amargi_feminizm_tartismalari_kitap_2012

Recommendations

Info

İstanbul Amargi - Feminizm Tartışmaları Diziler nasıl yapılıyor/yazılıyor, nasıl okunuyor? yanın yanında büyümüş, mafya olmuş. Dolayısıyla yine Habil Kabil hikâyesine dönüşme potansiyeli vardı. Feyza: Bu sene en çok tartıştığımız konulardan biri de RTÜK ve RTÜK’ün karışmaları. Ben önceden bu şekilde yapılan doğrudan bir müdahale hatırlamıyorum. Nükhet: Behzat Ç. mesela. Feyza: Bülent Arınç çıkıp, doğrudan dizi hakkında konuşuyor. Böyle bir şey daha önce görmemiştik, hatırlamıyorum. Dolayısıyla bir hikâyenin ortaya çıkışında etkili bir sürü aktör var: Devlet, senarist, izleyici ve hikâye hepsinin kolektif çalışması olarak ortaya çıkıyor ve bunların hepsi bir taraftan da birbiriyle kavga ediyorlar. Nükhet: Ayrıca ne kadar reklam aldığı var. Reyting bu aslında. Feyza: Dolayısıyla dizilerin ortaya çıkış sürecinde bir sürü etken var ama bütün bu tartışmalar aynı zamanda da iktidar çatışması. İzleyicinin de, devletin de kendini popüler alanda en çok gösterdiği bir dönemdeyiz. Mesela bu diziler twitter üzerinden iş yapmaya başladılar ve bu senenin hikâyesi bu. Kuzey Güney yayınlanırken twitterdan alt yazılar geçiyor. Cemre bir twitter kullanıcısı ve bütün duygularını açık ediyor, biz Cemre’nin aşkını aslında biraz da twitterdan öğrendik. Ama ilginç olan şu; siz twitterdan dizi karakteri olan Cemre’ye cevap yazabiliyorsunuz, Cemre’yi takip edebiliyorsunuz vs. Hazal: Bir karakter olarak var yani... Feyza: Var, yaşıyor yani. Bir diğer şeyi de Uçurum dizisi başlattı, hashtag denen mavi bir etiket yayınlanıyor dizi ekranında ve bu etiketler üzerinden twitterda yazıyorsunuz. O etiketi siz kendi twitterınıza koyarsanız etiket altında süren tartışmayı takip edebiliyorsunuz ve sizin yorumlarınız oraya ekleniyor. Dolayısıyla ben mesela Uçurum’u izliyorum, açıyorum twitterı, o etikete tıklıyorum ve o gün izleyiciler ne konuşmuş hepsini görebiliyorum. Dolayısıyla katılım dediğimiz şey kendini aştı. Literatürde buna izleyici katılımı deniyor. Önceden medya çalışmalarında izleyiciyi pasif ve aktif gören ekoller vardı. Şimdi ise pasif veya aktif demiyoruz, katılımcı diyoruz. Yani izleyici metni okuyan değil, üreten öznelerden biri haline geldi. Dolayısıyla şu anda devlet de, senarist de, izleyici de çok ortaya çıkmış durumda. Katılımcı (f): Bu dizilerdeki erkek karakterlerin, özellikle doğu dizilerindekilerin çok tutuyor olmasını, bu kadar sevilmesini neye bağlıyorsunuz? Seymen falan, genç kızların hayallerini süslüyor. Orada gördüğümüz, kendimizle özdeşleştirdiğimiz nasıl bir özlem? Nükhet: İşte orada o baklavalar çok önemli. (Kahkahalar) Sıla’da Boran Ağa ha babam gömlek çıkarıyor aynanın önünde, baklavalar baklavalar. (Kahkalar devam) Ben Boran Ağa’nın baklavaları üzerine bir makale yazmıştım, Feminist Yaklaşımlar’da çıktı. Başlığını da Kurtlarla Dans’tan esinlenerek “Kürtlerle Dans” 4 koymuştum. Bahsettiğim Cumhuriyet ideolojisinin kurulma hikâyesi adamlar üstünden anlatılabiliyor. Cumhuriyet’te neydi? Yeni adam, modern olacak, evine bakacak, karısına bir alan tanıyacak ama aynı zamanda da onu koruyup, kollayacak. Ben şöyle düşünüyorum: İstanbul’da