HAYATIM HARBİDEN ROMAN Önsöz Bilinmezden gelmiş ve yine ...

dediğimi yaparım Adnan Özer. Daha önce belirtmiştim, çok iyi bir insan olmasına karşın, ticaret
hayatından anlamazdı. Ve altı ay geçmeden yayınevini batıracaktı.
Suçun Piçi’nin devamını andıran beşinci kitabımı yazmaya başladım. En güzel şey
öğrenmek olduğu için, Beşiktaş İstanbul Murat Bilgisayar Dersanesi’ne kaydımı yaptırdım. Saat
09.00-12.30 arası haftada dört gün olan ‘Windows 95’ kursuna başladım. İkinci el bir ‘PC’ de
aldım.
Hiç dergisinde yazmam teklif edildi ve yıllar önceki lakabım olan ‘Doberman’ adıyla
yazdım. Üç ay süren ‘Windows’ kursunu bitirdim. Adnan Özer ile karşılaştığımızda ‘Öküz’
dergisinin benimle görüşmek istediğini söyledi. Ve Öküz dergisinde ‘Racon’ adlı sayfamı aldım.
Daha sonra maaş ile bir dergi grubunda çalışmaya başladım. Kitaplarımdan pek para
kazanamamıştım. Fakat, işe başlarken ‘yazar’ sıfatıyla gitmem bana çok şey kazandırmıştı.
Bu arada beşinci kitabım bitmek üzere. Aklıma ilk kitabım için yayınevi aradığım günler
geldi. Elimde büyük bir zarf ve Cağaloğlu etrafında turalayışım, her kapıdan sepetlenişimi ve
solan umutlarımı düşündüm.
Yayıncılıkta ‘Macintosh’ bilgisayar kullanıldığını biliyordum. Çalıştığım işyerinde de
‘Mac’ kullanılıyordu. Araştırdım ve Mecidiyeköy’de ders veren ‘Kök Teknik Hizmetleri’ni
buldum. Yayıncılık ve grafikerlik için en önemli programlar olan ‘Quark, FreeHand, Photoshop’
pogramlarını içeren altı haftalık kursu da başarıyla bitirdim. Artık nereye gitsem, anında iş
bulacak bir hale gelmeyi başarmıştım.
Televizyon kanallarını turlarken ‘Kuraldışı Yayınları’ gözüme takıldı. İsmi hoşuma gitti.
“Lan bu yayınevini benim için kurmuşlar herhalde” dedim. ‘Kitap Gazetesi’ alarak telefonunu
aradım lakin yok. Neyse ki Kitap Gazetesi benimle yıllar önce bir röportaj yapmıştı ve sahibi
‘Mustafa Karacan’ ile bir merhabamız olmuştu. Bir telefon çaktım ve beni hatırladı.
Kuraldışı Yayınları’nın telefonunu aldım. Yayınevi sahibi ‘Nil Gün ve Saim Koç’ yoktu, not
bıraktım. Sonraki günlerde telefonlaştık. Saim Koç, beni gazete, dergi ve televizyonlardan
tanıdığını söyledi. Randevulaştık ve sıkı bir muhabbetimiz oldu. Eşi Nil beni çok sevdi. İşi
bağladık. Beşinci kitabım olan ‘Gecenin Gözleri’ piyasaya çıktı.
Son umut olarak başladığım ve susuz, karanlık bir evde, ispirto şişeleri arasında yazdığım
ilk kitabım olan Şeytan Dönemeci, hayatımı değiştirdi. Artık kitaplarım satıyor.