amargi_feminizm_tartismalari_kitap_2012

İstanbul Amargi - Feminizm Tartışmaları Feminist Örgütlenme
Nilgün: Hangimiz cevap versek buna, çok zor soru bu.
(Kahkahalar)
Banu: Bunun bence önemli bir nedeni, feminist hareket ilk ortaya
çıktığında geleneksel örgütlenme biçimlerine bir tepki olarak
doğdu ve bunda haklıydı da. Geleneksel örgütlenme biçimlerinin,
solun ya da diğer muhalif hareketlerin bütün denediği yolların
yanlış olduğu gibi bir toptancı sonuç çıkarmak bence çok doğru
değil, ta ki yerine daha işleyen yeni formlar koymadıkça. Yani
bir şeyi eleştirmek başka, toptan inkâr etmek başka. Bu örgütlenme
biçimlerini biz inkâr ederken bu kurtarıcılık misyonuna,
solun işçi sınıfı adına hareket etmesi, onun liderliğine soyunması,
emekçilerle, işçilerle kadınlarla anti-demokratik ilişki kurma biçimine
haklı eleştiriler getirdik. Başka bir sınıfı kurtarma adına
yola çıkan sol gruplar da başarılı olamıyorlar zaten.
Burada sorun belli yöntemleri miras alabilecekken almıyor
oluşumuz, örneğin örgütlenme gibi. Ben örgütlenmenin çok ciddi
ve önemli bir şey olduğunu ve buna ihtiyacımız olduğunu düşünüyorum.
Çünkü örgütlülük sadece siyasi fikirlerimizi ya da düşüncelerimizi
etkili bir biçimde kamuoyuna, topluma duyurmak
değil. Aynı zamanda da tek tek kadınlar olarak bizim için de ciddi
bir eğitim. Örgütlü olmak fedakarlık bencilliğin törpülenmesi
demek; dayanışmayı öğrenmek, bazen geride durmayı, bazen de
önde durmayı öğrenmektir. Bunu da ancak birbirimiz üstünde
yumuşak bir denetimle sağlayabiliriz ve bu bence önemli bir şey.
Haset yanlarımızı, kıskançlıklarımızı görebilmek. Özgürleşmek
var olan bütün değerleri birden reddetmek değil bana göre. Biz
dönüşümden söz ediyoruz, karşılıklı etkileşimden söz ediyoruz.
Tabii ki bütün bunları yapabilmek bahsedildiği kadar kolay değil
ama benim bir aynaya, güvenebileceğim bir aynaya ihtiyacım var.
Onun için kadınlar olarak birlikte olmamız önemli. Birbirimizde
kendi akışlarımızı görmek, güçlü ve zayıf yanlarımızı bilerek ilerlemek
önemli.
Dışarıya şu kapıdan çıkıp gittiğinizde yönlü saldırılara maruz
kalıyorsunuz. Veya aile içinde yaşadığınız sorunları bir kadın
olarak göğüsleyebilmeniz için bir yerden güç almanız lazım. O
yüzden de evet, örgütlü olmalıyız.
Örneğin SFK’da hepimizin birer göçmen olduğunu düşünürüm.
Sadece geliş tarihlerimiz farklı. Kavga ediyor, birbirimize küsüyoruz
ama sonra bir anlaşma yolu buluyoruz. Şirvan geldiğinde
onunla da bir yol bulmak zorundayız çünkü biz kendi fikirlerimizin
yayılmasını istiyoruz. Çünkü sen kurtulmadığın zaman ben
de kurtulamayacağım. Sen özgürleşmediğinde ben de özgürleşemeyeceğim.
Ne kadar çok kadın özgürleşirse ben o kadar daha
yakınlaşacağım.
Ben eleştirileri çok ciddiye alıyorum, eğer siz SFK’yı kapalı
olarak algılıyorsanız bunu ciddiye almamız gerekiyor. Bana kapalı
gibi gelmiyor ama ben içerideyim. Demek ki biz dışarıya böyle bir
görüntü veriyoruz ve bunu düşünmemiz gerek. Biz bu görüntüyü
nasıl değiştirebiliriz? Hele ki bize ulaşmak için adımlar atmış kadınlara…
Hele ben şimdi belli bir yaşa geldim, her seferinde eski
şeyleri anlat, bu yorucu bir şey ama ne yapalım? Bir kere yola çıkmışız.
Nilgün: Baş koymuşuz bu yola.
Banu: Bence artık şansımız yok bizim. Bu feminizm böyle bir
şeydir, “mutsuz” eder insanı. Her şeyi sorgulamaya başlarsın hayatında.
Birçok genç kadının feminist politikayla çok tanışmak istediklerini
biliyorum. Bu yüzden sesimizi özellikle üniversitelere
ulaştırmalıyız. Genç kadınlarla ilişki kurma konusunda çok eksiğiz.
‘Biz bize yeteriz’den vazgeçmek gerekiyor. Bu bizi de, grupları
da çok besleyecek bir şey çünkü işte o zaman “farklılıklar bizi
zenginleştirecek” lafının pratikte de karşılığı olacak. Bilmiyorum
burada başka SFK’lı arkadaşlar da var, onlar da biraz hesap versinler.
(Gülüşmeler)
Lale: Büşra’nın sorusu eksik kaldı. Yoksul kadınlar konusunda bir
iki şey söylemek isterim ben de. Bence örgütleyemeyiz. Bir tahayyül
olarak örgütlemek istiyoruz, sonuçta bir kadın devriminden
söz ediyoruz, inanıyoruz ki bütün kadınlarla birlikte başka bir
dünya kurulacaktır ama bugünden feminizmin yoksul kadınları
örgütlemesi bence mümkün değil. Feminizmin kitleselleşmesi
mümkün değil.
Büşra: Ben de onu sormak istemiştim.
Lale: Bence mümkün değil. Aslında bugün biz daha provakatif
şeyler yapıyoruz. Hem eylemlerde, hem sözümüzde, bütün kadınların
talepleri üzerine ya da ezilmişlikleri üzerine tavır alıyoruz
ama bugün bütün o kadınların ezilmişlikleri üzerinden feminizmle
örgütlenecekleri bir hayal çünkü çok güçlü bir patriarka var ve
bu patriarkanın yıkılması bence kapitalizmin yıkılmasından çok
daha zor. O yüzden de bugün bütün o kadınlarla örgütlenmemiz
zor. Ama mesela Amargi, SFK, Mor Çatı olarak hep beraber kadın
cinayetlerini takip ediyoruz. Kadın cinayetlerinin muhatabı sadece
orta sınıf kadınlar, burjuva kadınlar olmuyor, yoksul kesimlerde
de kadınlar öldürülüyor veya şiddete uğruyor. Mor Çatı onlara
şiddet alanında destek veriyor. Dolayısıyla aynı örgütlerde ol(a)
masak da kadına yönelik şiddeti politikleştirebildiğimiz alanlarda
yollarımız dolaylı olarak kesişiyor. Ancak, solcuların yaptığı gibi
bir mahalle çalışması yapalım ve onları bir yere kanalize edelim
322 323