Azra Erhat – Mitoloji Sözlüğü

onysos tanrıyı bütünüyle kavramak ve doğru
yolda anlamak olanağını verecektir:
Tragedya'nın açılışında Dionysos sahneye
çıkarak şöyle konuşur:
Dionysos — İşte ben, Zeus'un oğlu Dionysos,
Kadmos'un kızı Semele'nin yıldırım dolu
şimşekler içinde doğurduğu tanrı, Thebai toprağına
ayak basıyorum. Tanrılığımdan soyunup
insan suretine girdim... Ben Lydia'nm altın
ovalarından geliyorum. İran'ın güneşten
kavrulan kırlarını, Baktrla'nm uzun surlarım;
Media'nm buzlarla örtülü topraklarını, saadet
diyarı Arabistan'ı, tuzlu denizin kıyılarında
uzanan bütün Asya ülkesini, Barbarlarla Hellen'lerin
karışık yaşadığı, güzel hisarlarla süslü
şehirleri dolaştım. Oralarda korolarımı topladım;
dinimi, ayinlerimi öğrettim; şimdi kendimi
Hellen'lere tanıtmak istiyorum. Hellen
toprağında Bakkha'ların keskin çığlıklarıyla
çınlattığım, kadınlarının çıplak vücutlarını
ceylan postlarıyla sarıp ellerine thyrsos'u, sarmaşıktı
asayı verdiğim ilk şehir Thebai oldu.
Tanrı Thebai'de gerçekleştirmek istediği
amacı da anlattıktan sonra, Bakkha'lar korosu
girer ve aşağıdaki ezgiye başlar:
>)•>
Bakkhalar korosu:
Asya topraklarından geldim,
yüce Tmolos'u aştım,
tanrımız Bromios uğrunda
durmadan, yorulmadan koşuyorum.
Euhoi diye bağırarak
Bakkhos'un şerefine.
Kim o, yolda gezen?
Kim o, kim o, yolda gezen?
Çekilsin herkes damının altına,
temizleyip kapansın bütün ağızlar;
şimdi ben, Euhoi sesleriyle
Dionysos'u kutluyorum.
Ne mutlu bahtı açık olana,
ne mutlu tanrıların sırlarına erene!
Hayatını temizleyip günahlardan
ruhunu Bakkhos'a verene!
Yıkayıp bütün kirlerini dağlarda
Tanrının delisi olana!
Ne mutlu, yoluyla kutlayana
Kybele anamızın cümbüşlerini;
ne mutlu, tyrsos'u sallayarak
başına sarmaşıktı çelengi takarak
Dionysos'un ardından gidene!
Haydi, Bakkha'lar, durmayın,
indirin Bromios'u Phrygia dağlarından;
getirin Dionysos'u, tanrı babanın tanrı
oğlunu,
Hellen ülkesinin mutlu şehirlerine.
O tanrılar ki bu, anası, eski bir zamanda,
doğum sancıları içinde,
çarpıldı Zeus'un yıldırımlarına;
can verdi düşürüp karnındakini.
O zaman Kronos'un oğlu Zeus
aldı düşen çocuğu,
görmesin diye karısı Hera,
sokup kendi baldırına
altın kancalarla kancaladı.
Sonra, Moira'lar vakti doldurunca
Zeus doğurdu boğa boynuzlu tanrıyı;
başına bir çelenk taktı yılanlardan.
Onun için Mainad'lar
yılanları toplar, saçlarına örerler.
Ey Thebai, Semele'yi besleyen toprak,
takın artık sarmaşık çelenklerini
Açılsın çiçekleri, açılsın
güzel meyveli yeşil saparnanın!
Bürün yapraklarına meşelerin, çamların!
Giyin benek benek ceylan postunu,
süslen ak koyunların yününden örgülerle,
yansın elinde narteks'lerin sönmez ateşi!
Yakındır yeryüzünün korolarla coşup
taşması.
Bromios geliyor, olaylarıyla, dağdan dağa,
Dionysos delisi kadınların
gergeflerini, mekiklerini bırakıp
kaçtıkları dağlara.
Ey karanlık diyarı Kureta'larm,
Girit'te Zeus'un doğduğu kutsal mağaralar,
orada icat ettiler, benim için,
üç sorguçtu miğfer giyen Korybant'lar
çembere gerilen deriyi,
Orada karıştı coşkun davul sesleri
Phrygia kavallarının tatlı nefeslerine.
Korybant'lar davulu Rhea anamıza verdiler
Bakkha'ların çığlıkları arasında
gümbürdesin diye.
Onu coşkun Satryr'ler Ana Tanrıçadan
aldılar,
sesini korolara karıştırdılar,
Dionysos'a hoş gelen Trieterit
bayramlarında
Koşmak ne güzel, dağlarda
Bakkhos alaylarının ardından!
Sarılıp gezmek benekli ceylan postuna,
serilip yatmak toprağa!
Yakalayıp boğazlamak yaban tekelerini.
Kanlarını içmek, çiğ çiğ yemek etlerini!
Euhoi! diye bağırınca Bromios.
atılmak Lydia'nm, Phrygia'nın dağlarına!
O zaman yeryüzünde derelerde süt akar,
derelerde şarap akar, bal akar;