Kerbela - Cilt - Cumhuriyet Üniversitesi

260
• Mehmet Azimli
vermektedir. Nitekim Kerbelâ törenlerini kurumsal anlamda kutlanmasını
sağlayanların Büveyhilerin olması dikkat çekicidir.
Kerbelâ olayı, siyasi malzeme olarak kullanılabilmesi için dinî
argümanlarla desteklenmiştir. Bu konu o kadar ileri götürülmüştür ki; Hz.
Peygamber'in ağzından konu halledilmeye çalışılarak örneğin: “Ümmetimin
işleri Ümeyye oğullarından Yezit adlı biri ortaya çıkıncaya kadar adaletle devam
edecek.” denmiştir.
Hz. Peygamber'in Hz. Ali, Hz. Fatıma, Hz. Hasan ve Hz. Hüseyin için :
“Ben, bunlarla sulh olanlarla sulh olurum, çarpışanlarla da, çarpışırım!”
buyurduğu, ayrıca Hz. Peygamber’in bir toprak göstererek: “Cebrail, Hüseyin’in
Irak toprağında öldürüleceğini bana haber verdi. Bu da, oranın toprağıdır!”
dediği nakledilir.
Ayrıca Hz. Hüseyin’in arkasından cinlerin ağıt yaktığı, dünyanın 7 gün
kadar durakladığı, güneşin ve gökyüzünün karardığı, yıldızların birbirine
vurduğu, hangi taş kaldırılırsa altından kan çıktığı aktarılmaktadır. Hz.
Peygamber'in ısrarla evrendeki varlıkların bir insanın doğumuyla veya ölümüyle
hareket etmediklerini vurgulaması da bu tür uydurmalara engel olamamıştır.
Sonuçta bu tür uydurma rivayetler kullanılarak Müslümanların ya Hüseyni
ya da Yezidi çizgi de olmaları gerektiği belirtilmiştir. Doğrusu o günkü sahabe
neslinin çoğu ne Yezidî çizgide idi, ne de Hüseynî çizgide idi. Bu sebeple
olaylara belli bir perspektiften bakmağa zorlamak ve bu tür yorumlara mahkum
olmak konuyu gereği gibi anlamaya engeldir.
Kerbelâ olayı, adeta bir turnusaol kağıdına dönüştürülmüştür. Buna göre bir
taraf nübüvveti diğer taraf ise saltanatı temsil etmektedir. Doğrusu Hz.
Hüseyin’in ne düşündüğünü bilemiyoruz. Ancak onu savunanların önerdiği
yapılanmanın saltanattan ne farkı vardır.
Onlara göre; yönetimin sadece kutsal(!) bir ailenin neslinden olması
gerektiği gibi İslami öğretiyle taban tabana zıt saltanatçı anlayışın, üstelik dinî
gerekçelerle süslenip kabul ettirilmeye çalışılma arzusundan başka bir şeyle ifade
edilemez. Bu anlayış esasen saltanat rejiminin en alasını savunmaktadır. Üstelik
bunu itikat noktasına kadar da çıkarmıştır.
Aslında Sünni dünya saltanatı böyle dinsel kisveler ile örüp kabul ettirme
konusunda Şia gibi davranmamıştır.
Şimdi konuyu biraz spesifik olarak Hz. Hüseyin’in Kûfe’ye gidiş nedenleri
üzerinden hareketle değerlendirmek istiyoruz.