amargi_feminizm_tartismalari_kitap_2012

İstanbul Amargi - Feminizm Tartışmaları Ekoloji ve Feminizm
den şirketler düşmanımız ve o yüzden içimize sızan kapitalizm
düşmanımız ve o yüzden basit bir şekilde “Organik pazara gideyim,
kükürtlü sabun kullanayım da suya zarar vermeyeyim, külden
deterjan yapayım,” demek benim o bilgimi yeniden canlandırmaz.
O suyla, toprakla aslında ne kadar bağlantılı olduğumu,
o ziyaretin bana nasıl iyi geldiğini hatırlatmaz. Bu yüzden benim
o mermer ocağını yaptırmamam gerekiyor. “Ee tabii ziyaret yerlerini
koruyalım, eski bilgiler önemli, orada ayrıca Eko-turizm
de yapılır, kaybolmasın, o da bir şeydir,” diyen bir Greenpeace de
benim işime yaramaz. Ben oraya turist olarak gidiyorsam o bilgi
zaten kaybolmuş demektir. Onun için devrimci bir duruştan bahsediyoruz.
Başka bir bilinç için başka bir üretim ilişkisi, ekonomik
ve sosyal yapıdan bahsediyoruz. O nedenle hemen şimdi gerçekleştirilebilecek
kısa vadeli, basit çözümlerden öte bir mücadele
veriyoruz.
Esen: Mine “Bir feminist zaten ekolojisttir, bir ekolojist de zaten
feministtir,” dedi, bu tabii ki de ideal olan ama gerçek hayatta böyle
tezahür etmiyor. Bunu Anarko-feminizm’i konuşurken de benzer
bir yerden tartıştık. Göksun Yazıcı’ydı konuşmacımız ve feminizm
zaten anarşisttir, demişti. Bu meseleleri konuşurken hep
teoride ve pratikte nasıl işlediğine, aynı zamanda da tarihselliğine
bakmamız gerektiğini düşünüyorum çünkü anarşist hareketin
içindeki cinsiyetçilik ortada, ekolojik hareketin içindeki cinsiyetçilik
de ortada. Keza feminist hareketin içinde de hiç ekolojik
olmayan yaklaşımlar var, hatta genelde ekolojinin tartışması dahi
yok. Mesela Amargi’de ekolojiyle ilgili bir dert var ve bu yüzden
bir temasımız var çünkü Amargi’de bunu dert edinen insanlar var.
Çiftçimiz var bir defa.
Benim olduğum süreç içinde Amargi olarak ekolojistlerle iki
etkinlik yaptık. Bir tanesinde çok özcü bir yerden, “Kadın zaten
doğadır” diyen kadınlar vardı. Benzer şekilde, kadınlar bu hareketin
önündeler, bu yüzden feministler ekolojik mücadelenin içinde
olmalılar da özcü bir söylem bence, kurulacak ortaklık bu zeminde
değil başka bir şekilde kurulmalı. İkinci etkinlikte de, feminizme
dair söylediklerimiz ekolojist arkadaşlara gereksiz ideolojik,
ütopik ya da çok gerçekçi olmayan düşünceler olarak göründü.
Çünkü onlara göre gerçek: “Toprak gidiyor, su gidiyor, dünya yıkılıyor.”
“Bunlar olurken siz neyden bahsediyorsunuz?” diyerek,
feminizm oldukça maddi bir ezme/ezilme ilişkisinden bahsettiği
halde felaket tellallığıyla politik argümanlarımızın altını boşalttılar.
Feministler ile ekolojistlerin karşılaşmalarında hep bir handikap
oluyor. Bugünkü handikapsa bence kendinizi ekolojik hare-
ket içerisinde ama feminist olarak tanımlamanız. Tabii ki bunlar
olabilir ama hem feminist hareketin hem de ekoloji hareketinin
içinde neden olunmadığı sorusu aynı şekilde ekolojistlere de sorulması
gereken bir soru. Devamlı bu soru feminist harekete sorulur,
“Feminizm neden onu yapmıyor, neden bunu yapmıyor?” diye.
Eğer bir ortaklıktan bahsediyorsak ortak çaba gerekli diye düşünüyorum.
Örneğin ekoloji hareketi kendi içindeki cinsiyetçilik meselesi
ile nasıl yüzleşmeye çalışıyor? Bu yüzden Mine’nin anlattıkları
üzerinden bu ortaklık nasıl kurulabilir diye düşünüyorum çünkü
o kadar farklı bir ihtiyaçtan doğan farklı bir örgütlenme pratiği var
ki! Düşüncede çok ortaklığı olan ama pratikte örgütlenmesi çok
farklı olan bu mücadele hatlarını nasıl bir araya getirebiliriz, meselesini
düşünmek için kent meselesini sormuştum. O soru kendim
için de sorduğum bir soruydu. Nükleer meselesi vs. bunların
hepsine üzülüyor olabilirim ama bunların kendi hayatımı dönüştürmesi
açısından -bugün de buradan çıkmasını beklediğim şey
bu- hakikaten nasıl ilişkilenilir? En çok talan orada diye illâ kıra mı
gitmemiz gerek? Feminizmin ve ekolojinin pratikte, politik mücadele
hatlarının ayrı olmasını siz nasıl değerlendiriyorsunuz?
Mine: Bence zaten feministlerin her alanda olmaları gerekiyor.
Ben ekolojistim hem de feministim demiyorum sadece, ben
aynı zamanda kadın hareketinin de içindeyim, anarşist kadınlar
içerisinde mücadele veriyorum. Kadın mücadelesi benim için
önemli bir mücadele. Aynı zamanda da Karadeniz İsyandadır
Platformu’nda mücadele veriyorum. Mersinli’yim, Akkuyu’da
yapılacak nükleer santrale karşı da bireysel bir mücadelem var.
Ben şöyle diyorum: Bir feminist ekoloji hareketinin içinde olmasa
bile, Eko-feminizm’i tartışarak bir iktidarı karşısına alıyorsa,
bu mücadeleyi olumluyor demektir.
Ben de kıra gidilsin demiyorum, çünkü ben de buradan kırla
ilişkiyi, kırda tanıdığı olan insanlarla ya da Karadenizlilerle ya
da Munzurlularla dayanışma üzerinden kuruyorum. Ben her gün
oraya gitmeye kalksam, Karadeniz’e taşınmam lazım, orada bölge
çalışması yapmam lazım ama öyle bir şey yapmıyorum. Bence zaten
orada çadır kurup, marjinal şeyler de yapmayalım
Loç Vadisi’ndeki bir kadının kendine güveninin gelmesi noktasında
feminist bir müdahale olabileceğini söylüyorum. Burada
aslında hepimiz belirli farkındalıkları olan insanlarız. Buraya
Karadeniz’deki ya da Munzur’daki deresi zarar gören kadın gelmeyecek,
bizim bu insanlarla kuracağımız bağlantı ancak ekoloji
mücadelesi içindeki alanlarda olabilir. Ağ yaratmak için hareket
gerekir. Feminist mücadele içinde atölye çalışmaları çok oldu ama
oranın denklemleri başka. Denklemleri o kadar farklı olan bir
220 221