HAYATIM HARBİDEN ROMAN Önsöz Bilinmezden gelmiş ve yine ...

Recommendations

Info

uyuşturucuya saplananlar da az değildi. Almanya gibi bir ülkenin çocukları adam olamazken, ben bütün ağır şartlara karşın nasıl adam olacaktım? Yıllarca herkes bana adam olmamı söyleyip durmuştu. Ama karnımın aç olup olmadığını soran olmazdı. Kriegshaber okulundan en sevdiğim arkadaşım ‘Nowak’ı bulamadım. Epeyi parasını yediğim Amerikalı Ralph Coldwell de ortalıkta yoktu. Arkadaşlarımın söylediğine göre Amerika’ya dönmüş olabilirdi. Winny olarak çağırdığımız Winfried Off zaten geleceği garanti bir çocuktu. Kocaman ‘Off’ pastanesinin tek varisiydi. Onu da bulamadım. Tabii kıyak kafayla arkadaşlarımın ve öğretmenlerimin sesini duymak, bana biraz tuzluya patladı. Bir süre sonra, kitabımı yayınlatamadığım için yine aşırı alkole düştüm. Karamsarlık ve umutsuzluk işimden olmama neden oldu. Neyse ki tutumlu davrandığım için param vardı. Ulusal’dan arkadaşları arayıp öylesine konuştuğum günlerde bir arkadaş yazma işlerimin nasıl gittiğini sordu. Yazmasına durmadan yazıyordum da, yayınevi sıkıntım vardı. “Benim bacanak yazma işlerinden anlar, çevresi geniştir. Senin için bir konuşayım” dedi. Yarım saat geçmeden bir telefon geldi. Adının ‘Zeki Tombak’ olduğunu söyleyen arkadaş, birkaç gün içinde bana yardım edip edemeyeceğini söyleyecekti. Gözüm ve kulağım hep telefonda, merak ve heyecanla bekliyorum. Her dakika, her saat, her an telefonun çalmasını bekliyorum. Telefon çalıyor ve koşuyorum. Hiç aklıma gelmeyen adamlar arıyor. Öylesine “He ya, he he, işte ondan yaa” hesabı geyikten gidiyorum. Ve üçüncü gün ahizeyi kulağıma götürdüğümde, ‘alo’ diyen sese hemen ‘Zeki Tombak’ diyorum. Sesinin neşeli olmasından güzel bir şeylerin çıkacağın uyanıyorum. Ve çıkıyor da. Verdiği ismi ve adresi yazıyorum. Telefonu kapattığım gibi hemen tıraş olup hazırlanıp yola çıkıyorum. Eski binanın ikinci katındaki odaya girdiğimde, Zeki Tombak tarafından selam getirdiğimi söylüyorum. Kıvırcık saçları ağarmış, yüzü hüzünlü, bakışları ıstıraplı bir adam ayağa kalkıyor ve benimle tokalaşıyor. “Ben Adnan Özer. Tanıştığımıza memnun oldum’” diyor. Benimle tanışmanın öyle pek memnun edici yanları olmadığından henüz habersiz garibim. Şimdilik memnun oldun belki, lakin ya sonrası ne olacak? Otuz gün sonra uğramamı söylüyor ve oradan ayrılıyorum. Geçmeyecek gibi görünen otuz günü atlatmak için, sığındığım alkolün beni çöküşe götürdüğünü bile bile içiyorum. Bu arada bilgisayar almak istiyorum. Fakat param çok eksik. Tek istediğim otuz günün geçmesi. Sabah kalkıyorum, bir büyük votka deviriyorum. Akşama doğru uyanıyorum, bir büyük votka daha deviriyorum.
Otuz gün dolmadan Adnan Özer’den telefon geldi. Romanımı beğendiğini fakat bana ancak matbaacılık yapabileceğini söyledi. Çünkü, beni tanıyan tek bir kişi bile yoktu edebiyat piyasasında. Açıkça, ismim yoktu. Bürosunda oturup anlaştık. Parayı parça parça ödeyecektim. Ve ilk kitabımın temelini atmış olduk. İki ay kadar bekleyecektim. Bir süre sonra, kaldığım pansiyon işletmecisinin kiraya vermek istediği kırk beş metre karelik evi gördüm. Ve oraya yerleştim. İki oda, mutfak, banyo ve küçük koridordan ibaret eşyalı bir evdi. Hayatım biraz daha düzene girmişti. Telefon da vardı. Yeni