Kerbela - Cilt - Cumhuriyet Üniversitesi

402
• Mehmet Ali Büyükkara
Aynı sıfatın bir tecellisi olacak ki, Hz. Hüseyin, beklediği ölümünün
boş yere, faidesiz bir ölüm olmayacağının bilincindedir. Bu bağlamda
Mutahharî, katledilişinden hemen önce İmam Hüseyin’in söylediği sözler ile
istidlal etmektedir. O şöyle demişti: “Zor ve gamlı günler için hazırlanın ve
bilin ki Allah Teâlâ sizin himayeciniz ve koruyucunuzdur. Ve sizi yakın bir
zamanda düşmanların şerrinden kurtaracak, akibetinizi hayıra dönüştürecek,
düşmanınızı çeşitli azaplara düçar kılacaktır”. Ömer b. Sa’d’a ise şöyle
seslenmişti: “Allah’a andolsun ki Rey’in valiliği sana nasip olmayacaktır.
Ben, Kûfe çocuklarının, meyve ağacına taş attıkları gibi, (senin) başını hedef
alıp taşladıklarını görür gibiyim”. 64 Bu nakillerin hiç birisi Şeriatî’nin
anlatısında dikkate alınmamıştır.
Diğer taraftan Mutahharî, Hz. Hüseyin’in siyasi bir hareket içinde
olmadığını ileri sürerek Şeriatî’yle aynı kanaate varır. Mutahharî’ye göre
Hüseyin, Târık b. Ziyâd gibi bir siyaset adamının yaptığını tekrarlayarak,
etrafındakileri tüm varlıklarıyla savaşa sevketmek için “gemileri
yaktırmamıştır”. Bilakis onlara “dilerseniz emniyetle geri dönebilirsiniz”
mesajı vermiştir. Bu tavır bile tek başına Hüseyin’in siyaset peşinde
olmadığını göstermektedir. Onun Halife Yezid’in biat talebine hayır deyişi,
onun takvâsından ileri gelmektedir. Kerbela’yı bir inkilap haline getiren
unsur da zaten budur. Kûfe’lilerin çağrısını almıştır. Yani Müslümanların
başkaldırdığını görmüş ve bir imamdan beklendiği şekliyle emr bi’l-marûf ve
nehy ani’l-münker vazifesini yerine getirmek için bir devrimci hüviyetiyle
Kerbela’ya doğru yürümüştür. 65 Fakat bu gayri siyasi ve tümüyle dinî tavrın
olumlu siyasi karşılıkları elbette olacaktır. İşte Kerbela isyanını İslamî bir
inkilaba hazırlanmakta olan İran’da kullanışlı yapan nokta burasıdır. İnkılab,
Hüseyin’in inkılabı gibi tamamen dinî bir gayeyle ve Hüseyin’in hakiki
varisleri olan alimler elinde şekil almalı, kahramanca ve fedâkarâne
olmalıdır.
Yukarıda temas ettiğimiz şekliyle Kerbela üzerindeki tahrifat hakkında
açıklamalarda bulunan Mutahharî, bu tahriflerin önüne geçilmesi için
ulemanın cerh yoluna başvurmasının lüzumundan bahsetmektedir. 66 Yani
alimler, maddî ve manevî türden tahrifleri, yazar ve kaynaklarıyla beraber
teşhir ederek eleştirmelidirler. Mutahharî’nin Ravzatü’ş-Şühedâ’ya yönelik
ağır tenkitleri böyle bir cerh denemesidir. Onun, daha ölçülü ve saygılı bir
dille bile olsa aynı şekilde Necefâbadî’nin şehîd-i câvîd tezini uzun
64 Mutahharî, a.g.e., s.576-7.
65 Mutahharî, a.g.e., s.444-450.
66 Bkz. Mutahharî, a.g.e., s.94-6.