amargi_feminizm_tartismalari_kitap_2012

Recommendations

Info

İstanbul Amargi - Feminizm Tartışmaları Farklılıklarımızla Yanyana (mıyız?) olay karşısında tavır alabilmek, tavrımızın ne olduğunu tartışabilmektir. Mesela bu kürtaj meselesiyle birlikte yeniden, bir sürü atladığımız yeri tartışmamızı gerektirdi ve o tartışmada bir sürü farklılığı da birlikte konuşma gereği ile karşı karşıya kaldık. Çok güçlü bir iktidara karşı acil bir şeyler yapmak üzere bir araya geliyoruz ama öbür tarafta, onun arkasında bizim gerçekten derin muhabbetler içinde olmamız gerekiyor diye düşünüyorum. 11 Nükhet: 2001 yılındaki Diyarbakır, Batman buluşmalarını hatır- 11 Başbakan Recep Tayyip Erdoğan, İstanbul’daki Uluslararası Nüfus ve Kalkınma Konferansı Eylem Programı’nın uygulanmasına ilişkin Uluslararası Parlamenterler Konferansı’nın 25.05.2012 tarihindeki kapanış oturumunda yaptığı konuşmada sezaryen doğuma karşı olduğunu ve kürtajın cinayet olduğunu söyledi. Bu açıklamasının hemen ertesi günü yapılan AKP Kadın Kolları 3. Olağan Kongresi’nde ise “Her kürtaj bir Uludere’dir,” dedi ve kürtajın “Milleti dünya sahnesinden silmek için sinsice bir plan,” olduğunu söyledi. Başbakan’ın bu açıklamasının ertesi günü, 25.05.2012’de İstanbul Feminist Kolektif “Kürtaj hakkımdan Başbakana ne?” pankartının ardında, Başbakan’ın Dolmabahçe ofisinin önünde eylem yaptılar; basın açıklamasının ardından kısa bir süreliğine trafiği kapatan feministler polis müdahalesinin ardından dağıldılar. Hükümet kürtaj ile tepkileri arttıracak açıklamalar yapmaya ve kürtaj yasasını çıkaracağı yönünde açıklamalar yapmaya devam etti. 27.05.2012’de Başbakan “3 çocuk hem de hemen şimdi!” dedi ve 30.05.2012 tarihinde Sağlık Bakanı Recep Akdağ tecavüz sonucu oluşan gebeliklerin de sonlandırılmaması gerektiğini, “Gerekirse devlet bakar,” diyerek kürtaj yasağını savundu. 01.06.2012 tarihinde Melih Gökçek kürtaj ile ilgili olarak Samanyolu TV Haber’e “Anası olacak kişinin hatasından dolayı çocuk niye suçu çekiyor? Anası kendisini öldürsün,” açıklamasını yaptı. Bu ve buna benzer açıklamalar AKP kanadından gelmeye devam ederken toplumun her kesiminde kürtaj yasağına karşı açıklamalar, kampanyalar ve eylemler yapıldı. 03.06.2012’de karma örgütlerin kadın kollarının çağrısı üzerine Kadıköy’de geniş katılımlı bir eylem yapıldı. Eylemin ardından İstanbul’da bulunan kadın örgütleri, karma örgütlerin kadın kolları ve feministlerin olduğu geniş katılımlı toplantılar sonucunda bir platform kurulmasına (04.06.2012) ve platformun adının da “Kürtaj Haktır Karar Kadınların” olmasına (06.06.2012) uzun tartışmalar sonucunda karar verildi. Bu toplantılar sürerken Aksu Bora’nın 06.06.2012 tarihinde Amargi Dergi web sitesinden (amargidergi.com) yayınlanan “Evet, Uludere!” başlıklı yazısı başta feminist hareket olmak üzere bütün hareket içinde “Kürtaj hak mıdır, değil midir, hak ise nasıl bir haktır?” tartışmalarının yapılmasına yol açtı. Bunun üzerine dönen tartışmalar için bkz: Ayşe Toksöz ve Özlem Barın, “Kürtaj Toplumsal Bir Hak” (http://sosyalistfeministkolektif.org ); Cemre Baytok, “Kürtaj Haktır Ne Demek?” Bunun yanı sıra özellikle feminist hareket içinde, Bianet’in de kampanya sözü olan “Benim Bedenim Benim Kararım” gibi farklı kampanyaların kullandığı sloganlar, eylemlerin örgütlenme biçimi, hangi kadınlara seslenildiği, seslenilebildiği gibi bir dizi sonlandırılamamış tartışma hâlâ devam etmektedir. İstanbul’daki kürtaj