eve geçince, pahalı içki yerine ucuz şarap ve likör içmeye başladım. Elektrik ve su parası pansiyoncuya ait. Yıkan yıkanabildiğin kadar. Canım sıkıldıkça yayınevine gidip geliyorum. Dizgicililerle, kat sakinleriyle ahbap oluyorum. Adnan Özer, insan olarak çok değerli, dertli, hüzünlü, çok iyi bir insandı. İnsanlara yardım etmeye gönül vermiş biriydi. Fakat, tüccar olarak iş bitirici bir insan olmadığını çabuk anlayacaktım. Üstelik benim gibi anında iş bitiren bir adama zor gelen çok ağır davranışlarıyla çileden çıkacaktım. Altı ay geçtiği halde kitabım çıkmadı. Bana sadece bir kapak göstermişti. ‘Gemici İrfan’ diye bir adama kapak yaptırmış. Birkaç resmi birleştirip, üzerine ‘Mehmet Kartal- Şeytan Dönemeci’ yazdırmıştı. Hoşuma gitmeyen kapağı gördüğüm anda moralim sıfır olmuştu. Adnan Özer’i aradım ve bir türlü bulamadım. En azından kapağı çıktığı için biraz da olsa sevinçliydim. Kitap gecikti, ben içtim; kitap çıkmadı, ben içtim; kitap gelmedi, ben içtim. Kitabımın arka kapağı için fotoğraf çekilmesi gerekiyordu. Adnan Özer, ilerde bana çok yardımcı olacak fotoğrafçı ‘Cengiz Cıva’ ile tanıştırdı. Ve yıllarca kuru kuruya dolaştığım Beyoğlu sokaklarında, artık artistik pozlar veriyordum. Cengiz Cıva ile iyi ahbap olduk. Kafa dengi adamdı. Filmleri ben almıştım, bütün gün fotoğraflarımı çekti. Sonra, günleri atlatmak için yine koma halinde içki uykularına dalacağım küçük evime döndüm. Bir sabah erkenden Adnan Özer’in bürosuna daldım. Nihayet yakaladım. Önce tartıştık. Çok ağır konuştum. Kalbini kırdığım için üzüldüm ama yıllarca beklediğim, son umudum olarak gördüğüm bir şeye ulaşmamı engellediğini düşünür olmuştum. Daha sonraki günler yine peşini bırakmadım. Tehdit dolu notlar bıraktım. Sonunda yine yakaladım. Ellerimin titreyişini, yüzümün bitkinliğini görünce “Sen çok fenasın” dedi. Kitap yüzünden gece gündüz içtiğimi söyledim. “Seni hemen hastaneye yatırayım” dedi. Önce kabul etmedim. Ama en azından değişik bir
Page 1 and 2:
HAYATIM HARBİDEN ROMAN Önsöz Bil
Page 3 and 4:
Akşam yemeğinden sonra bahçeleri
Page 5 and 6:
adyolarıyla gelirdi düğüne. Han
Page 7 and 8:
uğraştım ben’ diyor da başka
Page 9 and 10:
O yıllar ‘Hıdrellez’ gününe
Page 11 and 12:
yılanlarımı gören çocuklar kor
Page 13 and 14:
kovalardım. Çocuklar onları kova
Page 15 and 16:
evin henüz bitmemiş iki katı yok
Page 17 and 18:
Köpeğimiz Avcı’dan sonra, bir
Page 19 and 20:
En kısa süre içinde yeni elbisel
Page 21 and 22:
görüyordum. Kendimi suyun içine
Page 23 and 24:
öldüren adamın evinin yanışın
Page 25 and 26:
arkadaşım şeytan abilerini onlar
Page 27 and 28:
Sabahın erken saatinden akşama ka
Page 29 and 30:
Benden yaşça büyük Eva ile arka
Page 31 and 32:
güzel olduğu için seçim yapmak
Page 33 and 34:
En alt kat onların hayvan ve yem s
Page 35 and 36:
Coburg’a lunapark geldi ve ailece
Page 37 and 38:
Birden bankta okuduğum ve altıma
Page 39 and 40:
kimsenin bana dikkat etmeyeceğini
Page 41 and 42:
Ve bir gün geldi yine bir bisiklet
Page 43 and 44:
Ve bir gün geldi, karşımıza Seu
Page 45 and 46:
süre solumuza dönüp durduk. Ve b
Page 47 and 48:
çizdi. Filmlerde görmüş olduğu
Page 49 and 50:
Üzerinde kocaman harflerle ‘Alpi
Page 51 and 52:
sayesinde iyi para topladım. Sünn
Page 53 and 54:
Ama anlamamış gibi davrandım. Bi
