Kerbela - Cilt - Cumhuriyet Üniversitesi

Çeşitli Yönleriyle Kerbela • 267
ve abisi Hz. Hasan’a yaptıkları ortadayken böyle bir ısrarda bulunması akliselim
açısından kabul edilebilir bir durum değildir. Iraklıların derdi Şam’a karşı
üstünlük savaşını kaybettikleri için Hz. Hüseyin’i kullanarak galip gelmekti.
Değilse Hz. Hüseyin’in davasıyla direkt ilgili değillerdi. Bunu defalarca
göstermişlerdi. Bu göz göre göre yok olmaya gitmekti veya ondaki liderlik hırsı
bütün bu tavsiye ve tarihi gerçekleri görmemesine neden oldu diyebiliriz. Sonucu
belli olan bir katliama zemin hazırladı dersek yanlış söylemiş olmayız.
Tarihte hiçbir devlet veya lider isyan etmek üzere hareket eden bir kişiyi
başıboş bırakmaz. En mülayim devlet başkanları dahi bunu yapmaz. Hz. Hüseyin
herkesin gözü önünde isyan etmeye hazırlanan Kûfelilerin başına geçmek üzere
harekete geçmektedir. Bu durumda Emevîlerden bunu serbest bırakmalarını
beklemek hiçbir tarihi gerçeğe uygun olmaz. Tedbir almak Hz. Hüseyin’in
dedesi Hz. Peygamber'in en önemli silahı idi. Hz. Peygamber, anlamsız
direnişlerin karşısında idi. Gerektiği zaman savaşlarda geri çekilmeyi biliyordu.
Ancak Hz. Hüseyin tedbir denen bu kavrama hiç başvurmadı. Açık hedef halinde
yola düştü.
Yezit meselenin bu hale dönüşmemesi için uğraş verse de ipleri elinden
kaçırmıştır. Meselenin bu boyutlara gelmesini elbette o da istememektedir.
Ancak Yezit’in yerine empati yapmak gerekirse Hz. Hüseyin’i başı boş
bırakması da elbette beklenemez. O da kendine göre tedbirlerini almıştır. Haşim
oğullarında saygınlığı olan İbn Abbas’ı devreye sokmuş olmamıştır. Bunun
üzerine Hz. Hüseyin’in Kûfe’ye ulaşmadan engellemeye çalışmıştır. Ancak bunu
da tam yaptığı söylenemez. İletişim imkanlarının az olduğu o devirde Kûfe’deki
valisinin yaptıklarından onu sorumlu tutmak pek doğru değildir. Kaldı ki hangi
vali gelse teslim olmaya yanaşmayan Hz. Hüseyin’e karşı ne yapabilirdi ki?
Bütün bunlar akla Hz. Hüseyin’in sahip olduğu muhtemelen iktidar hırsı
nedeniyle böyle bir girişimde bulunduğu düşüncesini akla getiriyor. Akıllıca
hareket edip gitmemesi gerekirken o, aklıyla değil hisleriyle hareket etti.
Kûfelilerin durumunu bile bile üstelik temsilcisi Müslim’in durumunu
öğrenmesine rağmen ailesini götürdü.
Yezit’in Suçu
Hz. Hüseyin'in Kûfe'ye gitmek istediğini haber alınca, Yezîd b. Muaviye,
İbn-i Abbas'a şöyle yazdı: “Sanıyoruz ki: maşrık taraflarından bazı adamlar gelip
onu halifelik ümidine düşürdüler. Bundan, senin de haberin vardır. Eğer, o, böyle
bir iş yapmaya kalkarsa, akrabalık bağlarını kesmiş olur. Sen, ailenin büyüğüsün.