HAYATIM HARBİDEN ROMAN Önsöz Bilinmezden gelmiş ve yine ...

Recommendations

Info

eşyalarımı toplamamı söylüyordu. Emmim’de çalışan eski komiydi. Daha yüksek maaş ve mesai ile beni ‘Ortaköy Ziya Restoran’a aldıracağına dair söz veriyordu. Ertesi gün öğlen boşluğunda komi ile buluştuk. Aşçı başı hemen işe başlamamı söylemiş. Akşama eşyalarımı topladım. Halterimi sırtladım. Ve saat sekizde Ziya Restoran’ın bulaşıkhanesinde işe başladım. Mutfak personelinin çoğu Boluluydu. İkişer bulaşıkçı olarak çalışacaktık. Büyük bir yatakhanesi de vardı. İş arkadaşlarımın çoğu şakacı ve neşeli insanlardı. Kıvırcık en neşelisiydi. Tombiş, uzun kıvırcık saçlıydı. Yatağının kenarında kocaman bir Zuhal Olcay resmi asılıydı. “Lan bu Zuhal Olcay sana yakışmaz Kıvırcık. Şu resme iki paket Marlboro vereyim, işi bağlamış olalım” diye kızdırmamıza çok gıcık olurdu. “Lan sesinizi kesin, ben size bir karton sigara dağıtayım” derken, kıskançlık krizlerine tutulurdu. Zuhal Olcay, gerçekten çok güzel ve alımlı bir kadındı. Gece yarısından sonra geldiğimiz yatakhanede yatarken, öylesine onun büyük resmine bakardım. Bir gazete veya dergiden çıkmış posterdi. İki hafta kadar geçti. Aynı saat bulaşık yıkadığım Mehmet Ağabey çok konuşan, palavra atan bir adamdı. Fakat Şişli Etfal Hastanesi’nde tanıdıkları varmış. Gözümü yaptırmak için torpil aradığını söyledi. Aradı mı, aramadı mı onu bilemem. Çünkü daha ilk maaş günü işten çıkartıldım. Maaşları patron Ziya Bey kendisi veriyordu. Benim yüzümü ve gözümü görünce, işime son vermişti. Aşçıbaşı Özdemir usta aynen şöyle demişti: “Kardeşim kusura bakma ama, Ziya Bey senin sigorta yapılmanı istemiyor. Sigortalı olursan, ameliyat falan işte, masraf açarsın diyor” dedi ve işime son verildiğini anladım. Ziya Bey çok haklıydı. Çalışanlardan duyduğum kadarıyla ‘Polonezköy’ civarında dubleks bir villa yaptırıyordu. Değer biçilemeyen dubleks villayı tamamlaması için, tutumlu olmak istemesi gayet normal sayılırdı. Yine sokaklar benim olmuştu. Ama hiç olmazsa cebimde param ve üzerimde adam gibi giyecekler vardı. Aklıma amcam geldi. Aklıma esmişti ve doğru evine gittim. Beni uzun zamandır görmemişti. Yine cezaevinde olduğumu sanıyormuş. “Hayır amca, artık cezaevi bitti. Yeni bir hayata başlayacağım” dememe çok sevindi. Ertesi gün yengem rahatsız olduğu için, çarşamba günleri kurulan Bostancı pazarına ben gittim. Taksim parkı günlerimden kalma mor saplı sustalı bıçağım hep külotumda saklı dururdu. Hani, huylu huyundan vazgeçmez hesabı diyorum. Karşıdan gelen iki kadın gördüm. Biri annemdi. Beni görmedi. Patates tezgahının önünde durdu. Ben tam arkasındaydım. Elim külotuma doğru uzandı. Sustalıyı çıkartıp ‘çıt’ diye açmak ve ensesine saplamak geliyordu içimden. Elim külotuma doğru gidip geliyordu. Onun için yılları yüklenmeye değer miydi acaba? Ya kız kardeşim ne olacaktı? Ayrıca, yıllar önce bana bir babayı aratmayan Mahmut vardı işin içinde. Kendi nefretlerim yüzünden, iki masum insanın hayatını yıkmamın onlara ne acılar çektireceğini biliyordum. Kız kardeşim annesiz kalıp üvey bir anne eline düşebilirdi. Mahmut’un düzeni bozulabilirdi. Bana yaptığı iyiliklere karşılık, ona böyle bir şey yapmaya içim
