HAYATIM HARBİDEN ROMAN Önsöz Bilinmezden gelmiş ve yine ...

Recommendations

Info

akıyordum. Hostes artık amcamı göremeyeceğimi, havaalanından gitme hazırlığında olduğunu söyledi. Hala inanamıyordum, birkaç gün önce neredeydim. Şimdi nereye gidiyordum. Anneme gidiyordum ben. Çok özlediğim ve hayal meyal hatırladığım anneme gidiyordum. Almanya’ya gidiyordum. Güzel giyeceklerimin, güzel oyuncaklarımın olacağı bir ülkeye gidiyordum. Her şeyin çok başka olduğunu söyledikleri bir ülkeye gidiyordum. Almanya’dan izne gelen komşu yakınlarının söyledikleri ‘saray’ gibi evlerden birinde yaşamaya gidiyordum. Uçak hareket etti. Hızlandı ve havalandı. Havaalanı çok geride kaldı. Toprak, evler, araçlar; her şey küçüldü, küçüldü ve daha da küçüldü. Sonunda şehir görünmez oldu. Cam kenarında oturuyordum. Nereye baksam, mavi gökyüzü ve beyaz bulutlar vardı. Benden sorumlu hostes, çocuklar için pasta ve sütlü kahve olduğunu söyledi. Mavi gökyüzünün beyaz bulutları içinden geçerken, pasta yiyor ve sütlü kahve içiyordum. Ay ve yıldızlar aklıma geldi. Onlar da gökyüzünde yaşıyordu. Ama sadece gece görünüyorlardı. Gece olsaydı, onları daha iyi göreceğimi düşünmekten çok büyük keyif alıyordum. Mahalle çocukları aklıma geldi. O saat onlar hala ellerinde sopa ile araba lastiği çeviriyor olmalıydılar. Ezan okunurken, ekmek fırınına yarışacaklardı. Her akşamki gibi çay ve börek molasına kadar saklambaç oynayacaklardı. Birden aklıma ihtiyar bunak geliverdi. Amcam bana sürpriz yapmıştı. Ama yılanımı öldüren adamın evini yakmaya fırsat bırakmamıştı. Birkaç günlüğüne İstanbul’u gezip geri gönderileceğimi düşünmüştüm. Hostes yanıma oturdu. Firma hediyesi olan bir oyuncak verdi. Bir kare içine yerleştirilmiş başka küçük kareler üzerine yayılmış ‘Bavyera Havayolları’ yazısı vardı. Bir kare boştu. Boş kare ve diğerlerini oynatarak yazıyı bozdu. Ve tekrar eski haline getirmemi istedi. Becerirsem yine pasta ve sütlü kahve getireceğini söyledi. Kısa bir süre sonra kendisine el salladım. Yanıma geldi. Yüzünde çok şaşkın bir ifade vardı. “Bunu nasıl yaptın? Bunu nasıl başardın? Yoksa sende başka bir tane daha mı vardı” dedi. Yine bozdu ve yanımda durdu. “Yine yaparım. Ama bana pilot kabinini göstereceksin” dedim. Kabul etti. Yine kısa süre içinde ve onun gözü önünde yaptım. Artık bana inanmıştı. Beni pilot kabinine götürdü. Pasta ve sütlü kahve getirdi. Pilot ile iyi dost olduk. Uçağın direksiyonunu tutmadığını görünce şaşırmıştım ve sordum. Artık rotamızda olduğumuzu ve otomatik pilot konumunda uçtuğumuzu söyledi. Ve biraz açıklama yaptı. Hostesim beni kucağına oturttu. Kare oyununu şekline bakarak yaptığımı söyledi. Bense, üzerindeki yazıyı okuduğumu söyledim. Bu kez gerçekten daha çok şaşırmıştı. “Yalan söylemek kötüdür” dedi. Okuyup yazdığımı tekrar ettim. Kısa ceketinin cebinden uzun, ince ve birden fazla sayfası olan parlak bir kağıt çıkartıp elime verdi. Okumamı istedi. “Bavyera Havayolları- Müftüoğlu Acentası” dedim. Altı yaşında olduğumu söyleyince, çok çabuk bir şekilde Almanca öğrenebileceğimi söyledi. Sonra koltuğuma geçmemi istediler. Sıcak bir ses, “Artık uyan, annene kavuşacaksın” diye fısıldadı. Rüyamda yılanımı
