Kerbela - Cilt - Cumhuriyet Üniversitesi

320
• Ahmet Turan Yüksel
Öncelikle Kûfe’ye ulaştığında yaptığı ilk konuşma dikkat çekicidir. Şu
konuşmayı yapmıştır:
“Müminlerin Emîri beni şehrinize vali ve haraç işlerine memur tayin
etti. Bana mazlum olanınıza iyilik etmeyi, yoksullarınızı doyurmayı, devlete
itaat edene iyi muamele etmeyi, âsi ve fitnecilere karşı sert davranmayı
emretti. Ben burada onun emrini uygulayacak, isteklerini yerine getireceğim.
İyilerinize karşı müşfik bir baba, itaate edenlerinize karşı bir kardeş gibi
davranacağım. Kılıç ve kırbacım emrimi kabul etmeyen, bana karşı
çıkanların üzerinde olacaktır. Artık herkes dilediğini yapabilir...” 10
Bu konuşmada Ubeydullah, vali olarak aldığı emirleri ve izleyeceği
yolu açıkça ortaya koymuştur. Özellikle Hz. Hüseyin’in ismini
zikretmemekle beraber, “âsi ve fitneciler” tanımlaması ile onu ve
taraftarlarını, destek verecek kimseleri kastederek, sonunda açıkça meydan
da okumuştur. Bu tavır ve sözleri aynı zamanda daha sonra yaşanacakların
habercisi gibidir.
Nitekim bu bağlamda düşünce planında Hz. Hüseyin’e destek
sağlamaya da çalışan Müslim b. Akîl’i valilik konağının damına çıkartıp
önce başını kestirmiş ve cesedini aşağıya atarak ve ona destek veren Hâni b.
Urve’yi de çarşıda idam ettirerek etkisiz hale getirmiştir. 11 Bu şekilde
Kûfe’de otoriteyi ele geçirme ve Hz. Hüseyin’in desteğini kontrol altına alma
konusunda önemli rol oynamıştır. Bir başka ifadeyle, daha başlangıçta
Müslim’in rahat hareket etmesine ve güçlenmesine engel olunmuştur. Diğer
taraftan, bu gelişmelerin, Hz. Hüseyin taraftarlarını daha da kamçıladığını
düşünmek mümkünse de, buna karşılık Hz. Hüseyin’e karşı sempatisi olan
ve onu desteklemeyi düşünenleri ise endişe ve kararsızlığa itmiştir. Zira her
ikisi de öldürüldükten sonra hem bedenleri teşhir edilmiş, yerde sürüklenmiş
hem de başları kesilerek Halife Yezîd’e gönderilmiştir. Bu tür muameleler
otoriteye karşı çıkanlara bir gözdağı ve ibret olması için yapılmış olsa da,
İslâm’ın tasvip etmediği bir muamele olduğunu burada ifade etmek gerekir.
Bu arada Halife Yezîd’in, netice itibariyle Ubeydullah’ın bu icraatından
dolayı memnun kaldığı, ancak kendisine bizzat silah çekmeyen birisini
öldürmemesi konusunda onu uyardığını zikretmek yerinde olacaktır.
Bu süreçte Hz. Hüseyin, her şeye rağmen Kûfe’ye doğru yolculuğunu
sürdürmüştür. Bu noktada Halife Yezîd’in Ubeydullah’a birtakım yeni
10
Dîneverî, el-Ahbâru’t-Tıvâl, Beyrut, Trs., s. 215; İsfahânî, Makâtilu’t-Tâlibiyyîn, Beyrut,
Trs., s. 96-97.
11
İbn Habîb, Kitâbu’l-Muhabber, Beyrut, Trs., s. 480; Dîneverî, s. 222; İbn Tıktaka, el-Fahrî
fi’l-Âdâbi’s-Sultâniyye ve’d-Düveli’l-İslâmiyye, Beyrut, Trs., s. 114.