kampanyasını yürüten Kürtaj Haktır Karar Kadınların Platformu, 08.06.2012 tarihinde Galatasaray Meydanı’nda saat 20:00’da Türkiye’nin 14 ilinde (Adana, Ankara, Antalya, İzmir, Bodrum, Bursa, Çanakkale, Diyarbakır, Eskişehir, Hatay, Sakarya, Samsun, Sinop, Söke, Denizli) eşzamanlı bir basın açıklaması ve oturma eylemi yaptı. Ardından 17.05.2012’de Pangaltı’dan Taksim Meydanı’na yüründü ve bu eylem İzmir ve Ankara ile eşzamanlı yapıldı. Kürtaj Haktır Karar Kadınların Platformu hem kürtaj yasağına karşı eylemler hem de kürtaj hakkında bilgilendirici dökümanlar (video, broşür, bildiri) ve web sitesi (kurtajhaktır.com) hazırlamıştır. Kürtaj tartışmalarının kronolojisi için bkz: http://kurtajyasaklanamaz.com/ (E.N.) lıyorum. Üçünü buluşma İstanbul’da Boğaziçi Üniversitesi’nde olmuştu. O dönem, bu buluşmalara ilişkin, Boğaziçi Üniversitesi Dergisi’ne eleştirel bir söyleşi vermiştim. O buluşmaların son derece multi-culti, liberal, güç ilişkilerini göz ardı eden, kimin kimlerle buluşmak için neler yapabileceğini, kimin kimlerle ne yapıp ne yapamayacağını görmeyen bir eylemler dizisi olduğunu söylemiştim. Ülkü, tezinde bu buluşmalara ilişkin bir bilgi var mı? Bildiğiniz gibi duygu sosyolojisi dersleri veriyorum. Hem duygu, hem deneyimin ne olduğuna ilişkin çok ciddi sorularım da var. Şöyle ki, iktidar içeren bir söz alma biçiminin dışında bir deneyim var mı? Deneyim bu söylemin dışında olabilir mi? Yani deneyimi nereye koyuyoruz; bu soruyu Arendt’e de soruyorum. Bir diğer soru da duygu bizim içimizden çıkan, doğal bir şey mi; yoksa söylemle bir alakası var mı? Bunlara bakmamız lazım, mesela William James diye bir felsefeci diyor ki “Rasyonellerin duygusu vardır.” Bunlar kolay sorular değil elbette. Ülkü: Amargi Manifestosu’nda yoğun bir duygu var: “Biz bin yıllar öncesinden gelen kadınlar”; “Amargi’nin bir ağaç olarak... ” gibi ifadeler var. İlk yıllar, manifestonun etkisi ile topluluk olma halinin daha baskın olduğu, bireyselliğin daha arka planda kalmış olduğu bir dönem. Fazlasıyla komünal, hatta sekiz on kişinin aynı evde yaşadığı zamanlar var, akşamları toplantılar evlerde de devam ediyordu... Nükhet: Peki, güç ilişkileri? Ülkü: Diyarbakır, Batman ve İstanbul buluşmalarının yapıldığı dönemde, yani 2001 yılı yazı, Kürt hareketi de sürekli barış istiyordu, bu buluşmalar da bir yanıyla bu isteğe destek verme amacıyla yapıldı. Ben de buluşmalara (sadece İstanbul) dışarıdan katıldım ama Amargili kadınların politik eylemleri yaptığı Kadın Tavrını Geliştirme İnisiyatifi (KATAGİ) tarafından başlatılıp sonradan Kürt kadınlar, o ara ayrı bir grup olan İTÜ’lü kadınlar, Ermeni kadınların oluşumu Hay Gin gibi grupların ortaklaşa gerçekleştirdiği etkinliklere dönüştüğünü biliyorum. Bu geniş bileşim de sanırım Barış İçin Kadın Girişimi gibi bir isim aldı. Kürt kadınları, köşe yazarı kadınlar ve başka ünlü kadınlarla bir araya gelip kendi yaşadıklarını anlattılar. Bu buluşmaların basında yer almasını sağlayarak toplumun birazcık olsun barış istemeye yatkın hale getirilmesi gibi belki biraz da pragmatist bir amacı vardı. Elit kadınlarla Diyarbakır’a, Batman’a gidilerek, onların bölgeyi ve yaşananları öğrenmesi ve bunu kendi alanlarında aktarmaları hedefleniyordu. İnci: Ben de o dönemde tesadüfen Diyarbakır’daydım, o tarafta- 388 389
