Kerbela - Cilt - Cumhuriyet Üniversitesi

230
• Esra Doğan
kadarıyla, Osmanlı-İran devletleri arasında daima bir sorun kaynağı olmuştur.
Kervanların eşliğinde Atabat’a gelen naaşlar, Kazımeyn, Kerbelâ, Necef ve
Samarra’da pek çok meşakkate maruz kaldıktan sonra gömülürlerdi. Bağdat’a
giren kervanların taşıdığı naaşlar ise, vakit kaybetmeden Kerbelâ’da toprağa
verilirdi. Hac ve Atabat’a dair incelediğimiz seyahatnâmelerde, bu naaşlarla ilgili
önemli bilgilerin yanında bu vergilerden de bahsedilir. 63 Bunun dışında ancak
özel izinle Hz. Hüseyin’in kabri etrafına defin için izin verilirdi. Bu şehirde
gömülenlerin çoğusu kaçak ve izinsizdi. Özellikle Muharrem zamanı bu şehrin
nüfusu üç kat daha büyürdü. Bu günlerde daha az ölü getirilirdi. Ama yine de
şehrin dışındaki caddelere bakıldığında ölü taşıyıcıların bazen tek bazen
kervanlarla düşe kalka getirdiği cenazeler görülürdü. 64
Resim: Naaşları Taşıyan Kervan
63 -Kerbelâ’ya girildiğinde Rum (Osmanlı) devletini temsil eden insafsız görevliler biçare
ziyaretçileri alıkoyar, onları cenazehaneye götürüp orada yanlarında getirdikleri ölülerin yeni
olup olmadıklarını kontrol eder, eğer ölenler yeni değilse cenaze sahibine büyük miktarda ceza
yazarlardı. Ölüsü olmayanlarsa eşyaları tek tek kontrol edilir ve eşyaları arasında kemik olup
olmadığına bakılırdı. Bunlardan da haksız yere fazla para alınırdı. 37 gündür Tebriz’den buraya
büyük zorluklarla gelmiştik. Ama burdaki kadar eziyet ve işkence görmemiştik. (Mişkat el-
Musafirim. s. 61) , Osmanlı yetkililerinin Acem naaşlarından aldıkları paralarla ilgili olarak
ayrıca bk. Mirza Celayir, Sefername-i Manzum Mekke s. 128
64 -Asuman-ı İran, Herman Norden, Vehumen, s. 1639