amargi_feminizm_tartismalari_kitap_2012

Recommendations

Info

İstanbul Amargi - Feminizm Tartışmaları Antimilitarizm ve Feminizm Asker sivil karşıtlığından neoliberal devlet eleştirisine… Militarizmi asker ve ordu odaklı düşünmenin başka bir sonucu da, bunun militarizmin farklı veçhelerini görmemizi engellemesidir. Örneğin, içinde yaşadığımız neoliberal güvenlik devletini düşünecek olursak militarizm sadece ordu ve asker tarafından yeniden üretilmiyor ya da bu tehdidi sadece orduda bulmuyoruz. Hatta günümüzde ordunun bu tehdidi kullanma potansiyeli azalırmış gibi görünürken başka militarist güçlerin bu tehdidi içerdiğini daha fazla görüyoruz ki artık biz ordulaşan bir polisten bahsediyoruz. 1 Mayıs’a günler varken polis bariyerleri Taksim’in çevresini sarmış durumda. Bu ise organize bir şiddet tehdidinin polis tarafından sürekli gözünüze sokulması anlamına geliyor. Ama bu tip tartışmalarda polis gibi kolluk kuvvetlerinin militarist tehditlerini çoğu zaman görmezden geliyoruzdur çünkü derdimiz daha çok orduyla. Ordu merkezli bu yaklaşım benzer şekilde özel güvenlik görevlileri gibi sermayenin özel militarist güçlerini görmemizi de engelliyor. Belki bunların üzerine daha çok düşünmemiz lazım. Özellikle dediğim gibi her türlü toplumsal/kültürel sorunu bir güvenlik sorunu haline getiren neoliberal güvenlik söylemine daha çok odaklanmalıyız. Örneğin ben göç alanında da çalışıyorum. Göç iktisadi, idari, toplumsal, kültürel bir sorun olarak değil bir güvenlik sorunu olarak tartışılıyor ve bu aslında bütün gündelik hayatımıza sirayet eden bir sorun. Mobese kameralarıyla o güvenlik ihtiyacının doğurulması aslında kendi içerisinde militarist bir tehdidi barındırıyor. Militarizm süreçlerinde ordunun merkezi olarak kabul edilmesi aslında kendi içinde bir çelişkiyi de barındırıyor. Bir taraftan militarizmin merkezini ordu kabul ederken diğer taraftan militarizm ordu merkezinden hayatın her alanına yayılan bir kültür olarak tarif ediliyor. Bunun sonucunda ise aslında neyin gerçekten militarist olduğunu görmemiz mümkün olmuyor. Okuma önerisi olarak gönderilen Gülnur Savran’ın “Cinsiyetçilik Her Zaman Militarist mi?” 9 yazısında söylediği gibi, nerede şiddet görsek onun militarist ve cinsiyetçi olduğunu söylemeye başlıyoruz. Ucube tartışmalarında beni o zamanlar çok heyecanlandıran, şu anda ise benim için çok sorunlu olan Yıldırım Türker’in “içten 9 Savran, Gülnur, (2006), “Cinsiyetçilik Her Zaman Militarist mi?”, Amargi Dergi, sayı 3, s:34-36 teyelli rütbeler” 10 kavramsallaştırmasında olduğu gibi “Hepimiz siviliz ama hepimiz militarizmi içimizde taşıyoruz ve her gittiğimiz yere onu taşıyoruz,” demenin bizi analitik ve politik olarak zor bir yere soktuğunu düşünüyorum. Çünkü böyle bakınca artık militarizmin ne olduğunu anlayamıyoruz. Bence daha da önemli olan bir diğer nokta ise –İsmet Akça bunu bir söyleşisinde 11 söylüyor- iktidarın fantezisiyle düşünmeye başlıyoruz. Sürekli “Her Türk asker doğar,” diyen iktidarın sözüne karşılık “Hepimiz içten teyelli rütbeler taşıyoruz,” demek aslında iktidarın gözünden her yerde milliyetçi ve militarist