Page 55 and 56:
Bir gün küçük bir dükkanın ar
Page 57 and 58:
Yine bir gün homurdanarak özel g
Page 59 and 60:
Aklıma gelen tek şey, karanlıkta
Page 61 and 62:
Akşam amcam eve geldi ve hiçbir d
Page 63 and 64:
Dükkanı temizlerken müşteri tar
Page 65 and 66:
devamlı görüyordum. Bu yüzden y
Page 67 and 68:
Günler geçtikçe annemin değişi
Page 69 and 70:
Çeşitli mağazalardan toptan giyi
Page 71 and 72:
yerine koymazdı. Teyzesinin evinde
Page 73 and 74:
Birahanelerde başlamış olan haka
Page 75 and 76:
alışmış bir insan olarak, her
Page 77 and 78:
Zaten öğlen yemeği vakti yaklaş
Page 79 and 80:
sakladığım para çabuk bitti. So
Page 81 and 82:
kadın, kocasıyla baş başa kalma
Page 83 and 84:
adamdı. Gelir gelmez Osman’a vur
Page 85 and 86:
Benim gibi ilk kez gelip, ‘bir da
Page 87 and 88:
Yaşam denen uzun yolda, çok güze
Page 89 and 90:
Karpuzcuları ayıklamak için geze
Page 91 and 92:
İşlerin çok kesik gittiği bir z
Page 93 and 94:
Sanki, bizi toplumdan ayıran özel
Page 95 and 96:
çenem sayesinde paranın yarısın
Page 97 and 98:
Ayrıca, dul ve iki çocuklu bir ge
Page 99 and 100:
gelmiş. Lakin, birinci sigarası i
Page 101 and 102:
Yeni sübyan binası tamamlandı ve
Page 103 and 104:
akıyorum. Tophane ‘Av Malzemeler
Page 105 and 106: gittikten sonra birçok insan bana
Page 107 and 108: Cezalar katlanacaktı. Arada bir h
Page 109 and 110: Sabaha karşı uyandım. Kollarımd
Page 111 and 112: Ölü vaziyet bulunmadan önce üze
Page 113 and 114: oyalar akıyor. Usta şaşırmış
Page 115 and 116: abamın hakkını ben alacakmışı
Page 117 and 118: Cezaevine girmek ve gözümün duru
Page 119 and 120: Mahmut’un aldığı mikroskop gel
Page 121 and 122: İçeri girişler, çıkışlarla y
Page 123 and 124: çekişirken, ben senin başında s
Page 125 and 126: En kötü yakalanışımız yine tu
Page 127 and 128: dikkatlice bana baktı ama hiç kon
Page 129 and 130: as bas bağırırdı: “Lan adi he
Page 131 and 132: gibi malzemeleri de ayıklıyorlard
Page 133 and 134: kadar acele bulaşıkçı aranıyor
Page 135 and 136: elvermiyordu. İşte tam o sırada
Page 137 and 138: zevkliydi. Horozlar ve tavukları k
Page 139 and 140: Tam bu arada kafam iyiyken Taksim
Page 141 and 142: akınca huzursuz oldu. Bir şeyler
Page 143 and 144: Ulusal, benim hayatımda büyük bi
Page 145 and 146: asılı duran büyük aynaya yakla
Page 147 and 148: sahip olduğum dedektör ve teknik
Page 149 and 150: için boşuna mı uğraşmıştı.
Page 151 and 152: Arada bir cami tuvaletine gidip yı
Page 153 and 154: Kış iyice bastırdı. Otelciler b
Page 155: Bir anda şansım dönmeye başlam
Page 159 and 160: Onuncu gün falandı, ellerimdeki t
Page 161 and 162: Ancak on gün sonra kızlar benimle
Page 163 and 164: hazırlıyorum. Taşınacağım evi
Page 165 and 166: Akşam eve girer girmez kutlama fas
Page 167 and 168: oyunu çok hoşuma gidiyor. Sabah u
Page 169 and 170: Son günlerde Müşfik Ağabey geld
Page 171 and 172: Garaj karakolunun karşısında yer
Page 173 and 174: kibarlaştı. Eski polislerin adın
Page 175 and 176: Lakin adamın umurunda değil. İş
Page 177 and 178: dediğimi yaparım Adnan Özer. Dah
Page 179 and 180: saldırır ve parçalar. Vahşileş
show all

HAYATIM HARBİDEN ROMAN Önsöz Bilinmezden gelmiş ve yine ...

Create successful ePaper yourself

Delete template?

Save as template?