amargi_feminizm_tartismalari_kitap_2012

İstanbul Amargi - Feminizm Tartışmaları Transfeminizm
umutlandığım bir dönem olmuştu. Bugün bu tartışmaya, keşke
İFK’dan daha fazla katılım olsaydı. Bugün bu ortam beni ne kadar
umutlandırdıysa, İFK katılımının bu kadar az olması da o ölçüde
sorgulamama neden oluyor. Bir sürü sebebi olabilir, bir eylem
olabilir, etkinlik enflasyonu var, bundan da kaynaklanıyor olabilir
ama bugün değilse bile başka bir gün ortak bir yol bulunabilir.
Gülkan’ın söylediği ve bu çağrı metininde de olan, “beyaz feminist”
diye tanımlanan bir şey var…
Gülkan: Beyazlık deneyiminden bahsediyoruz. Aman ne olur, bu
bir kimlik değil, deneyim… Altını çizmek istedim.
Sezen: Ama işte o beyaz feminist deneyimiyle yaftalanmanın ince
çizgisi ne olacak? Uzlaşmalıyız demek kesinlikle istemiyorum
ama bu dilin hayırlı olabilecek bir çarpışmanın önünü kapatabileceğini
düşünüyorum. Birçok kadın belki böyle tartışmalarda
“Yine yaftalanacağız, yine Ortodoks feminist olacağız, yine beyaz
feminist olacağız,” korkusuyla sözlerini geri çekmek zorunda hissediyor
olabilir.
Gülkan: Buna gerçekten inanıyor musun, Sezen?
Begüm: Ben de her yerde transım, lezbiyenim, biseksüelim diye
yaftalanmak korkusu yaşıyorum ya da bunu devamlı açığa çıkarmak
ve bununla uzlaşmak mecburiyetinde kalıyorum.
Sezen: Ama bu senin zaten sahiplendiğin bir kimlik…
Gülkan: Aslında ironik bir biçimde şu an transfeministlerden
çok, kendimi de içine dahil ederek söylüyorum ki beyaz deneyimden
gelen feministler olarak buradayız. Demek ki beyazlığımızdan
o kadar korkmuyoruz, kendimizi didiklemeye gayret
ediyoruz.
Biz “O beyazlar biziz!” diye başladık konuşmamıza ve kendi
sınıfımızın avantajını sökmek istiyoruz. Yıllardır benim verdiğim
mücadelemin on katını veren Ülker Sokak’ta canını dişine
takmış transfeminist arkadaşım sırf benim beyaz deneyimimden
gelmediği için o teorileri okuyabilmek, yabancı dil bilmek gibi
avantajlara sahip olmadığı için tartışmada boğazına kadar geldiği
yerde “Yeter aaa!” dediğinde, “Kız kardeşimize çok çirkin davrandı,”
denilip, ötekileştirildiği için kendi beyazlığımızla mücadele
etmeliyiz.
Sezen: Feminist hareket içinde bu bahsettiğiniz beyaz deneyime
sahip karakterler çok baskınlar evet ama sayıca çok fazla olmadıklarına
inanıyorum. Bunu böyle görmem belki de benim naif
duruşumla da alakalıdır, bunu baştan kabul ediyorum ama bir şekilde
bu beyaz feminist hayaletine çok öfkelenmenin de politika
yaparken önümüzü kesebileceğini düşünüyorum. Az önce birçoğumuz
beyaz deneyimdeniz dedin ya, ama zaten politika yapma-
nın kendisi belli bir ayrıcalığa sahip olmayı gerektiriyor bence. Bu
kadar katı söylemlerin kimleri o feminizmin dışında bırakacağını
da görmek lazım. Örneğin “Feministsin ama aile kuruyorsun,” dediğinde
bunun kimleri dışarıda bıraktığını da görmek lazım.
Gülkan: Öyle demedim, evlilik kurumu dedim.
Sezen: Aynı şey.
Gülkan: Aynı şey değil bence, benim bir ailem var mesela.
Sezen: Aile derken ben evliliği kastederek söylüyorum. Evlilik
kurumunun içinde olmak bazı kadınlar için bir konfor olabilirken,
bazıları içinse kaçınılmaz olabiliyor.
Gülkan: Onlar da yeraltından direniş yollarını yaratıyorlardır
eminim.
Leman: Fransa’da Queer Teori Amerika’dan, Anglosakson dünyadan
çok farklı bir yerde. Çok güzel isimler ve çok güzel tartışmalar
var. Fakat Fransa’da queerin yaşanış biçiminin sadece bir performans
ve kostümlenmek üzerinden yaşanması politik LGBT ya da
Queer Teori’ye daha yakın LGBT’leri irrite eden bir noktada. Bu
arada ortada hiç trans yok, mekanlar devlet tarafından kapatıldığı
için bir araya gelme alanları şu anda çok sınırlı. Sokakta hiçbir
trans bireyle karşılaşamıyorsunuz gerçekten. Le Marie diye bütün
homoseksüellerin (bilerek bu adlandırmayı kullanıyorum, çünkü
çok steril ve hijyenikler) kahvelerini, mocchalarını içtikleri bir yer
var. Fransa’da Queer Teori gündelik yaşamda bütün bu çerçevenin
içerisinde algılanıyor. Partilerde geylerin çeşitli cross-dresser 11
hallerinde kostümlendiği bir yaşayış biçimi olarak görülüyor.
İsmigül’ün söylediklerinin hepsini kabul ederek, üstüne
şunu diyorum: Bu durumu görerek işte tam da burada transların
sesini çıkarması lazım. Queer Teori’nin bu kadar liberal, bu kadar
küçük burjuva, bu kadar içi boşaltılmış bir halde gündeliğe geçmesine
karşı tam da burada Transfeminizm’in sesini duyurmak
lazım.
Gülkan: Bir slogan var: “Queer is not a fashion but a liberation!”
diye. Yani “Queer bir moda değildir, bir özgürleşmedir,” diyerek
kapatabiliriz herhalde.
11 Cross-dressing: İkili cinsiyet anlayışında karşı cinse yakıştırılan kıyafetleri giymek,
aksesuarları kullanmak ve bu şekilde tarzını karşı cinsinkiyle tanımlamak. Bunu
yapan kişiye ise cross-dresser denir. (E.N.)
292 293