söylemi görmeye başladığımız anlamına geliyor. Bu da sorunlu çünkü bu, iktidarın gözünden düşünüyor ve kendimizi de bu gözle görüyoruz anlamına gelmektetir. “Her Türk asker doğar,” söylemini reddetmiyorum, çok güçlü ve kurucu bir söylemdir ama her yerde militarizmi görüyor olmak paranoyak bir fantezi de oluşturabiliyor ve bu fantezi üzerinden de politika üretmemiz imkansız hale geliyor. İsmet Akça’nın Express’teki söyleşisinde bahsettiği gibi her yerde militarizmi görmektense “Her Türk asker doğmaz!” diyen ya da askerlikten kaçan pek çok insanın olduğunu görmemiz gerekli. Yani militarizm ve milliyetçilik kadir-i mutlak değil, bunun bir sürü çatlağı var ve bizim o çatlakları bulmamız lazım. Bunları nasıl bulabiliriz bilmiyorum ama bunu her zaman tartışmamız lazım. Biz Ucube olarak pek fazla çatlak bulamadık. Aslında bulduk da bunlarla ne yapacağımızı bilemedik. Ucube’nin benim gözümdeki sorunlarından bir tanesi buydu. Her yerde militarizm görüyoruz, o zaman nasıl eyleyeceğiz? O zaman kendi sözümüzü nasıl oluşturacağız? Slogan nasıl oluşturacağız? “Militarizm her yerde!” mi diyeceğiz? Teoride çok iyi konuşabiliyoruz ama pratiğe gelince bu işi nasıl yapacağımızı bilemiyoruz. Antimilitarizm = Şiddet karşıtlığı (mı?) Bir diğer önemli mesele antimilitarizmin şiddet karşıtlığıyla eşitlenmesi… Foti Benlisoy ve Selin Pelek’in “Kürt Muhalefetini Ehlileştirme Aracı Olarak Şiddet Karşıtlığı” 12 metnini de bu tartışma için önerdim çünkü şunu düşünmemiz lazım: antimilitarizm ne 10 Türker, Yıldırım, (26.06.<strong>2012</strong>), “Meczuplardan Bir Savcı”, Radikal Gazetesi (http://www.radikal.com.tr/Radikal.aspx?aType=RadikalYazar&ArticleID=7842 92&Yazar=YILDIRIM%20T%DCRKER&Date=17.06.2010&CategoryID=97) 11 Akça, İsmet, (2011), “Neoliberal Otoriter Populizm”, Express Dergisi, (söyleşiyi yapan: Begüm Özden Fırat ve Kürşad Kızıltuğ), sayı 118, 12 Benlisoy, Foti ve Pelek, Selin, (03.11.2011), “Kürt Muhalefetini Ehlileştirme Aracı Olarak Şiddet Karşıtlığı”, Bianet ( http://bianet.org/bianet/bianet/133118-kurtmuhalefetini-ehlilestirme-araci-olarak-siddet-karsitligi ) 164 165
İstanbul Amargi - Feminizm Tartışmaları Antimilitarizm ve Feminizm zaman pür bir şiddet karşıtlığı haline geldi? Tarihsel olarak bakarsak 1960’lara kadar antimilitarizm hiçbir zaman şiddet karşıtı olmamıştır diyebiliriz. Rosa Luxemburg’a baktığımızda militarizmi sınıfla ve ulus-devletle ilişkilendiriyor ve önerisi de ordulara karşı halkın silahlanması. Kendimi silahlı mücadeleyi savunur vaziyette bulmak istemiyorum ama biz İspanya Devrimi’ndeki silahlı milisleri ve onların antimilitarist olarak bu mücadeleyi yapıyor olmalarını nasıl birdenbire görmez hale geldik de şiddet karşıtlığı eşittir antimilitarizm oldu? Bu özellikle Türkiye’de sürmekte olan savaşa karşı da söz üretmemizi güçleştiren bir pozisyon. Çünkü bu ahlaki bir yerden şiddet karşıtlığını savunuyor olmaktır; “Şiddet neden ortaya çıkıyor? Yapısal olarak nasıl üretiliyor? Hangi failler tarafından üretiliyor ve sistematik olarak nasıl devam edebiliyor? Gerilla hareketi nereden çıkıyor? Bir halk neden silahlanıyor?” sorgulamalarını