HAYATIM HARBİDEN ROMAN Önsöz Bilinmezden gelmiş ve yine ...

asılı duran büyük aynaya yaklaştım. Çocukluğumdaki kadar temiz bir yüze sahip olamayacağımı
zaten iyi biliyordum. Fakat Sinan Bey’in yaptığı yeni yüzüm gerçekten güzel olmuştu. Çökük yer
dolmuş ve eski geniş yara incelmişti. “Bana çok büyük bir iyilik yaptın Sinan Abi. Artık aynaya
bakmaktan nefret etmeyeceğim. Aynalardan kaçmayacağım. Şimdi gidiyorum. Fakat, bir gün
gelecek, benimle gurur duyacaksın. Bir gün ünlü bir yıldız olacağım. Ve seni hiç
unutmayacağım” dememe “Ben yüzünü düzeltip sana moral vermekle zaten gurur duydum. Artık
yeni yüzünle yaşayacaksın” cevabını verdi.
Ayrıca beni hastanenin başka bir bölümünde olan ünlü diş doktoru Ahmet Kurtaran’a
gönderdi. Çünkü hareket etmeyen protez gözüm hoşuna gitmemişti. Ben Ahmet Bey’e gidene
kadar, Sinan Bey telefon etmiş. Bir zamanların ‘Modern Folk Üçlüsü’nden tanıdığım, cümbüş
çalan Ahmet Kurtaran ve sekreteri beni çok samimi bir şekilde karşıladı. Hemen muayene
yapıldı. Ahmet Bey protez yapmayı bırakmıştı. Fakat arada Sinan Şakrak gibi bir dost olunca, iş
değişmişti. Uygun fiyata hareket eden bir protez yapacağını söyledi.
Bir hafta sonra yeni protezin yapılması için Ahmet Bey’in koltuğundaydım. Hayat ne
tuhaf değil mi? Hiç aklıma gelmeyecek şeyleri yaşıyor, görüyor ve öğreniyordum. Basit protez
çıkartıldı. Göz ameliyatımın şekli incelendi. İçinde sadece bir parça kırmızı et kalmış olan sağ
göz yuvasına yumuşak bir macun doldurdu. Biraz bekledik. Sertleşmiş olan macunu göz
yuvasından çekip aldı. Göz yuvasındaki et parçasının şekli, protezin arkasına yapılacaktı ve et
parçası hareket ettiğinde proteze sürtünecek, böylece öbür göz gibi tam olmasa bile hareket
edebilecekti. Asistan genç bir bayan ile pencere kenarına oturduk. Gün ışığına bakmam istendi.
Gün ışığına ve sol gözümün şekline göre ‘beyaz tabaka’ ve ‘göz bebeği’ rengi, daireleri not
edildi. Sonra renk verme işlemi yapıldı. On beş gün sonra hazır olacağı söylendi. Parayı verip
çıktım.
Sinan Bey’e uğramadan olmazdı tabii. Bu kel kafalı, yarma gibi adam, aslında çok iyi,
ince ruhlu bir insandı. Beni görünce çok sevindi. Yeni protezin on beş gün sonra takılacağını
söyledim. Çayımızı içtikten sonra çıktım. Sinan Şakrak gibi bir doktora rastlamam, gerçekten
büyük bir şanstı. Tabii benim için Sinan Bey’i bulan ve maddi katkısı büyük olan Arzum
İnanoğlu’nu da unutmamam gerekir. Sinan Bey için hastanede şu sözler sarf ediliyordu: “Kemik
yapısı olarak bir insanı yeniden yapabilir. Sadece can veremez.” İşte ben, böyle bir doktora
rastlamıştım.
On beş gün sonra yeni protez gözüm takıldı. Aynaya baktım, sağlam gözümün neredeyse
aynısıydı. Ve sağlam gözümle birlikte sağa sola, yukarı aşağı oynuyordu. Gören tanıdıklarım
“Protez göz olduğu hiç belli değil. Gerçek göz gibi görünüyor ve hareket ediyor” diyecekti.
Gerçi, görmedikten sonra neye yarardı? Ama en azından eski bozuk, berbat gözümden
kurtulmuştum. Aynalara bakmaktan kaçmama gerek kalmamıştı artık. Bir zamanlar ‘Aynalar