HAYATIM HARBİDEN ROMAN Önsöz Bilinmezden gelmiş ve yine ...

Recommendations

Info

söylendi. Gittim. Esmer, gözlüklü ve biraz kilolu bir adamla tanıştırıldım. Adının Mahmut olduğunu söyledi. Kim olduğunu sordum ama söylemedi. Teleferik ile dağa çıktık. Ama kayak takımlarımı almamı istememişti. Kim olduğunu çok merak ediyordum. Güvenilir bir adam olmasaydı, zaten müdür beni kesinlikle bırakmazdı. Dağ kafeteryasında saatlerce oturduk. Pasta, sütlü kahve ısmarladı. İçinde dört tane ‘Match-box’ oyuncak araba olan bir kutu hediye etti. Bana harçlık verdi. Uzun uzun sohbet ettik. Ama asıl konu hala belli değildi. Lacivert pardösü cebinden kırmızı bir kutu çıkartıp masaya bıraktı. Kutuyu açmamı söyledi ve açtım. Kutunun içinde iki yüzük vardı. Bana gülümseyerek şöyle dedi: “Bir baban olmasını ister misin?” Böyle bir cümleyi hiç beklemiyordum. Öğretmenlerimiz, insanlığın en büyük görevinin saygı olması gerektiğini ısrarla anlatmışlardı. Bu adam ve annem evlenmeye karar verdikten sonra, ben ne yapacaktım ki? Evlendikten sonra ikisi de para kazanacağı için güzel bir eve yerleşecektik. Ve istediğimiz gibi yaşayacaktık. Bana derslerimde yardım edecekti. Vaatleri bunlardı. “Siz anlaştıktan sonra ben ne yapayım” dedim. Güldü. Beni okula bırakıp gitti. Bir ay kadar sonra annemle birlikte geldi ve Bergen defterim kapandı. Herkesle vedalaştım. Ama Monika ile zor ayrıldık. ‘Keşke onu birkaç gün daha erken keşfetseydim’ dedim kendime. Ama yıllardır olduğu gibi yine kaybetmeye mahkumdum. Münih’in küçük bir salonunda düğün oldu. Bir çocuk için, annesinin gelinliğini tutmak gerçekten çok tuhaf oluyor. Annem evleniyor, gelinlik kuyruğunu oğlu, yani ben tutuyorum. Sanki bir kriz geldi ve gülmeye başladım. Düğün bitene kadar durmadan güldüm. Annem gıcık oldu. Niye güldüğümü sordu. “Sence kaç çocuk annesinin gelinlik kuyruğunu tutmuştur” deyince sustu. Tren yolculuğumuz başlamıştı. Gideceğimiz yerde yeni evimiz vardı. Yeni yerin adı Coburg idi. Yeni hayatıma çabuk alıştım. Ama annemle hala yakın olmak istemiyordum. Aynı evde iki düşman gibiydik. Üst katımızda oturan komşu bizi yemeğe davet etti. İki kişilik şişman Karadenizli bir aileydi. İkisi de çok neşeli ve hoş insanlardı. Konuşmalarıyla insana neşe saçıyorlardı. İhsan amca, Almanya’ya ilk geldiğinde markete girmiş. Yumurta alacakmış ama yumurtalar özel kutu içinde satıldığı için bulamamış. Ne aradığını anlatamamış. Sonra tavuk gibi gıdaklamış ve elini kıçına götürerek ‘blop’ demiş. Tabii anlamışlar ve yumurtaları göstermişler. Herkese bunu anlatırdı. Ev sahibimiz çocuk sahibi olamamış bir aileydi. Rosa, kumral güzeli bir kadındı. Eşi Helmut biraz kilolu ve neşeli bir adamdı. Apartman onlara aitti. Bizim altımızda oturuyorlardı.
En alt kat onların hayvan ve yem sattıkları bir dükkandı. Okul sonrası onların dükkanında çalışmaya başladım. Ama Rosa önce derslerimin bittiğini gördükten sora çalışmama izin verirdi. Coburg dışında bir çiftlikleri vardı. Bir gün beni de götürdüler. Maymunlar, papağanlar, çok uzun bacaklı köpekler vardı. Hayatımda hiç o kadar uzun bacaklı köpek görmemiştim. Ben bile yanlarında ufacık kalıyordum. Rosa’ya sordum; “Bu köpekleri özel olarak sirkler için yetiştiriyoruz’ dedi. Zaten belliydi, yoksa