yapamamaktadır. Bütün bu sorulara verilecek cevapları bağlamından ve tarihselliğinden kopararak pürü pak bir şekilde “Şiddet karşıtıyım, ne ordu ne gerilla,” diyerek bu işin içinden çok rahat sıyrılamayacağımızı düşünüyorum. Hep beraber “Operasyonlar durdurulsun!” noktasına gelmenin kaç yirmi yıl aldığını düşünürsek, şiddete her nereden gelirse gelsin “Hayır!” demek belki de şiddete karşı mücadele edeceğimiz araçlarımızı da elimizden alıyor. “Antimilitarist feministler olarak silahlanalım,” demiyorum elbette ama antimilitarist bir feminist olarak feminist hareketin şiddetten neden bu kadar uzak durduğunu sorguluyorum. Metinde de bahsedildiği gibi “Bir şiddet sarmalı var ve devlet kadar gerilla da bunun içerisinde ve bu şiddeti üretiyor,” söylemine neden bu kadar çabuk kapıldığımızı ve neden bunun üzerinden Kürt hareketiyle başka bir ilişkilenme biçimi geliştiremediğimizi sorgulamamız gerekiyor. Bununla bağlantılı olarak antimilitarist feministlerin Türkiye’de sürmekte olan savaşla ilgili olarak kendi pozisyonuna dair bir söz söyleyememiş olmasının sorunlu olduğunu ve Jacques Ranciére’in siyasal özneleşme diye adlandırdığı süreci gerçekleştiremediğimizi düşünüyorum. Yani Kürt hareketiyle dayanışarak ya da “Herkes Kürt’tür!” diyerek değil, biz kendi bulunduğumuz yerden, Ayşe Gül’ün söylediğine yakın bir yerden “Bu ülkenin vatandaşı olmaktan utanıyoruz,” gibi, kendi bulunduğumuz özne pozisyonunu reddederek bu sürecin içerisinde yer alabilirdik. “Türklüğünü, vatandaşlığını, bana biçtiğin her türlü rolü reddediyorum,” diyerek Kürt hareketiyle ilişkilenebilirdik. Bunu Ucube içerisinde de çoğu zaman tartıştık ama kendi bulunduğumuz özne pozisyonunu politize edemedik. Ağırlıklı olarak bir dayanışma ilişkisi kurmaya çalıştık ama bu dayanışma ilişkisi içerisinde de kendi pozisyonumuzu eleştiremedik ya da kendi pozisyonumuz üzerinden yükselen politik bir talep ortaya koyamadık diye düşünüyorum. Feminizmi bir özgürleşme hareketi olarak düşünüyorum ve bunun neysem o olabilme özgürlüğünden ziyade olmadığım şey olabilme özgürlüğü, kendi kendimizi belirleme özgürlüğü olarak tanımlıyorum. Kurucu ve proaktif bir süreç olduğunu ve bu anlamda da Sevgi Soysal’ın “hizaya gelmeme” metaforunun, militarist bir metafor olmasına rağmen çok uygun olduğunu düşünüyorum. Hizaya gelmemek metaforunun sadece militarizme karşı değil bütün alanlarda üzerimizde kurulan tahakküme karşı gelmek için çok iyi bir metafor olduğunu düşünüyorum. Biz buradan bir slogan da çıkarmaya çalışmıştık ama olmadı. Bugüne kadar olan örgütlenme deneyimlerini antimilitarist feminist hareket diye hiçbir zaman adlandırmayacağız sanırım çünkü bir hareket yok ortada. Fakat örgütlenmeler silsilesinden geriye bir slogan bile kalmamış olması beni çok düşündürüyor açıkçası. Sanırım herkes şu sorular ile yola çıkıyor: Neden biz sürekli “Öldürmeyeceğiz, ölmeyeceğiz, kimsenin askeri olmayacağız!” ya da “Reddet, diren, hayır de, askere gitme!” sloganlarını atıyoruz? Biz de Ucube olarak eğer bizim maksadımız erkek merkezli düşünceye karşı çıkmaksa “Biz neden kendi sloganımızı üretemiyoruz?” diye yola