amargi_feminizm_tartismalari_kitap_2012

İstanbul Amargi - Feminizm Tartışmaları Feminizme Farklı Yaklaşımlar ve Üçüncü Dalga
Simten: Anlamadım ben de.
Gülnur: Şunu söylüyorum. Seks işçiliğini tamamen seçim üzerinden
konuşamam, hatta bazen hiç seçim diyemem, diyemeyeceğim
durumlar olabilir.
Begüm: Ama seks işçiliğinin seçim olduğunu söylemek başka,
seks işçiliği yapan kadının bir aktörlüğü olduğunu savunmak
başka, tam anlamıyla mağdur olduğunu söylemek başka şeyler…
Zorla seks işçiliği yaptırılan kadının da sadece mağduriyeti yok.
Gülnur: Tabii, ama ben kendini ifade edişleri açısından söylüyorum.
Simten: Sözünü keseceğim ama seçim mi, aktör mü vs. bunları
konuşmadan da, bunlar üzerine uzlaşmadan da seks işçilerinin
sosyal hak talepleri için mücadele edilebilir, benim dediğim bu.
***
Gülnur: Biz seks işçiliği seçim midir meselesi aslında bir rıza
tartışmasıdır ve verileni seçmek tartışmasıdır. Politik hattımı
böyle kurduğumda “Am benim elletirim,” sözü de kafama yatmayan
şeylerden biri olabilir. Bu sözü söylemenin karşılığında
kadınların çoğunluğu için hareketle ilişkilenmesini engelleyecek
bir hat örüyorsak, bir taraftan da muhafazakârlık feminizmden
daha örgütlü bir şekilde kadınlarla ilişkileniyorsa kendi adıma bu
sözü farklı alanlara taşıyabilme hakkını saklı tutarım ama 8 Mart
Platformu’nda bu sözü etmeyi tercih etmem.
Eşcinsel harekette genel olarak şöyle bir problem olduğunu
düşünüyorum: Ben de eylemlerde söylenen bir sürü sloganla özdeşleşmiyorum
ya da kendimi iyi hissetmiyorum ama buna karşılık
eşcinsel hareket tam anlamıyla kendini ifade eden sloganları
ve talepleri dile getirmek istiyor gibi hissediyorum. O sözü ertelemek
değil bahsettiğim, taşıyabileceğim başka alanları yokluyorum.
Bu zaten feminizme yönelik, örgütlü bir dışlamanın güçlü
olduğu bir yer olmuyor da, bu gediği açabileceğim başka bir alan
oluyor mesela.
Belmar: Ben Begüm’e çok kısa bir şey soracaktım. Son zamanlarda
sık sık queeri tartışıyoruz ama bugüne kadar hep kimliğe karşı
ve kimliksizleşme olarak tartıştık. Bugüne kadar dinlediklerim
arasında ilk defa sen farklı bir şey söylemiş oluyorsun. “Ben queeri
kimliksizleşme olarak değil de kimlikler arası bir oynaşma olarak
görüyorum,” diyorsun. Bunu biraz açabilir misin? Neden kendini
o şekilde farklılaştırıyorsun?
Begüm: Denerim, çünkü queerin en problemli yanlarından bir
tanesi tanımlanmayı reddetmesidir. “Queer şudur,” diyemezsin
ya, o nedenle bir sürü queer anlayışı vardır. Kendi çıkış noktam
kimliksizleşmenin pratik olarak mümkün olmadığına inanmam.
Hepiniz bana baktığınızda bir kadın görüyorsunuz. Sistemin dışına
çıkamayız gibi bir yere gelmek istemiyorum ama bunu yapabilmek
çok zor. O nedenle adlandırdığımız, adlandıramadığımız,
kendi kendimize yarattığımız birçok kimlik arasında bir oynaşma
olabileceğini düşünüyorum.
Zaten baktığımızda hayatımızı sürdürürken bir kimlikle doğup,
ölmüyoruz birçok kimliğimiz var. Ben İzmir’deyken, dünyada
Kürtlerin bile yaşadığını bilmeden, lezbiyen kelimesini 18 yaşına
kadar duymamış, İzmirli biriydim. Oysa şimdi bambaşka biriyim.
Dolayısıyla kendi bireysel hayatımızda bile mütemadiyen değişebiliyoruz.
Ama politize olma ortamında her ne kadar queer politikanın
politik harekete yaptığı etkiyi bilsem de bunun ne kadar
ve nasıl mümkün olabileceğini elbette tartışabiliriz. Ben sadece
hak/adalet arayışı içerisinde, tahakküm ilişkilerini reddeden bir
mücadelede bütün farklı kimliklerle birarada olabileceğimizi ve
onları bir şekilde kendi bedenimizde hissedebileceğimizi düşünüyorum
ama başka birisinin ayakkabısını giyip, onu hissetmenin
hiçbir zaman mümkün olmadığını da bilerek.
Birisi geçen gün Hrant’ın cenazesinden bahsederken şöyle
demişti: “Cenazede var olanlar illâ kendilerini Ermeni gibi hissettikleri
için değil ama kendi yaralarıyla o yarayı bağdaştırdıkları
için oradaydılar,” demişti. Buna katılıp, katılmamak konusunda
emin değilim ama queerin yarattığı olasılıklardan bir tanesi
bence o farklı kimlikleri bir arada, hepsini bir anda bulundurmak
değil ama onlar arasındaki geçişgenliğin, kayganlığın veya
tesadüfîliğin, benim dünyaya Kürt ya da Türk ya da Ermeni gelmemin
tesadüfîliği kadar, özcülüğünün de eleştirisini yapabilme
imkanı tanıyor olmasıdır. Ama bunları söylerken Simten’iin dediği
noktaya geleceğiz diye çok korkuyorum, “Bugün Ermeni’yim,
yarın Kürt’üm,” derken, bunu ben pazardan elma, armut gibi almıyorum.
Bunun ne kadar problemli bir politizasyon olduğunun
da farkındayım çünkü her ne kadar queeri politize ederek konuşsak
da bunu çok ciddi derecede apolitize edip, neoliberal olan bir
queer politika da var.
Güneş: Bu yaralanma mevzusu sunumunda da dikkat çeken bir
nokta oldu benim için. Bu yaralanma çok psikanalitik bir tanımlama
bence. Yarası olmayanı ne yapacağız? Sadece yarası olanlar
mı bir araya gelecek? Yarası olan kendi yarasını diğer yaralı olan
insanlarla birlikte bir empati üzerinden mi açacak? Yaralar açıldığı
zaman bu yeni bir ortak yaraya mı dönüşecek? Ya da farklılıkları
kalacak, o zaman bu yaranın çatışmayan kısımları ne olacak?
362 363