öldüren adamın evinin yanışını görüyordum. Evini yakmıştım ama kaçamadığım için ben de yanıyordum. Gözlerimi açtığımda hostesimin gülen yüzünü gördüm. Bana sarılıp yanaklarımdan öptü. Ben de onu öptüm. Annemi ne zaman göreceğimi sordum. Çok az kaldığını söyledi. Yüzünü hayal meyal hatırladığım anneme çok yaklaşmıştım. İçimde korkunç sevinç duyguları vardı. İçimden haykırmak geliyordu. İstanbul belediye otobüslerinden çok daha değişik, koyu mavi bir otobüse bindik. Hostesim hala yanımdaydı. Pasaport kontrolünden sonra iç salona girdik. Hostes beni kucaklayıp yukarı kaldırdı. “Bak, sağ tarafta el sallayan kadın senin annen. İki gün önce tanışmıştık. Benim görevim burada sonra eriyor. Sana mutluluklar dilerim” dedi. Annem bana doğru geliyordu. Hayal meyal hatırladığım kadının ta kendisiydi. Üzerinde kalın ve koyu mavi bir anorak vardı. Kot pantolonun altına yünlü çizmeler giymişti. Bir anda onu karşımda buldum. Hostese teşekkür etti. Diz çöküp omuzlarımdan tuttu, “oğlum oğlum benim.” dedikten sonra bana sımsıkı sarıldı. Yıllardır özlemini çektiğim anneme kavuşmuştum artık. Üstelik, Almanya topraklarındaydım. Yepyeni bir hayatın başlangıcına adım atmıştım. Tren yolculuğu sonrası, yeni yuvamın bulunduğu kasaba istasyonunda olduğumuzu öğrendim. Taksiye binip yola çıktık. Kırıkkale’de anlatılanlara göre, evler saray gibiydi. Eşyalar yepyeniydi. İşte ben bu saraylardan birinde yaşayacaktım. İzne gelenlerin anlattıkları evler, birbirinden daha güzeldi. Şehir arkada kalmıştı, taksi dik ve karanlık bir yokuş çıkmaya başladı. Etraf ormanlık ve ıssızdı. Sonunda evimiz olduğunu öğrendiğim yere geldik. Beş katlı, ahşap bir binaydı. Sadece giriş katında tuvalet vardı. İki küçük oda, ortak tuvalet banyo ve mutfak vardı. Evin camından dışarı baktım, etraf hep aynı ahşap evlerle dolu. Annem peynirli yumurta hazırladı ve yedik. Sıcak süt içtikten sonra küçük yatakta birlikte yattık. “Anne, hani buralar saraylarla doluydu. Buralarda her şey başkaydı. Bizim evimiz neden böyle” diye sorduğumda şu cevabı aldım. “Oğlum, öyle yerlerde insanlar oturuyor. Biz sadece çalıştırılmak için kullanılıyoruz. Palavra atmak kolay iştir. Türkiye’ye izin için gittiğimizde palavralar atmaktan başka çare yok. Çünkü, anlatsak inanmazlar.” Kırıkkale’ye izne gelen başka Almancılar bana buraları cennet gibi anlatmışlardı. Oysa, daha ilk saatlerden itibaren bütün hayallerim boşa çıkmıştı. Neredeydi anlatılan saraylar? Neredeydi anlatılan pembe dünyalar? Neredeydi ‘biz olmasak Alman’ın hali harap’ diyenler? Annem vardiyalı çalıştığını söyledi. Sonra uyudu.
Page 1 and 2: HAYATIM HARBİDEN ROMAN Önsöz Bil
Page 3 and 4: Akşam yemeğinden sonra bahçeleri
Page 5 and 6: adyolarıyla gelirdi düğüne. Han
Page 7 and 8: uğraştım ben’ diyor da başka
Page 9 and 10: O yıllar ‘Hıdrellez’ gününe
Page 11 and 12: yılanlarımı gören çocuklar kor
Page 13 and 14: kovalardım. Çocuklar onları kova
Page 15 and 16: evin henüz bitmemiş iki katı yok
Page 17 and 18: Köpeğimiz Avcı’dan sonra, bir
Page 19 and 20: En kısa süre içinde yeni elbisel
Page 21: görüyordum. Kendimi suyun içine
Page 25 and 26: arkadaşım şeytan abilerini onlar
Page 27 and 28: Sabahın erken saatinden akşama ka
Page 29 and 30: Benden yaşça büyük Eva ile arka
Page 31 and 32: güzel olduğu için seçim yapmak
Page 33 and 34: En alt kat onların hayvan ve yem s
Page 35 and 36: Coburg’a lunapark geldi ve ailece
Page 37 and 38: Birden bankta okuduğum ve altıma
Page 39 and 40: kimsenin bana dikkat etmeyeceğini
Page 41 and 42: Ve bir gün geldi yine bir bisiklet
Page 43 and 44: Ve bir gün geldi, karşımıza Seu
Page 45 and 46: süre solumuza dönüp durduk. Ve b
Page 47 and 48: çizdi. Filmlerde görmüş olduğu
Page 49 and 50: Üzerinde kocaman harflerle ‘Alpi
