Kerbela - Cilt - Cumhuriyet Üniversitesi

102
• Fatih Erkoçoğlu
ordusundan ‘Amr b. el-Haccâc başkanlığında bir grup bunların su almalarına
mani olmaya çalışmışsa da engel olamamışlardır. Abbâs ve adamları
kırbalarını suyla doldurup Hz. Hüseyin ve beraberindekilerin olduğu yere
dönmüşlerdir. 25 Böylece Hz. Hüseyin ve beraberindekilerin içme suyu
ihtiyaçlarını Fırat nehrinden değil de bir su kaynağından karşıladıkları
anlaşılacaktır.
Hz. Hüseyin kamp yerinde çadırların birbirlerine yakın kurulmasını ve
de çadırların arkasına de bir hendek kazılmasını emrettiği rivayet
edilmektedir. Bu hendeğin içine de etraftan toplanan kamış ve odunlar
konulmuş ve arkadan saldırı esnasında da burası ateşe verilmiştir. 26 Hendeği
ateşe verecek kadar çevreden çalı çırpının toplanmasından kuşatmacıların
Hz. Hüseyin ve beraberindekileri oldukça uzaktan takip ettikleri sonucuna
varılabilir. Ayrıca kamp kurulan yerin çevresinde hendeğin üstünün
kapatacak ve düşmanı engelleyecek kadar ateşin oluşturulmasını sağlayacak
kadar çalı çırpının olduğu anlaşılacaktır.
Dolayısıyla yukarıda zikrettiklerimizi özetleyecek olursak Kerbela’nın
bir konak yeri, fakat çöl olduğu, yakınında nehir bulunmasa da burada içme
suyunun karşılanabilmesi için de bir su kaynağının bulunduğu anlaşılacaktır.
Hz. Hüseyin’in Mezarı
Kerbela şehri, şehitlerin mezarları çevresinde şekillendiği için öncelikle
Kerbela hadisesiyle birlikte şehitlerin cenazelerine yapılan bir kısım
uygulamaları ve cenazelerin nereye defnedildiği hususlarını burada ele
almamız gerekmektedir. Hz. Hüseyin ve taraftarlarından 72 kişinin
Kerbela’da şehit edilmesi sonrasında, cesetlerinin hepsinin başlarının
kesilerek gövdelerinden ayrıldığı ifade edilmektedir. 27 Ayrıca Ömer b.
Sa’d’ın emriyle on kişinin Hz. Hüseyin’in kıyafetlerini soyup, 28 atlarıyla
çiğneyerek cesedini parçaladıkları kaynaklar tarafından zikredilmektedir. 29
25
Dineverî, 234. Ebû Mihnef de suyun nakledildiğinden bahsetmemektedir. Bk. Maktel, 52, 53;
Adnan Demircan, İslâm Tarihinin İlk Asrında İktidar Mücadelesi, İstanbul 1996, s. 263.
26
Ebû Mihnef, 57; Dineverî, 235.
27
Dineverî, 238.
28
Ebû Mihnef, Maktel, 88. Kaynaklarda Hz. Hüseyin’in kıyafetlerini ganimet olarak alan
şahısların müteakiben bazı hastalıklara yakalandıkları belirtilmektedir. İbn A’sem el-Kûfî,
Ebû Muhammed Ahmed, (314/926), el-Futûh, Bayrut 1986, V-VI, 137; İbnü’l-Esîr, İzzeddîn
Ebû’l-Hasan Ali b. Ebû’l-Kerem eş-Şeybânî, (630/1233), el-Kâmil fî’t-Tarîh, Beyrut 1989,
II, 572, 573. Demek ki Hz. Hüseyin’in öldürülmesine iştirak eden birçok kimse müteakiben
hayatta kalmış olmalıdır.
29
el-Belâzurî, Ahmed b. İsa b. Ca’fer, (279/895), Kitâbu Cümeli min Ensâbu’l-Eşrâf, (Thk.
Süheyl Zekkâr-Riyâd Zirikli), Beyrut 1996, III, 410; İbnü’l-Esîr, el-Kâmil, II, 573. Bk.
Ahmet Turan Yüksel, İhtirastan İktidara, 91, 92; Ünal Kılıç, Tartışmaların Odağındaki Halife