HAYATIM HARBİDEN ROMAN Önsöz Bilinmezden gelmiş ve yine ...

toplamaya başlardı. ‘Lan eşşekler, sabahtan beri oynuyorsunuz. Babanız gelecek. Yemek hazır
ama akşam ekmeğine gitmediniz hala. Koşun lan.’ sesleriyle inlerdi mahalle. Hepimizde bir
koşturmaca başlardı, fırına kadar yarışırdık. Beni geçen, geçtiği anda kendini yüzükoyun yerde
bulurdu. Hani, ayağım yanlışlıkla kardeşin ayakları arasına girmiş olurdu. Akşam yemeği sonrası
yine komşu sohbetleri, börekler, semaver çayları faslı başlardı.
Yaz ayları böyleydi. Ama kışın yaşantımız biraz değişirdi. Zayıflatılmış mangal külüne
patates gömüp pişmesini beklerdik. Sonra soğumasını beklemeden tuzlayıp yemeye başlardık.
Ağzımız yandığı halde iştahla ısırırdık. Tek şikayetimiz, soğuktan sokağa çıkamayışımızdı.
Ben hep postacıyı beklerdim. Postacıyı gördüğümde ‘Almanya’dan mektup var mı?’
derken, kalın kaşlarını kaldırmasına çok bozulurdum. Ama mektup olduğunda, daha
karşılaştığımız anda gülümserdi. Koşarak mektubu alırdım. Beş yaşında okuma yazma öğrenmiş
olduğum için, mektubu neşeyle okurdum. Hatta babaanneme ve komşulara gelen mektupları bile
ben okurdum. Kırıkkale’nin meşhur ‘Tınaz’ okulundaki komşu öğretmen herkes gibi babaannemi
çok severdi. ‘Öğretmen oğlum, benim torunum mahalleyi karıştırıyor. Şunu sınıfına al, bir şeyler
öğrensin. Sopa kar etmiyor. Belki senin ilmin kar eder’ diye başından atışı, beş yaşında okulla
tanışmamı sağlamıştı. İlk zamanlar sınıfı pek sevmemiştim. Fakat annem, gelen mektuplarında
yakında beni Almanya’ya aldıracağını yazardı hep. Almanya’ya gitme ümidiyle kısa sürede okur
yazar oldum. Altı yaşıma girdiğimde hızlı bir şekilde okuyup yazmaya başladım. Fakat okulu çok
karıştırınca öğretmen beni sepetlemek zorunda kaldı. Erken okuma yazma öğrenmem, diğer
çocuklar için hayranlık uyandıracak bir olaydı. Fakat, o yılların macera romanları olan eski
yabancı softa efendi ‘Kinowa’ ve iskelet elbiseli ‘Killing-Her Boka Hoplar’ efendi yeni bir dünya
ile tanışmama neden oldu. Kinowa hiç azat etmez, anında işi bitirirdi. Killing efendi ise, saç teli
kadar ince iple onuncu kata çıkar, abazan ve dul teyzeyi anında ‘orgasmus’ eder bırakırdı. Killing
efendi yeni abazanlara hizmet için geldiği gibi giderken, teyze seslenirdi: “Cumartesi kocam yok,
börek yaparım sana.” Börekçi teyze bekleye dursun, Killing efendi başka teyzeyle hamur işleri
yapardı. Silah, kan, şiddet, insan ve hayvan öldürme gibi duyguları hep o romanlarda görürdüm.
Pamuk tatlısı ve elma şekeri karşılığında çocuklara yazılarını okumam normal bir olay sayılırdı.
Haybeye yazı okunmazdı ya.
Mahallemize on beş dakika uzaklıkta anneannem otururdu. Babaannem kızınca ona,
anneannem kızınca babaanneme dönüş hesabı diyorum. Hani, hangisinin kayığına binsem onun
türküsünü söylerdim. Fakat anneannem son kez kovduktan sonra bir daha gidemedim. Çünkü,
bütün mahalle sopalarla kovaladı beni.
Evler hep bahçeli olduğu için, düğünler bahçe içinde yapılırdı. Herkes maddi gücüne
göre bahçe süslerdi. Maddi durumu iyi olanlar ve Almanya’da akrabası olanlar düğün salonu
kiralardı. Fötr şapkası bol tüylüler, hani bir inceden yerli ‘Apaçiler’ diyorum, ellerinde kocaman