bu mekanlarda adamlar artık karılarını ne koruyup, kolluyorlar ne başka bir şey yapıyorlar. Kendi aile değerleri, aşkın değeri falan kalmadıkça insanlar o dizilerdeki adamlara bakar hale geliyorlar ve bir de en yakışıklı adamları bulup, oraya koyuyorlar. Onlar Cumhuriyet’in erkek modeline de çok uygunlar, onun için o hikâyelerde bu adamlar var ama bakın karmaşık hikâyelerde artık bu adamlar yok. Yani karmaşık hikâyeler aynı zamanda o adamları da bozuyor. Mesela Behzat Ç.’nin Cumhuriyet’in istediği aile babası, adam gibi adamlıkla alakası yok. Bir de tabii ki reyting meselesi var, sen şimdi oraya çok iyi oyuncu diye karizması, bilmem nesi olmayan bir adam koyarsan kaç kişi seyrediyor ki? Feyza: Bir de tabii bu popüler kültür. Aslında hepsini birlikte söylemek lazım. Nükhet: Hepsi bir arada… Feyza: Eleştirilerden biri de: “Bu tüketim toplumu, bunlar hep tükeniyor, hiçbir kalıcılığı yok.” Hakikaten de öyle, bu acayip bir piyasa ve bir jön belli bir süre gidiyor, ondan sonra yok oluyor… Katılımcı (g): Fatmagül’ün Suçu Ne dizisinde bir yenge karakteri vardı, tavırları çok rahatsız edici olmasına rağmen en yüksek reyting alan oyunculardan biri olduğunu, reklamları bile ona göre ayarladıklarını okumuştum, bunu neye bağlayabiliriz? Nükhet: Bir kere birçok dizide o karakter var aslında. Nedir o karakter? Fırsatçı, üçkâğıtçı, yaşlı kadın. Daha orta yaşlı kadınlar entrikacı, dedikoducu falan oluyorlar. Masumiyetin karşısında, Fatmagül’ün masumiyetinin karşısında kuruluyor o karakter. Fatmagül dizisinde ebe nine karakteri çok iyi, her şeyi anlayan ama izleyici açısından sıkıcı bir karakterdi ki bence millet birazcık “Yeter!” dediği için, o yengeye yöneldi. Yenge habire dekoltesiyle, yürüme biçimiyle falan norm kırıyordu. Orada şaşırtıcı olan, yengeyi kurtarmaları olurdu ama yengeyi batırdılar. Dolayısıyla tam da beklediğimiz şey oldu. Böylece oradaki ahlaki değer yargısı olduğu gibi kendini yeniden üretti ama hikâyede bir nefes alma yeri vazifesi gördü. 4 Sirman, Nükhet, (2007), “Kürtlerle Dans”, Kültür ve Siyasette Feminist Yaklaşımlar, sayı 2 http://www.feministyaklasimlar.org/magazine.php?act=viewall&cid=79 492 493
İstanbul Amargi - Feminizm Tartışmaları Diziler nasıl yapılıyor/yazılıyor, nasıl okunuyor? Algın: Tatminsizlik simgesi olarak da gösterildi. Nükhet: Aynen. Bütün orta yaşlı kadınlar, genellikle bütün dizilerde tam da böyle resmediliyor. Feyza: Şu da olabilir: Fatmagül’ün suçu yok, hepsi ona destek oluyor, sanki “Bu kadar da olur mu?”yu kırmak için, yenge bazen izleyicinin ağzıyla da konuşuyordu. Tam da insanın aklından geçeni, içinden geçeni böyle söyleyiveren bir karakterdi, onun için biraz da komplike bir karakterdi, kötüyü temsil ediyordu ama esas kötüler diğer adamlardı. Mesela şu da var: Bir yerde dayak yedi bu kadın. Nükhet: Eski sevgilisinden. Feyza: O mesela korkunç bir şeydi çünkü bütün izleyiciler twitterda “Oh olsun!” yazdılar. “Hepimiz dövmüş sayılırız.” Dolayısıyla o alanı açıyordu. Bütün o ataerkil normu açık eden ve aslında o çözümlerin o kadar kolay olmadığını da gösteren bir karakterdi. Hazal: Bir de edebiyatta falan da kötü yenge ya da onun muadili kıskanç teyze var. Esas