HAYATIM HARBİDEN ROMAN Önsöz Bilinmezden gelmiş ve yine ...

Recommendations

Info

seyrediyoruz. Filmi seyrettikten sonra, Betül’ün yüzünde büyük bir şaşkınlık ifadesi görüyorum. Şermin de çok şaşırmış görünüyor. Uzun zaman önce Betül ile Ulusal’da ilk karşılaştığımızda bambaşka bir insandım. Yıllar sonraysa, karşılarına ‘yazar-oyuncu’ sıfatıyla çıkmıştım. Karşılaştığımız ilk anı Betül mutlaka anlatmış olmalıydı. Bozuk göz, bozuk yüz, başka bir isim ve daha birçok olumsuz yönleri duyan Şermin ve Erdoğan, şaşırmakta haklıydılar. Benim için de duygulu anlardı. Üstelik küçük de olsa bir şeyler başararak karşılarına çıkmıştım. Sokak yıllarımdan kalma bir insan olarak karşılaşsaydık, çok bozulurdum. Zaten istediklerimi başaramamış olsaydım, onların karşısına çıkmazdım. Beni yemeğe davet ediyorlar. Daha sonra birkaç kez daha gidiyorum. Anneleri Perihan Teyze ile karşılaşıyoruz. Yıllar önce Mimoza Sokak’taki eve birkaç kez geldiğinde görmüş olduğum üvey amcam Serdar ile de karşılaşıyoruz. İngiliz bir bayanla evlenmiş. Yıllar önce ilk gördüğümde incecik yapısıyla hatırladığım Serdar, artık bayağı kilo almış. Saçlarına falan bakınca, yılların insanı nasıl değiştirdiğini düşünüyorum. Bir cumartesi akşamı sözleşiyoruz ve halen Almanya’da yaşamakta olan büyük abla Nüvit’in Şile’de bulunan yazlık evine gidiyoruz. Çok yıllar önce, not defterinin arasına sıkıştırıp unuttuğu ‘beş yüz mark’ yüzünden ne dayaklar yemiştim. Ve o dayak sonrası evden de soğumuştum. Sokaklara çıkışımda, belki o olayın payı da büyüktü. O olaydan sonra Nüvit ile bir daha karşılaşmamıştık. Zaten kiminle karşılaşmıştım ki. Ben hep insanlardan kaçmak zorunda kalarak yaşamıştım. Eve girdiğimde bir yatak gördüm. Siyah ve kırmızı kareli bu yatak, yıllar önce Kriegshaber Caddesi’ndeki apartmana taşındığımızda, Almanya’nın en büyük mağazalar zincirinden biri olan ‘Quelle’ mağazasının ikinci katından alınmıştı bana. Aklıma o ev geldi. Yastık, yorgan konulan kutu bölümü ve kitaplığı yoktu. Sadece yatak vardı. Annem olacak kadın, aklı sıra beni hatırlatacak ne varsa evden uzaklaştırmıştı. Peki, hangi gazeteyi ve televizyon kanalını satın alarak kapatabilecekti. Etme bulma dünyasıdır bu. Öyle insan istediğini istediği anda unutamaz. Anılar kolay silinmez. Geçmişler yok olmaz. Hiç umulmadık anda, neler olur. Kriz zamanı olmasına rağmen, ‘Köpek Kardeşler Çetesi’ adlı üçüncü romanım piyasaya çıktı. Kriz zamanı romanım basıldığı için, birçok insan şaşırdı. Betül, Şermin ve Erdoğan ile bir süre yakın olduk. Lakin, sonradan altı ayda bir görüşür olduk. Yalnız onlara teşekkür etmem gerekli, o kriz zamanında üçüncü kitabımı basmaları büyük bir iyilikti. Bu günlerime ulaşmama büyük bir katkıda bulunmuşlardı. (Daha sonraları yılda bir kez, kitabım çıktığında uğrar olacaktım.) Üç roman yazarak, biraz olsun adımı duyurmayı başarmıştım. Artık Bostancı Karakolu’na gitme zamanı da gelmişti. Lakin eski karakol uçmuş ve tepeye taşınmıştı. Elimde üç kitabımla karakola daldım. Kapı nöbetçisi “Dur bakalım. NereyeÖ?” ayağı yaptı. “Al, oku da bir şeyler öğren. Benim kim olduğuma da uyan hani” dedim. Yazar olduğuma uyanınca, hemen