yollarda gezecek bir şekilleri yoktu. Öyle köpek mi olurmuş? Üstelik Karen’in minnacık Sosis köpeğini hatırladıkça daha çok şaşırmıştım. İsteyenler için ‘saldırgan’ köpek eğitiyorlardı. Her gidişimde azgınlaşan Alman Kurt köpeklerinin eğitimini seyretmeye bayılırdım. Yeni okuluma çabuk alıştım. Sınıfta her sabah matematik sorusu vardı. Ve matematik konusunda bir numaraydım. Matematik öğretmenimiz bayan Meier (zaten her okulda, soyadı Meier olan en az bir öğretmen olurdu) şeker ve çikolata ödüllerini bana vermeye alışmıştı. Bazen sınıfa girer girmez ödülleri benim masama bırakıp yerine geçerdi. Hiç olmazsa masama getirmek zahmetinden kurtulmuş oluyordu. Müdürümüz çok sert ve katı disiplinli bir adamdı. Bir gün sınıfta birinin sıra rafından çikolatası çalınmış. Yeni geldiğim için benden şüphelendiler. Müdür geldi ve beni kulağımdan çekerek sınıftan dışarı çıkardı. “Sen geldin ve hırsızlık oldu” derken kırmızılaşmış yüzüyle bağırıp durdu. Sınıfa girmememi söyledi. Ama öğlen paydosunda çikolatayı kimin çaldığı ortaya çıktı. Başka bir Türk çocuk çikolatayı yemiş ve kağıdını gizlice çöpe atarken, Alman çocuklar görmüş. Müdür geldi ve sınıfta benden özür diledi. Bana iki paket çikolata hediye etti. Ama neye yarardı ki? Okuldan soğumuştum. Sonraki günler matematik başarım durdu. Sanki beynim çalışmaz olmuştu. Bayan Meier müdürle görüşmüş ve bana iki gün izin verildi. Müdür bana karşı kendini çok mahcup hissediyordu. İki günlük iznimi Rosa ile dükkanda geçirdim. Rosa bir yere gidecekti ve dükkanı bana bıraktı. Helmut başka bir yerde çalışıyordu. Rosa bana defalarca kafesteki maymundan uzak durmamı ve asla kuyruğuna dokunmamamı söylemişti. Bunu söylemeseydi aklıma bile gelmezdi. Maymun arkası dönük şekilde muz kabuklarıyla oynuyordu. Ve kuyruğu kafesin dışındaydı. Kuyruğunu tutup çektim. Maymun demirlere sıçradı. Epey bağırdı ama kuyruğunu bırakmadım. Sonra asla dost olamayacaktık.
Page 1 and 2: HAYATIM HARBİDEN ROMAN Önsöz Bil
Page 3 and 4: Akşam yemeğinden sonra bahçeleri
Page 5 and 6: adyolarıyla gelirdi düğüne. Han
Page 7 and 8: uğraştım ben’ diyor da başka
Page 9 and 10: O yıllar ‘Hıdrellez’ gününe
Page 11 and 12: yılanlarımı gören çocuklar kor
Page 13 and 14: kovalardım. Çocuklar onları kova
Page 15 and 16: evin henüz bitmemiş iki katı yok
Page 17 and 18: Köpeğimiz Avcı’dan sonra, bir
Page 19 and 20: En kısa süre içinde yeni elbisel
Page 21 and 22: görüyordum. Kendimi suyun içine
Page 23 and 24: öldüren adamın evinin yanışın
Page 25 and 26: arkadaşım şeytan abilerini onlar
Page 27 and 28: Sabahın erken saatinden akşama ka
Page 29 and 30: Benden yaşça büyük Eva ile arka
Page 31: güzel olduğu için seçim yapmak
Page 35 and 36: Coburg’a lunapark geldi ve ailece
Page 37 and 38: Birden bankta okuduğum ve altıma
Page 39 and 40: kimsenin bana dikkat etmeyeceğini
Page 41 and 42: Ve bir gün geldi yine bir bisiklet
Page 43 and 44: Ve bir gün geldi, karşımıza Seu
Page 45 and 46: süre solumuza dönüp durduk. Ve b
Page 47 and 48: çizdi. Filmlerde görmüş olduğu
Page 49 and 50: Üzerinde kocaman harflerle ‘Alpi
Page 51 and 52: sayesinde iyi para topladım. Sünn
Page 53 and 54: Ama anlamamış gibi davrandım. Bi
Page 55 and 56: Bir gün küçük bir dükkanın ar
