HAYATIM HARBİDEN ROMAN Önsöz Bilinmezden gelmiş ve yine ...

Birahanelerde başlamış olan hakaret ve kavga dolu ortamlar, yavaş yavaş işyerlerine de
sıçramaya başladı. Ailelerimizin ‘şef’ olarak saygı gösterdiği yetkililer, ‘Türklere yer yok’
demeye başladılar.
En çok horlanan Amerikalı zenciler de bize katıldı. Herhalde zenci mahallesinde ilk kez
birçok milletten beyazlar bir araya gelmiştik. Aslında zenciler bizden daha berbat bir
durumdaydılar, bir yandan hemşehrileri olan beyaz Amerikalılar, bir yandan Almanlar nefret
ediyordu onlardan.
Almanya’da daha çok yıllar kalmaya niyetli olduğunu söyleyen birçok aile, dönüş
yapmaya karar verdi. Ve en kısa zamanda Almanya’dan kaçarcasına uzaklaştılar.
Alman kızlarla gezen Türk gençleri ortaya alınıp, ‘bizim kızlarımızla Türkler gezemez’
diye acımasızca dövülüyordu. Irkçı Alman gençlerinde yeni bir moda başladı: ‘Gamalı Haç
Dövmesi.’ Geceleri Türk lokallerine ve kulüplerine saldırılar başladı. Şimdilerde ‘Gamalı Haç’
armasını kendilerine simge yapmış olan ve ‘Hitler’in Torunları’ adıyla anılanların doğuşu işte
böyle olmuştu.
Bir zamanlar pala dayıların parasını kolaylıkla alan hippi kızlar, eski para ağaçlarına
hakaret ediyor, erkek hippiler tekme tokat girişiyorlardı. Daha dünün dostları, artık düşman
olmuşlardı.
Mahmut kaçak olarak ek işlerde çalıştığı için sorunlar yaşamaya başladık. Askerlik
yapmamış olması onun için hep büyük bir sorun olmuştu ve olmaya da devam ediyordu.
İstanbul’a telefon edilip Bostancı semtinde olan yeni evimizin durumu soruldu. Müteahhidin
söylediğine göre bitmiş sayılırdı. Annem ve Mahmut ani bir kararla kesin dönüş yapmaya karar
verdiler. Çünkü gece vardiyasında çalışan annem, işe giderken tacizlere uğramış ve çantasından
hiç eksik etmediği gaz tabancasını kullanarak kurtulmuştu.
Çok hızlı bir şekilde ev toplanmaya başladı. Son günleri teyzemlerin evinde geçirdik.
Onlar da kesin dönüş yapmayı düşünüyorlardı. Fakat bir süre daha çalışmayı tercih etmişlerdi.
Son birkaç saate yaklaşıldığında, annem ve teyzem sarılıp ağlaştılar. Eniştem ve