çıktık ama hiçbir slogan üretemeden de kaldık. Bu bence önemli bir gösterge… Bir hareketten bahsedemiyoruz ama bu örgütlenmelerden geriye bir slogan bile kalmamış olması düşündürücü. Çoğu zaman aslında taşın(a)mamış hikâyelerden de bahsediyoruz, ben bunu Antimilitarist Ucube deneyimimde fark ettim. Birkaç sene önce faaliyet gösteren antimilitarist feminist bir örgütlenmenin bile hikâyesi yeni örgütlenmeye taşınmıyor. Biraz kötü bir son oldu ama… Esen: Ama mesela “Bana bak başbakan tepemizi attırma, kendin yat kuluçkaya, bir Türkçük, iki Türkçük, üç Türkçük doğurmaya!” sloganı Safdışı’nın ve erkek şiddetiyle milliyetçi söylemi bir araya getiren ve hâlâ da eylemlerde söylenen sloganlardan bir tanesi. Var bir tane. Begüm: Evet doğru ama o da tam militarizme karşı söylenen bir slogan değil. Nurhayat: Sizleri dinlerken sürekli feminist teoride ne kadar eksik olduğumu düşünüyordum. Kendim de dâhil, herkese bir tavsiyem var; bizim felsefe tartışmamız gerekiyor. Teorik bakımdan güçlenmemiz gerekiyor çünkü teoriden beslenmediğimiz zaman pratiklerimiz çok hafif kalıyor. Feministler olarak paradoksal şeyler söylüyoruz. Kadının 166 167
Page 2 and 3:
İstanbul - Amargi Feminizm Tartı
Page 4 and 5:
İstanbul Amargi - Feminizm Tartı
Page 6 and 7:
Page 8 and 9:
Page 10 and 11:
Page 12 and 13:
Page 14 and 15:
Page 16 and 17:
Page 18 and 19:
Page 20 and 21:
Page 22 and 23:
Page 24 and 25:
Page 26 and 27:
Kürt Kadın Hareketi ve Feminizm
Page 28 and 29:
Page 30 and 31:
Page 32 and 33:
Page 34 and 35: İstanbul Amargi - Feminizm Tartı
Page 44 and 45: Dindar Kadınlar ve Feminizm “Her
Page 134 and 135:
Page 136 and 137:
Page 138 and 139:
Page 140 and 141:
Page 142 and 143:
Page 144 and 145:
Page 146 and 147:
Page 148 and 149:
Page 150 and 151:
Feminist Örgütlenme “Ben eksiğ
Page 152 and 153:
Page 154 and 155:
Page 156 and 157:
Page 158 and 159:
Page 160 and 161:
Page 162 and 163:
Page 164 and 165:
Page 166 and 167:
Page 168 and 169:
Page 170 and 171:
Page 172 and 173:
Page 174 and 175:
Page 176 and 177:
Page 178 and 179:
Page 180 and 181:
Page 182 and 183:
Page 184 and 185:
Page 186 and 187:
Farklılıklarımızla Yanyana (mı
Page 188 and 189:
Page 190 and 191:
Page 192 and 193:
Page 194 and 195:
Page 196 and 197:
Page 198 and 199:
Page 200 and 201:
Page 202 and 203:
Page 204 and 205:
Page 206 and 207:
Page 208 and 209:
Anayasa Tartışmaları “Bir kad
Page 210 and 211:
Page 212 and 213:
Page 214 and 215:
Page 216 and 217:
Page 218 and 219:
Page 220 and 221:
Page 222 and 223:
Page 224 and 225:
Page 226 and 227:
Pornografi ve Feminizm “Pornograf
Page 228 and 229:
Page 230 and 231:
Page 232 and 233:
Page 234 and 235:
Page 236 and 237:
Page 238 and 239:
Diziler nasıl yapılıyor/yazılı
Page 240 and 241:
Page 242 and 243:
Page 244 and 245:
Page 246 and 247:
Page 248 and 249:
Page 250 and 251:
Page 252 and 253:
Page 254 and 255:
Page 256 and 257:
Page 258 and 259:
Page 260 and 261:
Page 262 and 263:
Page 264 and 265:
Page 266 and 267:
Page 268 and 269:
show all

amargi_feminizm_tartismalari_kitap_2012

Create successful ePaper yourself

Delete template?

Save as template?