elvermiyordu. İşte tam o sırada patates tezgahının arkasındaki elinde gazete tutan adamın ağzından şu cümleleri duydum: “Ulan ne iş be arkadaş. Sesim güzel doğsaydım, şimdi patates mi satardım? Adama bak, iki şarkı patlattı, meşhur oldu. Şimdi tanıyanı çok olur Vah anam vaah ki ne vah böyle kadere.” Kimden söz ettiğini bilmiyordum. Ama söylediği laflar bana yeni bir hayatın kapısını açmak ister gibiydi. Annem hala her şeyden habersizce, kurbanlık koyun gibi önümde duruyordu. Her an ensesine saplanabilecek bir sustalıdan haberi yoktu. Patates satıcısı bana bambaşka bir hayal dünyasının kapısını açmıştı. Yıllarca büyük para peşinde koşmuş ve ünlü bir işadamı olarak basında yer almayı hayal etmiştim. Zaten kafes yolcuları olarak hangimiz hayal etmemiştik ki? Gazete ve dergiler benden bahsediyor, annem olacak kadın resimlerimi her görüşünde mosmor oluyordu hayallerimde. Ama elime geçen paraları içki masalarında ve daha birçok alemlerde harcayıp tüketmiştim. Gayri meşru yolcular olarak hepimiz aynıydık. Ne paralar kapmıştık. Parayı kapana kadar bir iş güç kurma hayaliyle yanardık. Nakit para elimize geçtiği anda, her şeye susamış olarak kadın dolu eğlence dünyasına dalardık. Ha yarın, ha öbür gün, ha daha öbür gün işe bakmaya karar verip, kaptığımız paraları eğlence mekanlarında tüketirdik. Sonra, o mekanlara uğrayamaz olurduk. Parasız adamı kim ne yapacaktı. Parasız adama ‘şişe suyu’ bile vermezlerdi be. Yeni hayal dünyamda uçarken, yengemin elime tutuşturduğu listedekileri alıyordum. Pazarın alt kısmında annem ile tekrar karşılaştık. Uzaktan bana bir süre baktı. Sonra yanındaki kadını geriye doğru çekti ve gittiler. Giderken bir daha baktı. Bu, onun yüzünü son görüşüm olacaktı. Eve gelince yengeme anlattım. Söyleyecek bir şeyi zaten olamazdı. Amcamın evinde birkaç günden fazla kalmamın bir anlamı yoktu. Ve geldiğim gibi gittim. Yine gazete ilanından ‘Şişli İlyas Steak House’da bulaşıkçılık işi buldum. (Kasada para toplayan Gülay Hanım, İlyas Bey’in kızıydı ve yıllar sonra Şişli Belediye Başkanı Gülay Atığ olarak çok iyi tanınacaktı. O zamanlar Porsche arabası olan İzmirli bir işadamı ile nişanlıydı.) Almanya’dan yeni gelmiş ve kaza geçirmiş rolünü oynuyordum. Zaten daha önceki yerlerde de aynı rolü oynamıştım. Bulaşık yıkarken, kurduğum hayallerin haddi hesabı yoktu. Bir yol bulmalıydım, bir şeyler yapmalıydım. En azından gözüm için bir çareler bulmalıydım. Yüzümü daha sonra yaptırsam da olurdu. Gözümün iyice irileşmiş ve beyazlaşmış haliyle çok çirkin bir görünümüm vardı. ‘Gözler kalbin aynasıdır’ lafını yıllar öncesinden hatırlıyordum. Ve benim sağ gözüm, ayrıca çökmüş olan sol elmacık kemiğim beni ‘kara kalpliler’ sınıfına sokuyordu. Ama hiçbir şey yapamıyordum işte. İki ay falan çalıştım. Umutsuzluklarım yüzünden iş sırasında iki ‘Diazem’ kapsülü yuttum. Neşelenmiştim. Ama bir kapsül daha istiyordum. Derken altıncı kapsülü yuttuğumu hatırlıyorum. Gözlerimi açtığımda ‘Şişli Etfal Hastanesi’ndeydim. Hesabım kesildi ve yine işsiz kaldım. Düştüm yine Beyoğlu’na. Ama cebimde param var. Öylesine bir ziyaret hesabı Rotaks- Dent’e uğradım. Acele adam lazımmış. Benim gibi bir adam bulamayacaklarını ben zaten biliyordum. “Ustam, bir köfteci arabası yaptırsam iyi olur beÖ” dememe surat astılar. Fakat artık
Page 1 and 2:
HAYATIM HARBİDEN ROMAN Önsöz Bil
Page 3 and 4:
Akşam yemeğinden sonra bahçeleri
Page 5 and 6:
adyolarıyla gelirdi düğüne. Han
Page 7 and 8:
uğraştım ben’ diyor da başka
Page 9 and 10:
O yıllar ‘Hıdrellez’ gününe
Page 11 and 12:
yılanlarımı gören çocuklar kor
Page 13 and 14:
kovalardım. Çocuklar onları kova
Page 15 and 16:
evin henüz bitmemiş iki katı yok
Page 17 and 18:
Köpeğimiz Avcı’dan sonra, bir
