Kerbela - Cilt - Cumhuriyet Üniversitesi

250
• Müzakere
Sayın Esra Doğan’ın tebliği de böyle bir hadisenin bir inanç objesi olarak
kendisini üretebildiğini görmek bakımından anlamlıdır. Sayın Mehdiye Sadat
Fakoor’un ve Sayın Abbas Yezdanî’nin tebliğleri ise, kanaatimce Kerbela
hadisesinin birtakım güncel olaylar ve gelişmelerle de bağlantı kurularak
hâlâ yorumlanmaya devam ettiğini, aslında önemli olanın “anlamak” değil,
“yorumlamak” olduğunu göstermesi yönüyle dikkate değerdir.
Bu genel değerlendirmeden sonra tebliğ metinlerine tek tek bakacak
olursak, Sayın Mehdiye Sadat Fakoor’un, Hz. Hüseyin’in Kerbela
kafilesinde yer alan çocuklardan hareketle kaleme aldığı “Kudek ve Aşure”
(Çocuk ve Aşure) isimli tebliğini, altı ana başlık altında planladığını
görüyoruz. Bu başlıklardan “Kerbela’da çocukların bulunmasının sebepleri”
6 maddeyle, “Hz. Hüseyin’in ailesinin yanında bulunmasının faydaları” ise 8
maddeyle açıklanmaya çalışılmıştır. Burada yapılan bir değerlendirmede:
“Onlar böyle bir yolculuğa, böyle bir eziyete ve dert çekmeye razı idiler.
Hatta bundan dolayı seviniyorlardı.” şeklinde bir kanaate yer verilmesi,
yukarıda da ifade ettiğimiz “acı çekme kültürü”nün bir yansıması olsa
gerektir.
Yazar, tebliğinin asıl konusunu ve başlığını oluşturan “Kerbela’da
bulunan çocukların sayısı ve bunların isimleri ile bazı hususiyetleri” unvanı
altında ise, muhtelif rivayetlerden hareketle kafilede otuz üç çocuk
bulunduğunu söylemekte, ancak tebliğinde bunlardan sadece on sekizine yer
vermektedir. Bir kısmı Kerbela’da şehit düşmüş olan bu on sekiz çocuğun
isim ve neseplerini aktardıktan sonra, kendileriyle ilgili rivayetleri kullanarak
onların Kerbela’daki şehadetlerini ve bu esnada Hz. Hüseyin’le irtibatlarını
açıklığa kavuşturmaya çalışmaktadır. Ancak farklı kişilerle ilgili olduğu
halde bir kısmı birbiriyle benzerlik arz eden bu rivayetlerin sahih olup
olmadıklarını tartışmamaktadır.
Hz. Hüseyin’in Kerbela’da yanında bulunan “çocuklar için almaya
çalıştığı tedbirler”i ayrı bir başlık altında inceleyen yazar, burada bilhassa
“terbiyevî ve ahlakî” boyuta dikkat çekmeye çalışır. Sayın Mehdiye Fekûr,
Hz. Hüseyin’in karşı karşıya bulunduğu bütün sıkıntı ve musibetlere rağmen
çocukların maddî ve manevî ihtiyaçlarını karşılamaya azami dikkat
gösterdiğini misalleriyle ortaya koyar. Kerbela’da özel bir yeri bulunan ve
çocuklar söz konusu olduğunda daha dayanılmaz bir hal alan “susuzluk”la
ilgili sahneleri dramatik bir şekilde yansıtır. Hz. Hüseyin’in tüm uyarılarına
rağmen savaşa katılmakta ısrar eden ve neticede şehit olan bazı çocuklara
karşı tutumu ile geride kalanlara, bilhassa da o sırada hasta olarak yatmakta
olan Hz. Zeynelabidin’e yapmış olduğu tavsiyeleri de bir başka başlıkta ele