İstanbul Amargi - Feminizm Tartışmaları Farklılıklarımızla Yanyana (mıyız?) ki kadınlar tarafından tamamen şöyle algılandığını biliyorum: İstanbul’dan feminist ablalarımız geldi, bize öğretecekler. Ülkü: Yok, hayır, tam tersi… İstanbul’dan giden kadınların, Kürt kadınlarının basına yansımayan yaşamlarını öğrenmeleri, sonrasında da onlar aracılığıyla toplumu etkilemekti amaç. Yasemin: Yani tam tersine esas İstanbul’dan gidenlerin öğrenmesiymiş. Nükhet: Ama öyle anlaşılmamış işte. İnci: Algı böyle değildi, o dönem birçok kadınla konuştuğumda öğrenecek değil öğretecek tarafın İstanbul’dan gidenler olduğunu gördüm. Bu buluşmaların ben de liberal bir tarafı olduğunu düşünüyordum, ama bir taraftan da heyecanla kadınlar arasında gerçekten bir buluşma oluyor mu diye de düşünüyordum. Gülkan: O zamanlar Roza, Jujin dergilerinin çıktığı dönemdi ve bu buluşmalara ilişkin şöyle bir eleştiri olduğunu hatırlıyorum: Biz epey süredir Kürt feministler olarak bir söz söylüyoruz ama sanki bizim bu saate kadar söylediğimiz bütün sözler görünmez oldu: “Bak şimdi geldik işte, seni dinliyoruz,” denilmeye başlandı. O dönem Kürt siyaseti de, feminist siyaset de Kürt kadınlarının çıkardığı bu dergileri pek görmüyordu. Her ne kadar birlikte başka türlü bir dil kurmaya çalışılmış olsa da o fotoğrafa baktığında hiç kimse Kürt kadınlarının diğerlerini eğittiğini düşünmüyor, düşünmeyecek. Bu formda bir sıkıntı varmış gibi geliyor. Çünkü şunu da hatırlatmak isterim ki o dönem şu laf döndü: “Kürdistan’a feminizmi getiriyorlar,” ve bunun üzerine tartışmalar olmuştu. Bunlar sert eleştiriler gibi gelebilir ama en azından hatırlamak gerekiyor: Kürdistan’da da feminizm vardı ve o söz metropollere de taşınmıştı, bu buluşmalarda oradaki sözün görünmediğini de hatırlamak lazım. Meryem: Dışarıdan bu buluşmalar böyle görünüyor olabilir ama mesela ben Kürt değilim, gerçi Türk de değilim, her neyse, bölgede yaşananları bu buluşmalar aracılığıyla öğrendim. Dışarıdan görünen medyatik yanına dair pek bir şey diyemeyeceğim ama ikinci buluşmadan sonraki buluşmalarda, mesela Konya Buluşması’nda, Kürt kadınlarının yaşadıklarını merakla dinliyorduk. O dönem bölgedeki savaştan pek haberdar olunamıyordu ve buluşmalar sayesinde neler yaşandığını öğrendik. Buluşmaların her ne kadar hataları, üstten ve egemen yanları da olsa yararlı yanları olduğunu da düşünüyorum. Ülkü: Mesela o dönem “Bizle iletişime girmeden yapıldı bunlar,” diye Nebahat Akkoç da buluşmaları eleştirmişti. Yasemin: Bu konuşmalar üzerine bir şeyi merak ettim, gazeteci, tiyatrocu vs. kadınlarla Kürt kadınlar hiçbir zaman, hiçbir yerde yan yana gelmemişler ve gelmelerinin olanağının da pek olmadığı o dönemde, bunların yan yana gelmesi kötü mü? Bu şekilde bir araya gelmeleri kötü ise peki, hangi biçimde gelecekler? Sevi: Sadece cinsiyet ortaklığı üzerinden tanımlaman bir kızkardeşlik kavramsallaştırması bütün bu sınıfsal ve etnik kimlikleri de kesen bir noktada farklılıklarla bir arada durmamızı ne kadar mümkün kılar? Mümkün kılamadığı noktada öğreten/öğretilen gibi hiyerarşik konumlanışları yeniden üretmekten başka bir politika imkan oluşabilir mi? Sanırım böyle bir soruya da açılabilir bu tartışma. Yasemin: Ama önermeniz ne? “Bu formül bir araya gelmek için uygun değil ve bu liberal,” diyorsunuz. Ben doğrudan ilişkiye çok inanan, o kadınlarla fiziksel olarak yan yana gelmenin dönüştürücü etkisinin pek çok yazıdan, teoriden daha fazla olacağını düşünen bir insanım. Mesela ben iki sene önce Kürt kadınlarla bir eyleme gitmiştim, hayatımda ilk defa Kürt kadınların çoğunlukla içinde olduğu bir otobüsle