Kerbela - Cilt - Cumhuriyet Üniversitesi

266
• Mehmet Azimli
çok ulvi gayelerle Hz. Hüseyin’i davet ettikleri söylenemez. Daha sonraki
dönemdeki Şiî isyanlarına bakıldığı zaman bu durumu daha rahat algılamak
mümkün gözükecektir. Doğrusu Kûfelilerin, Ali Şia’sını mı yoksa bölgecilik
anlamında Irak Şia’sını mı (Kûfecilik) tuttukları belli değildir. Nitekim sonuçta
Hz. Hüseyin’i öldürenlerin arasında hiçbir Şamlı bulunmuyordu, hepsi Iraklı idi.
Sonuç olarak Hz. Hüseyin’in Mekke’den hareketinin yanlış olduğunu,
sahabenin ona katılmadığını, hatta engel olmaya çalıştığını, babası ve abisinden
tecrübe ederek böyle bir olayın olabileceğini tahmin etmesi gerektiğini, onun bu
tedbirsiz davranmasının böyle bir katliamın olmasına zemin hazırladığını
belirtmek istiyoruz. Olayın sorumlularını ve katliamı yapanları bu işten azade de
kılmıyoruz. Meselenin bu yönü apayrı bir değerlendirme konusudur.
Sahabe içinde tek farklı tavır İbn Zübeyr’den geliyordu. Şimdi bu durumu
inceleyelim.
İbn Zübeyr’in Tavrı
İbn Zübeyr halkın Hz. Hüseyin’e teveccühünü halkın onun yanında
toplanmasını görüyordu. Hz. Hüseyin gitmeden halkın ona biat etmeyeceğini
biliyordu. Hz. Hüseyin'in yanına gidip: “Bilmem ki biz, halifeliği ne diye şu
kavme bırakıyor, onlarla uğraşmaktan vaz geçiyor ve kaçınıyoruz. Halbuki biz
Muhacirlerin oğullarıyız. Bu işi, idareye onlardan daha yakın ve önce geliriz.
Söyle bana, sen, şimdi ne yapmak istiyorsun?” dedi. Hz. Hüseyin “Vallahi,
Kûfe'ye gitmek içime doğuyor. Oradaki taraftarlarım ve Küfelilerin Eşrafı da,
bana yazı yazdılar. Allâh'tan hayırlısını diliyorum” dedi. İbn-i Zübeyr “Benim
de, oralarda senin taraftarların gibi taraftarlarım bulunsaydı, oradan
vazgeçmezdim” dedi. Sonra “Sen, eğer, Hicaz'da oturur, bu işi, orada yürütmek
istersen seni barındırmak, sana yardımcı ve müşavir olmak da, bana düşen bir
vazife ve borçtur. Sen, nereye gidiyorsun? Öyle bir kavmin yanına gidiyorsun ki,
onlar, babanı öldürdüler ve kardeşini vurup yaraladılar!” dedi.
İbn Zübeyr, kalkıp gittikten sonra, Hz. Hüseyin, kendi kendine: “O, bende
bulunan şeyin (hakkın) kendisinde bulunmadığını, halkın, onu, bana denk
tutmayacağını ve kendisine sevgi göstermeyeceğini bilmektedir.” dedi.
Bütün bu aktarımlardan sonra şu sonuçlara varabiliriz.
Hz. Hüseyin’in isyan etmek için Kûfe’ye gitmesine dönemin sahabe
toplumundan İbn Zübeyr hariç hiç kimse taraftar değildi. Dönemin önde gelen
sahabileri onu bu yaptığı işten engellemeye çalışsa da Hz. Hüseyin kolay
anlaşılamayan bir şekilde görüşünde ısrar etti. Esasen Kûfelileri babası Hz. Ali