kız zaten iyi ve güzel olmak zorunda, bir de anne ya da anaç karakterler var dolayısıyla ortada bir yerde kalmış ama uzaktaki düşman da değil, tam kötü kadın da değil, ailemizin içinde, bize en yakın olan ve bizim kötü olmamızı isteyen bir kadın yenge figürü. Bütün hikâye de onun tatminsizliği ve sürekli daha fazlasını istemesi üzerinden kuruluyor. Nükhet: Aynen öyle. Tabii ki bunun abartılı hali o yenge, hepimizin aslen bildiği bir karakter. Bu da bildiğimiz anlatıların içinde olan bir hikâye. Düşünsenize, evlendirildiğinde kızı alıp, gerdek odasına sokan yengedir zaten. Daha ne olsun? O rolü yapan yenge kendi çerçevesi içinde en gerçekçi çözümü de bulmuştu. Kendini de Fatmagül’ü de kurtaracak, yani herkes için bir çözüm bulmuştu, Fatmagül sadece kendini kurtardı, onları bıraktı. Öbür tarafı da görebilmek mümkün. Feyza’nın söylediği, önemli bir şey var: Seyircinin sesi ne zaman ve nerede belirecek dizilerde o da çok belli değil ve bu da çok ilginç bence. Algın: Ama işte, izleyicinin neresini kaşıyorlarsa orasını patlatıyorlar sonunda. Ve seyirci de o patlamayla patlıyor. Nükhet: Evet. Dövünce oh, dediler. Katılımcı (f): Yenge’nin adı Mukaddes’ti sanırım, o dayak yediği günü hatırladım fakat kadının durumu içler acısıydı. Aslında yaşadığı bir trajedi, aşk uğruna, bir adamla kaçamak yaptı diye, bütün bunlara “Oh ne güzel dövdüler,” gibi bir tepki vermek… Nükhet: Ama demin söylediğimiz mesele; toplumsal normların ataerkilliğini açık ediyor ve kapatıyor. Onun için bu diziler çok ilginç, orada kadını anlamamak mümkün değil; gösteriyor da onu, “Gel, anla bu kadını,” diyor ama ondan sonra da cezalandırıyor. Bence zaten bütün bu gelgitlerle, çelişkilerle işliyor bu diziler. Öyle düz olsa kim seyreder? O yüzden “Tek Türkiye”, “Şefkat Tepe” gibi kötü dizileri seyretmiyoruz. Sinema ve televizyon izlemede eğitilmiş, kodları bilen bir seyirci var artık ve bu seyirci 1990’ların seyircisi değil. 2010’ların seyircisi çok daha fazla bilen ve daha fazla şey talep eden bir seyirci. Onun için karmaşık hikâyeler var, Lost’u izlemiş bir kuşağa -ki ben izlemedim, ben Buffy’ciydim- (Gülüşmeler) o senaryoları ve hikâyeleri izlemiş olan seyirciye artık o dümdüz hikâyeleri veremiyorsun. Katılımcı (g): Ama bir ara Tek Türkiye de, Şefkat Tepe de çok izlendi. Nükhet: Evet, ne zaman Kürt meselesi alevlense o zaman izlendiler… Ayşe: Ben gerçekten dizi izlemiyorum ama bizim evde herkes izliyor. Bizim evde de bir RTÜK var ve RTÜK evde olduğu saatlere denk geldiği için çok sinirlerim bozuluyor, dizi izlemek benim için işkenceye dönüşüyor, tartışmalar, konuşmalar vs. RTÜK benim babam oluyor… Nükhet: Anladık zaten. (Gülüşmeler) Ayşe: Evet, bir taraftan normları kırıyor bu diziler ama bir taraftan da normların devamını da sağlıyor. Ben bunu babamla yaşadığım son on yıllık ilişkide çok net görebiliyorum. Bir yandan da kadınla erkek arasındaki izleme farkını da düşünüyorum. Teyzem inanılmaz bir televizyonkoliktir, sabahtan akşama kadar kesintisiz bütün programları izler. Babamın o inişleri ve çıkışlarıyla, teyzemin bir kadın olarak inişleri ve çıkışları çok farklı. Teyzemde başka bir biçimde gelişiyor, bir paranoyaya dönüşebiliyor