Page 57 and 58: Yine bir gün homurdanarak özel g
Page 59 and 60: Aklıma gelen tek şey, karanlıkta
Page 61 and 62: Akşam amcam eve geldi ve hiçbir d
Page 63 and 64: Dükkanı temizlerken müşteri tar
Page 65 and 66: devamlı görüyordum. Bu yüzden y
Page 67 and 68: Günler geçtikçe annemin değişi
Page 69 and 70: Çeşitli mağazalardan toptan giyi
Page 71 and 72: yerine koymazdı. Teyzesinin evinde
Page 73 and 74: Birahanelerde başlamış olan haka
Page 75 and 76: alışmış bir insan olarak, her
Page 77 and 78: Zaten öğlen yemeği vakti yaklaş
Page 79 and 80: sakladığım para çabuk bitti. So
Page 81 and 82: kadın, kocasıyla baş başa kalma
Page 83 and 84:
adamdı. Gelir gelmez Osman’a vur
Page 85 and 86:
Benim gibi ilk kez gelip, ‘bir da
Page 87 and 88:
Yaşam denen uzun yolda, çok güze
Page 89 and 90:
Karpuzcuları ayıklamak için geze
Page 91 and 92:
İşlerin çok kesik gittiği bir z
Page 93 and 94:
Sanki, bizi toplumdan ayıran özel
Page 95 and 96:
çenem sayesinde paranın yarısın
Page 97 and 98:
Ayrıca, dul ve iki çocuklu bir ge
Page 99 and 100:
gelmiş. Lakin, birinci sigarası i
Page 101 and 102:
Yeni sübyan binası tamamlandı ve
Page 103 and 104:
akıyorum. Tophane ‘Av Malzemeler
Page 105 and 106:
gittikten sonra birçok insan bana
Page 107 and 108:
Cezalar katlanacaktı. Arada bir h
Page 109 and 110:
Sabaha karşı uyandım. Kollarımd
Page 111 and 112:
Ölü vaziyet bulunmadan önce üze
Page 113 and 114:
oyalar akıyor. Usta şaşırmış
Page 115 and 116:
abamın hakkını ben alacakmışı
Page 117 and 118:
Cezaevine girmek ve gözümün duru
Page 119 and 120:
Mahmut’un aldığı mikroskop gel
Page 121 and 122:
İçeri girişler, çıkışlarla y
Page 123 and 124:
çekişirken, ben senin başında s
Page 125 and 126:
En kötü yakalanışımız yine tu
Page 127 and 128:
dikkatlice bana baktı ama hiç kon
Page 129 and 130:
as bas bağırırdı: “Lan adi he
Page 131 and 132:
gibi malzemeleri de ayıklıyorlard
Page 133 and 134:
kadar acele bulaşıkçı aranıyor
Page 135 and 136:
elvermiyordu. İşte tam o sırada
Page 137 and 138:
zevkliydi. Horozlar ve tavukları k
Page 139 and 140:
Tam bu arada kafam iyiyken Taksim
Page 141 and 142:
akınca huzursuz oldu. Bir şeyler
Page 143 and 144:
Ulusal, benim hayatımda büyük bi
Page 145 and 146:
asılı duran büyük aynaya yakla
Page 147 and 148:
sahip olduğum dedektör ve teknik
Page 149 and 150:
için boşuna mı uğraşmıştı.
Page 151 and 152:
Arada bir cami tuvaletine gidip yı
Page 153 and 154:
Kış iyice bastırdı. Otelciler b
Page 155 and 156:
Bir anda şansım dönmeye başlam
Page 157 and 158:
Otuz gün dolmadan Adnan Özer’de
Page 159 and 160:
Onuncu gün falandı, ellerimdeki t
Page 161 and 162:
Ancak on gün sonra kızlar benimle
Page 163 and 164:
hazırlıyorum. Taşınacağım evi
Page 165 and 166:
Akşam eve girer girmez kutlama fas
Page 167 and 168:
oyunu çok hoşuma gidiyor. Sabah u
Page 169 and 170:
Son günlerde Müşfik Ağabey geld
Page 171 and 172:
Garaj karakolunun karşısında yer
Page 173 and 174:
kibarlaştı. Eski polislerin adın
Page 175 and 176:
Lakin adamın umurunda değil. İş
Page 177 and 178:
dediğimi yaparım Adnan Özer. Dah
Page 179 and 180:
saldırır ve parçalar. Vahşileş
show all

HAYATIM HARBİDEN ROMAN Önsöz Bilinmezden gelmiş ve yine ...

Create successful ePaper yourself

Delete template?

Save as template?