yolculuk ettim ve “İyi ki yaşadım,” dediğim bir sürü deneyimim oldu. Bu buluşmaların şekli, farklılıkların arasındaki hiyerarşiyi görmezden gelen bir form ama bu kadınlar arasında istemesek de gerçekte hiyerarşi ve farklılık zaten var. Peki, bu durumda bu iki grubu hiç mi yan yana getirmemek lazım? Yan yana geleceklerse de hangi formatta bir araya getirilebilir? Nükhet: Tartışmaya, ortaklaşmanın hangi dilde, hangi formatta olacağı ve nasıl olması gerektiğiyle ilgili bir soru ile başladık zaten. Batman Buluşmaları’nı ben gündeme getirdim ve o format daha önce de söylediğim gibi liberal, çok kültürcü… Yasemin: Peki, ama hangi formatta? Sevi: Biz de onu tartışıyoruz zaten. Meryem: Ezen/ezilen ilişkisi üzerinden... “Bizim asıl mücadelemiz bu,” deyip kendini yüceltmeyle de başka bir şey kuruluyor. Nükhet: Tam da ilginç bir şekilde aşağıda arada da bunu konuştuk. Bu ezilen kimliğinin nasıl bir kimlik olabileceğini, ezilen yerden konuşmanın nasıl bir şey olabileceğini… Ama mesela Arkadaşıma Dokunma Kampanyası’nda, “Ne kim olduğumu hatırlat, ne de kim olduğumu unut,” diye bir söz kurulmuştu. Bunu nasıl yapacağımız da ayrı bir soru elbette ama ortaklığın nasıl kurabileceğine dair işaret ettiği nokta çok iyi bence. Yasemin: Leman Dergisi kampanyalaştırmıştı. Nükhet: Çok iyi bir kampanyaydı çünkü bu “arkadaşlık” belli bir kimlik üzerinden tanımlanmıyordu, nasıl yapılacağı da ancak yolda belirlenen bir şeydi. Yasemin: Peki, nasıl olacak işte? 390 391
Page 2 and 3:
İstanbul - Amargi Feminizm Tartı
Page 4 and 5:
İstanbul Amargi - Feminizm Tartı
Page 6 and 7:
Page 8 and 9:
Page 10 and 11:
Page 12 and 13:
Page 14 and 15:
Page 16 and 17:
Page 18 and 19:
Page 20 and 21:
Page 22 and 23:
Page 24 and 25:
Page 26 and 27:
Kürt Kadın Hareketi ve Feminizm
Page 28 and 29:
Page 30 and 31:
Page 32 and 33:
Page 34 and 35:
Page 36 and 37:
Page 38 and 39:
Page 40 and 41:
Page 42 and 43:
Page 44 and 45:
Dindar Kadınlar ve Feminizm “Her
Page 46 and 47:
Page 48 and 49:
Page 50 and 51:
Page 52 and 53:
Page 54 and 55:
Page 56 and 57:
Page 58 and 59:
Page 60 and 61:
Page 62 and 63:
Page 64 and 65:
Page 66 and 67:
Page 68 and 69:
Page 70 and 71:
Page 72 and 73:
Page 74 and 75:
Page 76 and 77:
Page 78 and 79:
Page 80 and 81:
Page 82 and 83:
Page 84 and 85:
Page 86 and 87:
Page 88 and 89:
Page 90 and 91:
Page 92 and 93:
Page 94 and 95:
Page 96 and 97:
Page 98 and 99:
Page 100 and 101:
Page 102 and 103:
Page 104 and 105:
Page 106 and 107:
Page 108 and 109:
Page 110 and 111:
Page 112 and 113:
Page 114 and 115:
Page 116 and 117:
Page 118 and 119:
Page 120 and 121:
Page 122 and 123:
Page 124 and 125:
Page 126 and 127:
Page 128 and 129:
Page 130 and 131:
Page 132 and 133:
Page 134 and 135:
Page 136 and 137:
Page 138 and 139:
Page 140 and 141:
Page 142 and 143:
Page 144 and 145:
Page 146 and 147: İstanbul Amargi - Feminizm Tartı
Page 150 and 151: Feminist Örgütlenme “Ben eksiğ
Page 186 and 187: Farklılıklarımızla Yanyana (mı
Page 208 and 209: Anayasa Tartışmaları “Bir kad
Page 226 and 227: Pornografi ve Feminizm “Pornograf
Page 238 and 239: Diziler nasıl yapılıyor/yazılı
Page 246 and 247:
Page 248 and 249:
Page 250 and 251:
Page 252 and 253:
Page 254 and 255:
Page 256 and 257:
Page 258 and 259:
Page 260 and 261:
Page 262 and 263:
Page 264 and 265:
Page 266 and 267:
Page 268 and 269:
show all

amargi_feminizm_tartismalari_kitap_2012

Create successful ePaper yourself

Delete template?

Save as template?