Kerbela - Cilt - Cumhuriyet Üniversitesi

40
• Ünal Kılıç
gelir ki; Allah (c.c)’ın takdir ettiği gerçekleşir ve onu hiç kimse engelleyemez."
149
-"Ubeydullah’ın, Hz. Hüseyin ile akrabalık ve yakınlığı olsaydı onu
öldürmezdi." 150
Öyle anlaşılıyor ki Yezid, en azından o an için olanlar karşısında üzüntüsünü
dile getirerek Ubeydullah'ı bu yaptıklarından dolayı kınadı. Muhtemelen
de bu üzüntü ve pişmanlığı hafifletmek için Hz. Hüseyin'in hayatta
kalan yakınlarına da gayet iyi davrandı. Şam'da kaldıkları sürece onlara
izzet-i ikramda bulundu ve kendilerinden gasp edilen mallarını fazlasıyla
iade etti. Ayrıca onların salimen Medine'ye gidebilmeleri için gerekli hazırlıkları
yaptırdı ve Şam'dan tayin ettiği şahısların refakatinde yolcu etti. 151
Medine'ye götürülen Hz. Hüseyin'in başı, Yezid'in direktiflerine binaen
Medine valisi Amr b. Saîd tarafından kefenlettirilerek annesi Fatıma bnt.
Muhammed'in Baki mezarlığındaki kabrinin yanına defnedildi. 152
Bunun yanında Hz. Hüseyin’in kesik başının Necef’e babasının
kabrinin yanına, Kûfe dışında bir yere, Kerbelâ'da cesedinîn konulduğu
kabre, Dımaşk'ta bilinmeyen bir yere, Rakka'ya hatta Kahire veya
Semerkand'a gömüldüğüne dair rivayetler de bulunmaktadır. 153
Kerbela olayından sonra birtakım enteresan olayların meydana geldiği
nakledilir ki, bunların ihtiyatla karşılanması uygun olacaktır. Hz. Hüseyin ve
yakınlarına duyulan sevgiyle, onların ardından duyulan üzüntünün
psikolojisiyle ortaya çıktığı düşünülen bu rivayetlerde belirtilenlere inanmak,
ne Hz. Hüseyin'e ve taraftarlarına ne de günümüz insanlarına fayda
sağlayacaktır. 154
XII-Kerbela Faciasında Sorumluluğu Bulunanlar
Kerbela olayında kimlerin hangi yönüyle kusurlarının olduğu kesin
olarak ortaya konulamaz. Çünkü bu olay, toplumsal bir hareketin sonucu
olarak meydana geldi. Tarihi bir birikimin tesirleriyle vücut buldu. Birtakım
149
İbn A'sem, III. 148-149.
150
İbn Kuteybe, İmâme, II, 7; Belâzüri, Ensâb, III, 424.
151
İbn Kuteybe, İmâme, II, 7; Belâzurî, Ensâb, III, 417-425; Taberî, IV, 356-359; Nüveyrî, XX,
475;Ibnül-Esîr, Kâmil, IV, 87; Makdisî, VI, 12; İbnü'l-Verdî. I,164-165.
152
İbnü'1-İmad, IV, 275; Nüveyrî, XX, 475.
153
Belâzürî, Ensâb, III, 416-419; Nüveyrî, XX, 481; İbn Teymiyye, Ra’sü’l-Hüseyin, s. 175-210; İbn
Kesîr, Bidâye, VI-II, 221.
154
Bunlardan bazıları şu şekildedir: Gökyüzünün ağlaması, Şam ve Beytü'l-Makdis'te kaldırılan her
taşın altında kan görülmesi, yıldızların bir biriyle çarpışmaları, Dünya'nın yedi gün durması, Güneş'in
tutulması, Gökyüzünün altıgün süreyle kıpkırmızı olması vs. bkz. Ebû Mıhnef, Maktel, s. 83-84;
Belâzürî, Ensâb, III, 413-425;Taberî, IV, 347 vd; Ebül-Arab, s. 153-154; İbnü'1-Esîr, Kâmil, IV, 88-
90; Suyûtî, s. 207; Zehebî, Tarih, s. 14-16.