kibarlaştı. Eski polislerin adını saydım. Kala kala sadece yazıcı Kalender abi kalmıştı. Gece nöbetindeymiş. Emekli olmasına da altı ay kalmış. Yeni polislerin bir çayını içtim. Kendimi tanıttım ve “Dua edin, mesleği terk eyledim’ dedim. Yapıştılar, illa hepsine kitap vereceğim. Ben işi bildiğim için, çantama fazla kitap koymuştum. Polislerin ellerinde üçer adet kitabım, sıraya geçmişler ve imzalamamı bekliyorlar. Ben de masaya oturmuş çayımı ve sigaramı içerken, bir zamanlar hakkımda tutulan ‘fezlekeleri’ imzalamış olduğum Bostancı Karakolu’nda kitaplarıma imza çakıyorum. Aklıma nezarethane geliyor. Çayımı alıp nezarete giriyorum. Benim zamanımda nezarethaneler çok kelekti. Artık bank falan koymuşlar. Banka oturup yeni bir çay istiyorum ve anında geliyor. Bir sigara daha yakıyorum. On beş dakika falan anılarımı tazeliyorum. Özlemedim desem yalan olurdu. Yeni kitabım çıkarsa, yine uğrayacakmışım. “Zaten ben sizin için yazıyorum be aslanlar” derim. Beni kapıya kadar yolcu ediyorlar. ‘Ay Vakti’ televizyon kanallarında gösterilince, biraz daha tanınır oldum. Edebiyat piyasasında ve basında da tanınmıştım. Yeni kitabım çıktığında, “Alo, ben Mehmet Kartal” demem yetecek hale gelmişti. Bir akşam kafam iyiyken, yıllar önce dükkanını soymuş olduğum İsfendiyar aklıma geldi. Bilinmeyen numaralardan kaydı çıkmıyor. Aslına bakılırsa, telefon numarasını bulmam imkansızdı. Fakat kafamı çalıştırdım ve santraldan ‘Elektronikçiler Derneği’nin telefon numarasını buldum. Ertesi gün telefon ettim. İsfendiyar’ın esnaf olarak kaydı olduğunu öğrendim. Vay adi herif vaay, esnaf olmuş ha? Demek yeni bir dükkan açmıştı. Benim gibi bir ortağa ihtiyacı olabilirdi. Ne de olsa eski dost sayılırdık. Çok eski ve iyi dost olduğumuzu, yıllardır görüşemediğimizi ısrarla tekrarladığım halde, İsfendiyar’ın numarasını vermediler. Benim numaramı istediler ve ulaştırılacaklarını söylediler. İki saat geçmeden genç bir bayan aradı. “Ben İsfendiyar’ın kızıyım. Şu anda yok. Babamı neden arıyorsunuz” dedi. “Ona selam söyle. Yıllar önce dükkanını soyan arkadaşın aradı deyiver” dememle, “Sen, babam seni çok anlattı bize. Seni çok merak ediyordu.” Akşama doğru İsfendiyar aradı. “Nerdesin lan? Kaç sene geçti Valla öldün sandım” dedi. Yazar olduğumu, film çektiğimi söyledim. Lakin dalga dümen sandı. “Haa yazar ayağına tezgah kurdun demek” hesabı yaptı. Pazar günü için sözleştik. Pazar günü saat on bir ve ben istasyonda bekliyorum. Yarım saati geçti lakin görünen yok. Lan adi İsfendiyar, insan benim gibi unutulmaz bir dostunu bu kadar bekletir mi? ‘Ha geldi ha gelecek’ hesabı derken kırk beş dakika geçti. Artık geleceği yok gibiydi. Tren gelse binip gideceğim. Karşıdan koşarak gelen sakallı, dilenci kılıklı biri bana el sallayarak geliyor. Akşam
Page 1 and 2:
HAYATIM HARBİDEN ROMAN Önsöz Bil
Page 3 and 4:
Akşam yemeğinden sonra bahçeleri
Page 5 and 6:
adyolarıyla gelirdi düğüne. Han
Page 7 and 8:
uğraştım ben’ diyor da başka
Page 9 and 10:
O yıllar ‘Hıdrellez’ gününe
Page 11 and 12:
yılanlarımı gören çocuklar kor
Page 13 and 14:
kovalardım. Çocuklar onları kova
Page 15 and 16:
evin henüz bitmemiş iki katı yok
Page 17 and 18:
Köpeğimiz Avcı’dan sonra, bir
Page 19 and 20:
En kısa süre içinde yeni elbisel
Page 21 and 22:
görüyordum. Kendimi suyun içine
Page 23 and 24:
öldüren adamın evinin yanışın
Page 25 and 26:
arkadaşım şeytan abilerini onlar
Page 27 and 28:
Sabahın erken saatinden akşama ka
Page 29 and 30:
Benden yaşça büyük Eva ile arka
Page 31 and 32:
güzel olduğu için seçim yapmak
Page 33 and 34:
En alt kat onların hayvan ve yem s
Page 35 and 36:
Coburg’a lunapark geldi ve ailece
Page 37 and 38:
Birden bankta okuduğum ve altıma
Page 39 and 40:
kimsenin bana dikkat etmeyeceğini
Page 41 and 42:
Ve bir gün geldi yine bir bisiklet
Page 43 and 44:
Ve bir gün geldi, karşımıza Seu
Page 45 and 46:
