HAYATIM HARBİDEN ROMAN Önsöz Bilinmezden gelmiş ve yine ...

Kış iyice bastırdı. Otelciler beni başından atamıyor. Ee, benim gibi bir adamdan
alacakları var. Nasıl atsınlar. Her gün sayfalar dolusu yazıyorum ya, bana meraklılar da.
Ayakkabımın yanlarından su girdiği için, karlar üzerinde yürüyüş yapamıyordum.
Günler geçiyor ve otele arada bir, bir şeyler verip borcumu hafifletmek gibi iyi bir huyum
vardı. Hani, kelek kışın hatırına kıyak yapıyordum. Evlerine odun kömür alsınlar falan filan işte.
Benim param kıymetliydi, en az beş ile çarpmaları lazımdı.
Taylan Dayı ile meyhanede içiyoruz. İki genç matiz ile ahbap olduk. Kafaları iyi ve ateşli
çocuklar. “Arkada ‘Otel Bizim’ diye bir yer var. Sahipleri çok ödlektir. Ben tüyoyu verdim.
Parayı alıp gelin. Sonra başka iş vereyim” hesabı çektim. Matizler de yolsuz. Anında otele
uçtular. Taylan Dayı uyuz oldu ve hesabı ödeyip uçtu. Ben matizlerin peşine takıldım. Uzaktan
bakınca otelin salonu görünüyordu. İki matiz sallanaraktan bir şeyler söylüyorlar, tabii kafalarına
göre. Bir baktım, otelciler toplanmış iki matizi sopayla dövüyorlar. Merdivenden aşağı inişleri,
bir ‘dünya rekoru’ kırmış olmalıydı. Öyle bir kaçıyorlardı ki, topukları kıçlarına değiyordu.
Hiçbir şeyden haberim yokmuş gibi otele çıktım. Herkesin morali bozuk. “Lan adilere bak be,
ben de ne istiyorlar diyorum arkadaş” muhabbeti var. İki matiz birader, Otelci Kasım’ın karşına
dikilmiş: “Gör lan bizi. Yoksa işin bitik. Noterden devir alırız oteli” hesabı çekmişler. Demek
ondan sopalar kalkıp inmişti. Ulan salak herifler, öyle bir iş olsa, ben niye size bırakayım,
angutlar. Ulan ne işler yaa, Lazların otelinde, yirmi tane Laz’ın içine haraç almaya gidiyor
herifler. Şu içki yok mu be arkadaş.
Yine Taylan Dayı’yla başka bir meyhanedeyiz. Yer yok hesabı büyük masaya çökmüşüz. Sırayla
üç bitirim geldi ve içmeye başladı. Rakı bu ya, şişede durduğu gibi durmaz. Matizler yeni yeni
tanışıyorlar. Çabuk ahbap olunca, ortaya bir büyük rakı söylediler. Derken, matiz oldular. Yine
derken, matizler mafya kurmaya karar verdiler. “Ben anında altı bin adam ayarlarım” dedi biri.
Öbürü altında kalmayacak ya “Sekiz bin adam da benden” dedi. Üçüncüsü elini alnına koyup
düşünmeye başladı. Hesap yapıyor keko. “Yirmi bin adam da benden arkadaşlar” dedi. Taylan
Dayı’ya bakarak, “Sen kaç adam getirirsin moruk?” dediler. Taylan Dayı uyuz olup gitti. Taylan
Dayı adam veremedi ya, ‘kelek moruk’ oldu. Bana iş oldular. “Kırk bin adam da benden
arkadaşlar” dedim. “Hööö?” deyip kaldılar. Rakıyı çektim önüme. Tabii mezelerden de yemek
benim hakkımdı. Hepsinin toplamından fazla adam getireceğim. İyice ‘kelle’ oldum ve tuvalete
gitmek için bir çıktım, pir çıktım. Daha gören olmadı.
Ertesi akşam yine Taylan Dayı ile başka bir meyhanedeyiz. Mafyacının biri geldi, çöktü
köşeye. Öbürü geldi, başka köşeye. Üçüncüsü de geldi başka bir köşeye. Kerizler önceki gece
muhabbetinden utandıkları için değişik meyhaneye geliyorlar. Lakin, ısmarlama gibi aynı
meyhaneye çöküyorlar. Önce birbirini gören yok. Görülen zaten kafasını önüne eğiyor. “Hoop,
nooldu lan adamlar. Benim kırk bin adam hazır. Nerede sizinkiler” diyorum. Biri, “Hele get
babam get. Biz kendi aç karnımızı zor doyuruyok” dedi ve uçtu. Sonra öbürleri de kaçtılar.