HAYATIM HARBİDEN ROMAN Önsöz Bilinmezden gelmiş ve yine ...

Lan arkadaş, Kurban Bayramı’ndan altı ay önce seksen adet köy dolaşsan, yirmi bin
koyun, inek, dana toplanmaz be. Eee, rakı bu, adama neleri toplatmamıştır ve de toplatmaz
Otelin aldığı gazetelerden iş bakmaya başladım. ‘Ar-Eller Etiket Sanayi’ diye bir yer
döne döne ‘beni’ arıyormuş. Yer Tünel tarafında. Artık protez de olsa düzgün görünen bir gözüm
ve eski kırık elmacık kemiğimden çok daha iyi durumda bir yüzüm vardı. Yıllar sonra ilk kez,
tanınmadığım halde bir işe kabul edildim. Tabii konuşma ve ikna etme yeteneğimi de eklemek
lazımdı.
Yaşantım boyunca bildiğim en önemli şeylerden biri, otel hayatının insanı batırıp
tükettiğiydi. İlk yapmam gereken şey, ucuz, soğuk, insanı ruhen ve moral olarak çökerten otel
odasından kurtulmaktı. İkinci maaşımı aldım. İşe yeni girmiştim ama yılbaşı dolayısıyla yarım
maaş da ikramiye aldım. Eski kafam olsaydı, o an işi terk eylerdim. Lakin, hayata yeniden
başlamam gerekiyordu. Ulusal’a girişim dahil, göz ameliyatımda, yüz ameliyatımda beni
destekleyen dostu aradım. “Param var, sana yemek ısmarlayayım” dedim. Yıllar önce soyduğum
bu dosta yemek ikram eylemek isteyişim, büyük kıyak sayılırdı.
Akşam olsun hesabı vakit geçirirken, sokaklara asılmış kırmızı yazılı ‘Uygun fiyatla
bekar odaları’ ilanlarını gördüm. Öylesine telefon ettim. Fiyat fena değildi. Lakin eşyalar için
depozito falan filan derken eksiğim çıktı. Beyoğlu Ekipler Amirliği’nin çok yakınındaki eski
binaya gittim. Pansiyonun işletmecisi iri kıyım adamla konuşup anlaştık ve kaparoyu verdim.
Telefonlu oda biraz daha pahalıydı. ‘Bakarız’ dedim ve çıktım.
Akşam arkadaşla buluştuk. Ben onu yemeğe davet etmiştim. Pansiyon için eksiğim
olduğunu söyledim. Kendisi de ikramiyesini aldığı için yemeği ısmarladığı gibi, bana yardım da
etti. Gerçek dostlar her zaman vardır dünyada. Ama insanın işi bir ters giderse, ayağı bir kayarsa,
her şey çok boktan oluyordu bu kelekler dolu dünyada. Yemek ortasında arkadaştan izin istedim.
Doğru pansiyon işletmecisine koştum ve parayı teslim ettim. Ertesi gün yerleşmek üzere yine
arkadaşımı bıraktığım meyhaneye döndüm.
Ertesi akşam otelin hesabını yarım şekil kapattım. Borcum borçtur. Fakat içinde iki
bitmiş romanım ve şiirlerim bulunan çantam Taylan Dayı’nın odasındaydı ve dayı gelmez. “Gece
uykum tutmazsa, senin yazdıklarını okurum” diye bütün yazdıklarımı almış. Kaçacak değildi ya,
sonra uğrarım hesabı otelden ayrıldım ve küçük pansiyon odasına yerleştim.