süre solumuza dönüp durduk. Ve b
Page 47 and 48:
çizdi. Filmlerde görmüş olduğu
Page 49 and 50:
Üzerinde kocaman harflerle ‘Alpi
Page 51 and 52:
sayesinde iyi para topladım. Sünn
Page 53 and 54:
Ama anlamamış gibi davrandım. Bi
Page 55 and 56:
Bir gün küçük bir dükkanın ar
Page 57 and 58:
Yine bir gün homurdanarak özel g
Page 59 and 60:
Aklıma gelen tek şey, karanlıkta
Page 61 and 62:
Akşam amcam eve geldi ve hiçbir d
Page 63 and 64:
Dükkanı temizlerken müşteri tar
Page 65 and 66:
devamlı görüyordum. Bu yüzden y
Page 67 and 68:
Günler geçtikçe annemin değişi
Page 69 and 70:
Çeşitli mağazalardan toptan giyi
Page 71 and 72:
yerine koymazdı. Teyzesinin evinde
Page 73 and 74:
Birahanelerde başlamış olan haka
Page 75 and 76:
alışmış bir insan olarak, her
Page 77 and 78:
Zaten öğlen yemeği vakti yaklaş
Page 79 and 80:
sakladığım para çabuk bitti. So
Page 81 and 82:
kadın, kocasıyla baş başa kalma
Page 83 and 84:
adamdı. Gelir gelmez Osman’a vur
Page 85 and 86:
Benim gibi ilk kez gelip, ‘bir da
Page 87 and 88:
Yaşam denen uzun yolda, çok güze
Page 89 and 90:
Karpuzcuları ayıklamak için geze
Page 91 and 92:
İşlerin çok kesik gittiği bir z
Page 93 and 94:
Sanki, bizi toplumdan ayıran özel
Page 95 and 96:
çenem sayesinde paranın yarısın
Page 97 and 98:
Ayrıca, dul ve iki çocuklu bir ge
Page 99 and 100:
gelmiş. Lakin, birinci sigarası i
Page 101 and 102:
Yeni sübyan binası tamamlandı ve
Page 103 and 104:
akıyorum. Tophane ‘Av Malzemeler
Page 105 and 106:
gittikten sonra birçok insan bana
Page 107 and 108:
Cezalar katlanacaktı. Arada bir h
Page 109 and 110:
Sabaha karşı uyandım. Kollarımd
Page 111 and 112:
Ölü vaziyet bulunmadan önce üze
Page 113 and 114:
oyalar akıyor. Usta şaşırmış
Page 115 and 116:
abamın hakkını ben alacakmışı
Page 117 and 118:
Cezaevine girmek ve gözümün duru
Page 119 and 120:
Mahmut’un aldığı mikroskop gel
Page 121 and 122: İçeri girişler, çıkışlarla y
Page 123 and 124: çekişirken, ben senin başında s
Page 125 and 126: En kötü yakalanışımız yine tu
Page 127 and 128: dikkatlice bana baktı ama hiç kon
Page 129 and 130: as bas bağırırdı: “Lan adi he
Page 131 and 132: gibi malzemeleri de ayıklıyorlard
Page 133 and 134: kadar acele bulaşıkçı aranıyor
Page 135 and 136: elvermiyordu. İşte tam o sırada
Page 137 and 138: zevkliydi. Horozlar ve tavukları k
Page 139 and 140: Tam bu arada kafam iyiyken Taksim
Page 141 and 142: akınca huzursuz oldu. Bir şeyler
Page 143 and 144: Ulusal, benim hayatımda büyük bi
Page 145 and 146: asılı duran büyük aynaya yakla
Page 147 and 148: sahip olduğum dedektör ve teknik
Page 149 and 150: için boşuna mı uğraşmıştı.
Page 151 and 152: Arada bir cami tuvaletine gidip yı
Page 153 and 154: Kış iyice bastırdı. Otelciler b
Page 155 and 156: Bir anda şansım dönmeye başlam
Page 157 and 158: Otuz gün dolmadan Adnan Özer’de
Page 159 and 160: Onuncu gün falandı, ellerimdeki t
Page 161 and 162: Ancak on gün sonra kızlar benimle
Page 163 and 164: hazırlıyorum. Taşınacağım evi
Page 165 and 166: Akşam eve girer girmez kutlama fas
Page 167 and 168: oyunu çok hoşuma gidiyor. Sabah u
Page 169 and 170: Son günlerde Müşfik Ağabey geld
Page 171: Garaj karakolunun karşısında yer
Page 175 and 176: Lakin adamın umurunda değil. İş
Page 177 and 178: dediğimi yaparım Adnan Özer. Dah
Page 179 and 180: saldırır ve parçalar. Vahşileş
show all

HAYATIM HARBİDEN ROMAN Önsöz Bilinmezden gelmiş ve yine ...

You also want an ePaper? Increase the reach of your titles

Delete template?

Save as template?