HAYATIM HARBİDEN ROMAN Önsöz Bilinmezden gelmiş ve yine ...

Artık evin beni neden çektiğini anlamıştım. Ağaçların arasına hayallerden bir salıncak
yaptım. Yine hayallerden bir baba yarattım. Salıncağı sallayan babama, adetlerimiz gereği tepsi
içinde kahve getiren bir anne ekledim hayallerime. Ve babasının yüzüne bakıp gülen bir bebek
yarattım. O bebek bendim. Salıncakta yarattığım hayal bebek çok mutluydu. Ama ben, mutsuz ve
yalnızdım.
İşte tam o günlerde, kilolu bir kadın olan halam aniden bayıldı. Hemen doktora
götürdüler. On dokuz yıllık evli olan halam, karnındaki şişliğin bir ur olduğunu düşünüyordu.
Ama yakında bir çocuk doğuracağını duyunca, sevinçten deliye dönmüştü. On dokuz yıl sonra
mucize olmuş ve hamile kalmıştı.
Halamın bir oğlu oldu. Çocuğu yokken benim üzerime titreyen halamın ilgisi ve sevgisi,
traktörle el sallayıp giden aile gibi uzaklaşıp gitti. Sonraki günlerim hep o evin etrafında geçer
oldu. Hayallerimde ağaçlar arasına kurduğum salıncak, anne ve baba, mutlu bir bebek. Ve birçok
sesler. Geri gelmesi mümkün olmayan anların düşleriyle yaşar oldum.
Artık halamın bir çocuğu olmuştu. Ve benim yaşantımda her şey değişti. Oğlu doğana
kadar ben bir taneydim. Ama sonra, kendi çocuğunu bana tercih etmişti. Aslında halam haklıydı.
İnsanın kendi çocuğu başkaydı. Artık babaannemden sonra halam da yok olmuştu. Evlerinde
kalıyordum ama bir gölge gibi. Belki de, acıyıp baktıkları hain kedi Samur gibiydim.
Bir hafta içinde mahalleyi birbirine kattım. Kendimden büyük çocukları bile bıçakla kovalar
olmuştum. Yoldan polisler geçerken, beni aradıklarının söylenmesine aldırmıyordum bile. Dayak
yedikçe azıyor ve daha da saldırganlaşıyordum. Bir komşudan para istedim ama vermedi. Hemen
bir gaz lambası bulup yaktım ve ahırına fırlattım. Ama iki kızı ahırda saklambaç oynuyormuş.
Samanlar alev almadan bağrışmalara aile yetişmişti. Halam sadece azdığımı söylüyordu. Ama
benden aniden koparttığı sevgiyi aklına getiremiyordu.
Yine tek başıma bahçe içindeki ağaçların arasında oynuyordum. Çocukların en gözde
oyuncağı uçan balondu. Balonum elimden kaçtı ve bir ağacın dalına takıldı. Ağaca tırmanırken
bir sarsıntı oldu ve yere düştüm. Ağaç sallanıyordu. Ama tırmandım ve balonumun ipini
yakaladım. Halamın sesini duydum: “Ağaçtan in, her yer yıkılıyor. Oğlum aşağı in. Deprem
oluyor.” İnsanlar çığlıklar atarak evlerden kaçıp açık arazilere toplanıyordu. Balonumu
kurtarmayı başarmıştım. İnsanlar ölüm paniği içinde haykırarak dua ediyordu. Her yerde korku
dolu ölüm haykırışları vardı. Karşımızdaki iki katlı evin üstünde henüz tamamlanmamış iki kat
daha vardı. Binadan korkunç bir gürültü duyuldu. Birkaç saniye öncesine kadar yerinde duran