğru yürürken Rumme vadisine
geldiğinde buradan Kûfelilere bir mektup göndermiştir. O
mektubunda, Müslim’in verdiği malumata dayanarak hilafet işinde
gasp edilmiş olan haklarını talep etmede Kûfelilerin kendilerine
yardımcı olacaklarına dair var olan inancını dile getirmiştir. 48
Buradaki ifadelerinden Hz. Hüseyin’in henüz Medine’de iken
hilafeti kendisinin elinden alınmış siyasî bir hak olarak algıladığını
görüyoruz. Hz. Hüseyin bunu kendi iç dünyasında güçlü bir argüman
olarak kurgulamış ve bunu sıklıkla olmasa da bazı söylemleri ve
mektuplarında kullanmıştır.
Muaviye’nin Yezid’e vasiyetinde; Iraklıların Hüseyin’i rahat
bırakmayacaklarını bildirip şayet böyle bir durum olursa ona karşı
akrabalık hukukunu gözetip onu affetmesini tavsiye etmiştir. 49 Yine
Yezid, Medine valisi Velid’e gönderdiği mektupta Hüseyin konusunda
kendisini uyarmış, bu uyarı üzerine de vali durumu Mervan b.
Hakemle istişare etmiştir. Yapılan bu istişareden sonra Mervan,
Medine valisine, Hüseyin konusunda aceleci olup bir an önce ondan
biat almasını tavsiye etmiştir. 50
Yukarıdaki iki durumdan da anlıyoruz ki, kamuoyunda Hz.
Hüseyin’in her an idareye karşı harekete geçebileceğine dair bir
beklenti vardı. Nitekim kamuoyu bu konuda yanılmamış ve Hz.
Hüseyin beklenen harekete kalkışmıştır. Kamuoyunun beklentisi
özellikle iktidar ailesi tarafından daha hassas bir şekilde dikkate
alınmış ve Kerbelâ olayı da bu hassasiyetin elim bir sonucu olmuştur.
Bütün bunlardan sonra şunu diyebiliriz ki; Hz. Hüseyin, işin
başından beri idareye taliptir ve idareyi ele geçirmek için müsait bir
ortam beklemektedir. Kendisine göre müsait olan bu ortamı bulunca
da kamuoyunun beklentisini boşa çıkarmamış ve idareye karşı
harekete geçmiştir.
47 Belâzürî, III, 369.
48 Dîneverî, s. 226; Taberî, V, 395.
49 İbn Haldun, Abdurrahman b. Muhammed, Târîhu İbn Haldun, Beyrut, 1971, III, 18.
50 Dîneverî, s. 210; Taberî, V, 347.