amargi_feminizm_tartismalari_kitap_2012

İstanbul Amargi - Feminizm Tartışmaları Feminist Örgütlenme
mış ki “Şaşıranlar hâlâ var,” diyelim. Mesela ben de “Bağ benim
belletirim, am benim elletirim,” dövizini ne yazarım, ne tutarım,
ama ne de asla gidip bunu yazana “Bunu tutamazsın,” deme hakkını
kendimde bulurum. 8 Mart alanı neden sadece senin olsun?
Feminist hareketin ilk zamanlarında Mor İğne eylemleri
olmuştu ya, avukat Filiz Kerestecioğlu o dönemle ilgili bir şey
anlatmıştı. “Biz Mor İğne Eylemi yaptık çünkü çok saygı duyduğumuz,
yoldaş dediğimiz bir erkek arkadaşımız ‘Ne iğne eylemi?
Ben mora boyarım, çıkarım, önüme çıkan kadına sokarım’ dedi,”
demişti. Penisinden bahsetmiş. O dönem feministler sokağa çıktıkları
için bu kadar tepki alıyorlardı. Eski kafa feministlerin durup,
“Bu alan benimdir, bu yeniler de ne yapıyor?” demek yerine
durup, düşünmeleri lazım. Eskiden de “lezbiyen” deniyordu, “am
benim” deniyordu, denmiyor muydu Nilgün?
Nilgün: Ben “am benim” denmesini kötü bulmuyorum ama “belletirim”
yanı problemli.
Esmeray: Ben de “benimdir” anlamında söyledim. Mesela Duygu
Asena kitap yazdı, kadın orospu oldu, her şey oldu. Biz feminist
hareket olarak LGBT hareketin yaptıklarına niye bu kadar çok
tepki duyuyoruz? Benim de çok muhafazakâr yanlarım var, asla
öyle bir pankart yazmam da, tutmam da. Böyle yanlarım var ama
benim gidip, ona “Pankartı açamazsın,” deme hakkım olmamalı.
Feminist harekette bu olmamalı, çünkü bundan canımız yandığı
için feminist olmuşuz.
Esen: Çok kısa bir düzeltme yapayım, o pankarta karşı olan
itirazlara sadece muhafazakârlık diyemeyiz, insanlar sadece
muhafazakâr oldukları için karşı çıkmadılar, başka tartışmalar da
yapıldı.
Şirvan: Aslında kafamda bir soru var ama paylaşacak bir deneyimim
yok, aslında paylaşmak istediğim şey biraz da bu deneyimsizliğim
olacak. Sorum da onunla bağlantılı, yani neden deneyimim
olamıyor ile ilgili. Okuduğum metinlerde de bu soruya
cevap bulamıyorum. Ben bir süre çok apolitik bir insan olduktan
sonra birtakım süreçler sonucunda beynen ve kalben hizaya gelip,
bir şekilde örgütlenmem gerektiğine karar verdim ve “Evet,
şimdi nereye gidiyoruz?” oldum. Gitmek istediğim yer de SFK’ydı
ama bu süreç içime oturdu. Sürekli siteden takip ediyordum, ama
kendimi çok çekingen hissediyordum. Hiç kimseyi tanımıyorum,
hiç çevrem yok. Mesela, hiç feminist arkadaşım yok etrafımda.
Ve bir gün o sitede, “Tanışma toplantısı yapıyoruz,” yazdı ve ben
de “İşte aradığım fırsat bu,” diyerek o toplantıya gittim. Şöyle bir
durum var, örgütlenmek nedir bilmiyorum, bunun yöntemini
bilmiyorum. Hatta bilakis örgütlenmemek, politik olmamak ve
yalnız kalmak üzere 1980 sonrası jenerasyon olarak geldim dünyaya.
Oraya geldim çünkü kendimi düşünsel olarak oraya, aslında
genel olarak feminist örgütlere ait hissediyordum. Fakat o günkü
toplantıdan sonra eve döndüm ve “Şimdi ne yapıyoruz?” gibi
bir soru vardı kafamda. Hiçbir fikrim yok, mail atıyorum, cevap
alamıyorum, telefon ediyorum, ulaşamıyorum ve dedim ki asosyalliğe
kapılma ve git. Gittim ve haliyle kapı duvar, herkes her dakika
orada olmak zorunda değil, onu da anlıyorum. Sonuçta şöyle
bir şey oldu bana, ben örgütlenemedim. Feminist olamıyorum.
(Gülüşmeler) Ulaşamıyorum size. “Ataerki çok kötü bir şey,” deyip
takılıyorum, ulaşamıyorum. (Gülüşmeler devam)
Ulaşamadıktan sonra küsmeye başladım. Anlıyorum, büyümek
istemiyorsunuz, büyümek sorunlar yaratıyor ama bu kadar
da hazırlıklı ve yeni gelen biri dahil edilmez mi? Tanışma toplantısı
yapılmış o kadar. (Gülüşmeler) Bir ne yapacağımı söyleyin
bana, oldum. Birkaç ay sonra o gün gördüğüm kızlardan birini bir
yerde gördüğümde, yapıştım koluna, “Ulaşamıyorum size, beni
alın aranıza, ne olur,” diye, resmen yakardım. Mailini aldım falan
ama yine olmadı. İnanılmaz bir şey, insan bu kadar isteyip, bu
kadar mı örgütlenmeyi beceremez yani? Hasbelkader nasıl olduğunu
bilmiyorum ama amargiçevresi yahoo grubuna üye olmuşum
mailleri alabiliyorum da buraya gelebiliyorum. Sadece ben
feminist kadın arkadaşım olursa mı feminist olabileceğim acaba?
Bilmiyorum ki nasıl örgütleneceğim.
Banu: Valla Şirvan, iyi bir deneyim olmamış hakikaten. Ben de
olsam çok kızardım. En azından bir iletişim, duyuru grubumuz
var, ona üye olman gerekirdi. Valla ne diyeceğimi bilemiyorum,
kısmet bugüneymiş! Ben hemen alacağım senin mail adresini.
Oluyor canım, haklısın, senin başına geldiğine göre olmuş böyle
bir şey. İhmal etmişiz. Tabii ki feminist arkadaşın olmasa da
bu kadar çaba sarf ettikten sonra o grupla ilişkilenmen lazım, bu
kanalın açık olması lazım. Bu bence bizim ayıbımız, senin değil.
Yeterince niyet göstermişsin, debelenmişsin gerçekten, ben özür
dilerim, bunu telafi etmemiz lazım. (Gülüşmeler) İnsan feminizmden
vazgeçer yani böyle.
Katılımcı (a): SFK olarak büyümek istemiyoruz diye bir şey yok.
Banu, “Büyük örgütün sorunları var,” dediği için mi öyle algıladın?
Banu: Tabii büyümek istiyoruz.
Esmeray: Sen yoksan bir eksiğiz.
Banu: Şimdi SFK hafta arası akşamları açık oluyor, hafta sonları
oluyor, gündüzleri açık olamıyor. Gündüzleri nöbet sistemi koyduk
fakat maalesef o da bazen uygulandı, bazen uygulanmadı.
Bu bir sorun, bunu tekrar gündeme almak gerekiyor. Hafta arası
316 317