ya da tepkiler duygusallık üzerinden gidebiliyor. Bu noktada izleyicilerin dizileri doğru okuyabilmesi cinsiyetle de değişebiliyor mu? Onu merak ediyorum, siz bunun araştırmasını da yapmışsınızdır muhakkak... Nükhet: Doğru okuma diye bir şey yok, tam da diziler bu çoklu okumaya açık. Hem teyzene konuşabilir, hem babana konuşabilir. Dizi bunu kurgusuyla mümkün kılıyor, çok izlenmeyi de böyle sağlıyor. Dolayısıyla doğru noktadan değil, herkes kendi yerinden okuyor. Ama erkekleri daha çok çeken diziler var. Mesela ben bu dizi araştırmasına “Bizimkiler” üzerinden başladım, bunu biliyor muydunuz? Bu araştırmaya o zaman bölümden bir arkadaşımın “Bizimkiler dizisini niye benim eşim habire seyrediyor?” diye sormasıyla başladım. “Süper Baba”, “Ekmek Teknesi”, Bizimkiler, bunlar erkekleri çağıran diziler. “Kurtlar Vadisi”nden bahsetmiyorum bile. Bu dizilerde şöyle bir şey var: Bu üç dizi de bir aileyi geçindirmenin problemleri üzerine kuruluydu, yani babayı, tam 494 495
Page 2 and 3:
İstanbul - Amargi Feminizm Tartı
Page 4 and 5:
İstanbul Amargi - Feminizm Tartı
Page 6 and 7:
Page 8 and 9:
Page 10 and 11:
Page 12 and 13:
Page 14 and 15:
Page 16 and 17:
Page 18 and 19:
Page 20 and 21:
Page 22 and 23:
Page 24 and 25:
Page 26 and 27:
Kürt Kadın Hareketi ve Feminizm
Page 28 and 29:
Page 30 and 31:
Page 32 and 33:
Page 34 and 35:
Page 36 and 37:
Page 38 and 39:
Page 40 and 41:
Page 42 and 43:
Page 44 and 45:
Dindar Kadınlar ve Feminizm “Her
Page 46 and 47:
Page 48 and 49:
Page 50 and 51:
Page 52 and 53:
Page 54 and 55:
Page 56 and 57:
Page 58 and 59:
Page 60 and 61:
Page 62 and 63:
Page 64 and 65:
Page 66 and 67:
Page 68 and 69:
Page 70 and 71:
Page 72 and 73:
Page 74 and 75:
Page 76 and 77:
Page 78 and 79:
Page 80 and 81:
Page 82 and 83:
Page 84 and 85:
Page 86 and 87:
Page 88 and 89:
Page 90 and 91:
Page 92 and 93:
Page 94 and 95:
Page 96 and 97:
Page 98 and 99:
Page 100 and 101:
Page 102 and 103:
Page 104 and 105:
Page 106 and 107:
Page 108 and 109:
Page 110 and 111:
Page 112 and 113:
Page 114 and 115:
Page 116 and 117:
Page 118 and 119:
Page 120 and 121:
Page 122 and 123:
Page 124 and 125:
Page 126 and 127:
Page 128 and 129:
Page 130 and 131:
Page 132 and 133:
Page 134 and 135:
Page 136 and 137:
Page 138 and 139:
Page 140 and 141:
Page 142 and 143:
Page 144 and 145:
Page 146 and 147:
Page 148 and 149:
Page 150 and 151:
Feminist Örgütlenme “Ben eksiğ
Page 152 and 153:
Page 154 and 155:
Page 156 and 157:
Page 158 and 159:
Page 160 and 161:
Page 162 and 163:
Page 164 and 165:
Page 166 and 167:
Page 168 and 169:
Page 170 and 171:
Page 172 and 173:
Page 174 and 175:
Page 176 and 177:
Page 178 and 179:
Page 180 and 181:
Page 182 and 183:
Page 184 and 185:
Page 186 and 187:
Farklılıklarımızla Yanyana (mı
Page 188 and 189:
Page 190 and 191:
Page 192 and 193:
Page 194 and 195:
Page 196 and 197:
Page 198 and 199: İstanbul Amargi - Feminizm Tartı
Page 208 and 209: Anayasa Tartışmaları “Bir kad
Page 226 and 227: Pornografi ve Feminizm “Pornograf
Page 238 and 239: Diziler nasıl yapılıyor/yazılı
show all

amargi_feminizm_tartismalari_kitap_2012

Create successful ePaper yourself

Delete template?

Save as template?