Page 51 and 52: sayesinde iyi para topladım. Sünn
Page 53 and 54: Ama anlamamış gibi davrandım. Bi
Page 55 and 56: Bir gün küçük bir dükkanın ar
Page 57 and 58: Yine bir gün homurdanarak özel g
Page 59 and 60: Aklıma gelen tek şey, karanlıkta
Page 61 and 62: Akşam amcam eve geldi ve hiçbir d
Page 63 and 64: Dükkanı temizlerken müşteri tar
Page 65 and 66: devamlı görüyordum. Bu yüzden y
Page 67 and 68: Günler geçtikçe annemin değişi
Page 69 and 70: Çeşitli mağazalardan toptan giyi
Page 71 and 72: yerine koymazdı. Teyzesinin evinde
Page 73 and 74:
Birahanelerde başlamış olan haka
Page 75 and 76:
alışmış bir insan olarak, her
Page 77 and 78:
Zaten öğlen yemeği vakti yaklaş
Page 79 and 80:
sakladığım para çabuk bitti. So
Page 81 and 82:
kadın, kocasıyla baş başa kalma
Page 83 and 84:
adamdı. Gelir gelmez Osman’a vur
Page 85 and 86:
Benim gibi ilk kez gelip, ‘bir da
Page 87 and 88:
Yaşam denen uzun yolda, çok güze
Page 89 and 90:
Karpuzcuları ayıklamak için geze
Page 91 and 92:
İşlerin çok kesik gittiği bir z
Page 93 and 94:
Sanki, bizi toplumdan ayıran özel
Page 95 and 96:
çenem sayesinde paranın yarısın
Page 97 and 98:
Ayrıca, dul ve iki çocuklu bir ge
Page 99 and 100:
gelmiş. Lakin, birinci sigarası i
Page 101 and 102:
Yeni sübyan binası tamamlandı ve
Page 103 and 104:
akıyorum. Tophane ‘Av Malzemeler
Page 105 and 106:
gittikten sonra birçok insan bana
Page 107 and 108:
Cezalar katlanacaktı. Arada bir h
Page 109 and 110:
Sabaha karşı uyandım. Kollarımd
Page 111 and 112:
Ölü vaziyet bulunmadan önce üze
Page 113 and 114:
oyalar akıyor. Usta şaşırmış
Page 115 and 116:
abamın hakkını ben alacakmışı
Page 117 and 118:
Cezaevine girmek ve gözümün duru
Page 119 and 120:
Mahmut’un aldığı mikroskop gel
Page 121 and 122:
İçeri girişler, çıkışlarla y
Page 123 and 124:
çekişirken, ben senin başında s
Page 125 and 126:
En kötü yakalanışımız yine tu
Page 127 and 128:
dikkatlice bana baktı ama hiç kon
Page 129 and 130:
as bas bağırırdı: “Lan adi he
Page 131 and 132:
gibi malzemeleri de ayıklıyorlard
Page 133 and 134:
kadar acele bulaşıkçı aranıyor
Page 135 and 136:
elvermiyordu. İşte tam o sırada
Page 137 and 138:
zevkliydi. Horozlar ve tavukları k
Page 139 and 140:
Tam bu arada kafam iyiyken Taksim
Page 141 and 142:
akınca huzursuz oldu. Bir şeyler
Page 143 and 144:
Ulusal, benim hayatımda büyük bi
Page 145 and 146:
asılı duran büyük aynaya yakla
Page 147 and 148:
sahip olduğum dedektör ve teknik
Page 149 and 150:
için boşuna mı uğraşmıştı.
Page 151 and 152:
Arada bir cami tuvaletine gidip yı
Page 153 and 154:
Kış iyice bastırdı. Otelciler b
Page 155 and 156:
Bir anda şansım dönmeye başlam
Page 157 and 158:
Otuz gün dolmadan Adnan Özer’de
Page 159 and 160:
Onuncu gün falandı, ellerimdeki t
Page 161 and 162:
Ancak on gün sonra kızlar benimle
Page 163 and 164:
hazırlıyorum. Taşınacağım evi
Page 165 and 166:
Akşam eve girer girmez kutlama fas
Page 167 and 168:
oyunu çok hoşuma gidiyor. Sabah u
Page 169 and 170:
Son günlerde Müşfik Ağabey geld
Page 171 and 172:
Garaj karakolunun karşısında yer
Page 173 and 174:
kibarlaştı. Eski polislerin adın
Page 175 and 176:
Lakin adamın umurunda değil. İş
Page 177 and 178:
dediğimi yaparım Adnan Özer. Dah
Page 179 and 180:
saldırır ve parçalar. Vahşileş
show all

HAYATIM HARBİDEN ROMAN Önsöz Bilinmezden gelmiş ve yine ...

You also want an ePaper? Increase the reach of your titles

Delete template?

Save as template?