Kerbela - Cilt - Cumhuriyet Üniversitesi

Çeşitli Yönleriyle Kerbela • 251
alır. Son olarak, Hz. Hüseyin’in Kerbela’daki tutum ve davranışlarından
herkesin kendine göre dersler çıkartabileceğini söyleyen yazar, Kerbela’daki
çocukların hal ve tavırlarından da birtakım prensipler, değerler ve semboller
üretilebileceğini dile getirir ve bu bağlamda onların birer “mazlûmiyet”, “hak
ve hakikati savunma”, “irfan ve marifet”, “zulümle savaşma” ve “direnme ve
can feda etme” sembolü olarak görülebileceğini dikkatlerimize sunar.
Sayın Mehdiye Fekûr, tebliğ metninin içinde, İmam Bâkır ve İmam
Sâdık gibi Ehl-i Beyt’e mensup imamların, Ebu Mihnef, Seyyid b. Tavus,
İbn Şehrâşûb, Taberî, Tabersî, Şeyh Müfîd, Şeyh Sadûk, İbn Nümâ Hıllî, İbn
İdris Hıllî, Ebu’l-Hasan Şa‘ranî, Ebu Hamza Semalî, Kummî, Mamekanî,
Mukarrem, Şerif Kaşanî, Zebîhullah Mahallatî ve Allâme Meclisî gibi klasik
ve modern dönem müelliflerinin isimlerini zikrediyor ve onların verdiği
malumatı kullanıyor ise de, dipnot düşerek bu bilgilerin yer aldığı eserlere ve
sayfa numaralarına işaret etmemektedir. Sonradan tamamlanma ihtimalini
göz önünde bulundursak dahi, tebliğin bu şekilde dipnotsuz olarak kaleme
alınmış olması akademik anlamda bir eksikliğin mevcut bulunduğunu
göstermektedir. Sayın Mehdiye Sadat Fakoor, tebliğinde dile getirdiği bazı
görüş ve değerlendirmeleri de herhangi bir çalışmaya veya araştırmaya nispet
etme gereği duymamıştır. Bunlardan bir kısmını kendi şahsî mütalaaları
olarak görmemiz mümkünse de, en azından Ahmed Abidinî’nin Peyâm-ı
Zen’de, Ali Himmmet Benârî’nin Kevser’de ve Ebu’l-Fazl Hâdî Meniş’in
Şemîm-i Yâs’ta yayınlamış oldukları makalelere 1 işaret edilmesi gerektiğini
düşünüyoruz. Yine metnin içeriği dikkate alındığında tebliğ isminin
“Aşurada Yer Alan Çocuklar” ya da “Aşura’da Hz. Hüseyin ile Birlikte
Bulunan Çocuklar” şeklinde olması gerektiği görülür.
Tebliğinin ismini “Emevî Rejiminin Diktatörleşmesi ve Yozlaşması
Karşısında İslâm’ın Müdafaası Olarak Aşure” şeklinde koyan Sayın Abbas
Yezdanî, bununla “Aşure’nin Emevî rejiminin diktatörlüğüne, yozlaşmasına
ve adaletsizliğine karşı savunmacı bir devrim olduğu” tezini ispat etmeye
çalışacağını dile getirerek tebliğine giriş yapmaktadır. “Kutsal savaş ve
cihadın anlamı”, “kendini savunma hakkı”, “İslam’da savaşın doğası
savunmaktır” ve “Emevî rejiminin diktatörlük ve zorbalığı karşısında İslâm’ı
savunma olarak Aşure” başlıklarını taşıyan tebliğinde yazar, İslâm’ın insanı
kutsal kabul ettiğini ve onu öldürmeyi kesin olarak yasakladığını, ancak
1 Ahmed Abidinî, “İmam Hüseyin (as) ve İlel-i Hemrâh Borden-i Hânuvâde be-Kerbel’a”,
Peyâm-ı Zen, Ferverdin 1382, sayı 133; Ali Himmmet Benârî, “İmam Hüseyin ve Terbiyet-i
Ferzend”, Kevser, Hordad 1379, sayı 39; Ebulfazl Hâdî Meniş, “Nakş-ı Kûdekân der
Bâlendeği-yi Hamâse-i Aşura”, Şemîm-i Yâs, İsfend 1383, sayı 24.