Kerbela - Cilt - Cumhuriyet Üniversitesi

262
• Mehmet Azimli
İbn Abbas
İbn-i Abbas “Ey Amucamın oğlu! Allah, seni rahmetiyle esirgesin. Söyle
bakayım. Yanlarına gideceğin kavim, valilerini öldürmüşler veya kovmuşlar,
memleketlerini onun elinden geri almışlar, düşmanlarını sürüp çıkarmışlar mıdır?
Eğer, böyle yaptılarsa, onların yanına git. Ancak valileri başlarında bulunuyor,
onlara hükmünü yürütüyor, zekât ve haraç âmilleri de, onların zekât ve
haraçlarını topluyorken seni, yanlarına çağırıyorlarsa, onlar, seni ancak harbe,
çarpışmağa çağırıyorlar demektir. Onların, babanı ve kardeşini sahipsiz
bıraktıkları gibi, seni de, bırakmayacaklarından, aldatmayacaklarından, yalan
söylemeyeceklerinden, muhalefet etmeyeceklerinden, ürküp senin başından
dağıtmayacaklarından, sana karşı halkın en şiddetli davrananı, düşman kesileni
olmayacaklarından emin değilim!” dedi.
İbn-i Abbas, o gün akşam veya ertesi günü sabahleyin Hz. Hüseyin'in
yanına tekrar gitti: “Ey Amucamın oğlu! Sen, gitmekten vazgeçmeyeceksen ben
de söylemeden duramayacağım: Senin gideceğin yerde helak olacağından,
kökünün kazınacağından korkuyorum! Çünkü Iraklılar, gaddar, vefasız,
sözlerinde durmaz bir kavimdir. Sakın, onlara yaklaşma. Sen, şu beldede otur.
Çünkü sen, Hicaz halkının Seyyidi ve ulususun. Eğer, Iraklılar, dedikleri gibi,
seni istiyorlarsa, onlara yaz, düşmanlarını (valilerini) sürüp çıkarsınlar. Sonra,
yanlarına git. Eğer ille burada oturmayacak, oturmaktan kaçınacaksan, bari
Yemen diyarına git. Çünkü orada kaleler, vadiler var. Orası, enine, boyuna geniş
bir topraktır. Hem, orada babanın taraftarları da vardır. Orada, münzevi bir
hayata kavuşmuş, halktan ayrılıp bir köşeye çekilmiş de, olursun. Oradan halka
yazılar yazar, davetçilerini her tarafa dağıtırsın. Böyle yaparsan, istediğin
selâmet ve afiyetin sana vasıl olur, böylelikle muradının hâsıl olacağını umarım.
“Eğer, mutlaka gideceksen, kadınlarını ve çocuklarını yanında götürme.
Vallahi, Osman b. Affan'ın kadın ve çocuklarının gözleri önünde öldürüldüğü
gibi, senin de, öldürüleceğinden korkuyor ve öylece öldürülmeyeceğinden emin
bulunmuyorum. Onlar, seni harp için çağırıyorlardır. Gitmekte acele etme.
Babanın, kardeşinin eshabı olduklarını söyleyen o kişiler, bir sabah, başlarındaki
valileri ile birlikte gelip seninle çarpışacaklardır! Sen, Mekke’den çıkacak
olursan, İbn Ziyad, senin yola çıktığını haber alacak, sana mektup yazmış
olanları ürkütüp başından dağıtacak, onlar, sana en azılı düşman kesileceklerdir!
Eğer, gücüm yetseydi iki elimle saçını yakalardım. Seni durduracağımı bilsem,
böyle yapardım!” dedi ve ağladı. İbn Abbas, dışarı çıkınca İbn Zübeyr’e rastladı
ve “gözün aydın Hüseyin gidiyor” dedi.