Page 19 and 20:
En kısa süre içinde yeni elbisel
Page 21 and 22:
görüyordum. Kendimi suyun içine
Page 23 and 24:
öldüren adamın evinin yanışın
Page 25 and 26:
arkadaşım şeytan abilerini onlar
Page 27 and 28:
Sabahın erken saatinden akşama ka
Page 29 and 30:
Benden yaşça büyük Eva ile arka
Page 31 and 32:
güzel olduğu için seçim yapmak
Page 33 and 34:
En alt kat onların hayvan ve yem s
Page 35 and 36:
Coburg’a lunapark geldi ve ailece
Page 37 and 38:
Birden bankta okuduğum ve altıma
Page 39 and 40:
kimsenin bana dikkat etmeyeceğini
Page 41 and 42:
Ve bir gün geldi yine bir bisiklet
Page 43 and 44:
Ve bir gün geldi, karşımıza Seu
Page 45 and 46:
süre solumuza dönüp durduk. Ve b
Page 47 and 48:
çizdi. Filmlerde görmüş olduğu
Page 49 and 50:
Üzerinde kocaman harflerle ‘Alpi
Page 51 and 52:
sayesinde iyi para topladım. Sünn
Page 53 and 54:
Ama anlamamış gibi davrandım. Bi
Page 55 and 56:
Bir gün küçük bir dükkanın ar
Page 57 and 58:
Yine bir gün homurdanarak özel g
Page 59 and 60:
Aklıma gelen tek şey, karanlıkta
Page 61 and 62:
Akşam amcam eve geldi ve hiçbir d
Page 63 and 64:
Dükkanı temizlerken müşteri tar
Page 65 and 66:
devamlı görüyordum. Bu yüzden y
Page 67 and 68:
Günler geçtikçe annemin değişi
Page 69 and 70:
Çeşitli mağazalardan toptan giyi
Page 71 and 72:
yerine koymazdı. Teyzesinin evinde
Page 73 and 74:
Birahanelerde başlamış olan haka
Page 75 and 76:
alışmış bir insan olarak, her
Page 77 and 78:
Zaten öğlen yemeği vakti yaklaş
Page 79 and 80:
sakladığım para çabuk bitti. So
Page 81 and 82:
kadın, kocasıyla baş başa kalma
Page 83 and 84: adamdı. Gelir gelmez Osman’a vur
Page 85 and 86: Benim gibi ilk kez gelip, ‘bir da
Page 87 and 88: Yaşam denen uzun yolda, çok güze
Page 89 and 90: Karpuzcuları ayıklamak için geze
Page 91 and 92: İşlerin çok kesik gittiği bir z
Page 93 and 94: Sanki, bizi toplumdan ayıran özel
Page 95 and 96: çenem sayesinde paranın yarısın
Page 97 and 98: Ayrıca, dul ve iki çocuklu bir ge
Page 99 and 100: gelmiş. Lakin, birinci sigarası i
Page 101 and 102: Yeni sübyan binası tamamlandı ve
Page 103 and 104: akıyorum. Tophane ‘Av Malzemeler
Page 105 and 106: gittikten sonra birçok insan bana
Page 107 and 108: Cezalar katlanacaktı. Arada bir h
Page 109 and 110: Sabaha karşı uyandım. Kollarımd
Page 111 and 112: Ölü vaziyet bulunmadan önce üze
Page 113 and 114: oyalar akıyor. Usta şaşırmış
Page 115 and 116: abamın hakkını ben alacakmışı
Page 117 and 118: Cezaevine girmek ve gözümün duru
Page 119 and 120: Mahmut’un aldığı mikroskop gel
Page 121 and 122: İçeri girişler, çıkışlarla y
Page 123 and 124: çekişirken, ben senin başında s
Page 125 and 126: En kötü yakalanışımız yine tu
Page 127 and 128: dikkatlice bana baktı ama hiç kon
Page 129 and 130: as bas bağırırdı: “Lan adi he
Page 131 and 132: gibi malzemeleri de ayıklıyorlard
Page 133: kadar acele bulaşıkçı aranıyor
Page 137 and 138: zevkliydi. Horozlar ve tavukları k
Page 139 and 140: Tam bu arada kafam iyiyken Taksim
Page 141 and 142: akınca huzursuz oldu. Bir şeyler
Page 143 and 144: Ulusal, benim hayatımda büyük bi
Page 145 and 146: asılı duran büyük aynaya yakla
Page 147 and 148: sahip olduğum dedektör ve teknik
Page 149 and 150: için boşuna mı uğraşmıştı.
Page 151 and 152: Arada bir cami tuvaletine gidip yı
Page 153 and 154: Kış iyice bastırdı. Otelciler b
Page 155 and 156: Bir anda şansım dönmeye başlam
Page 157 and 158: Otuz gün dolmadan Adnan Özer’de
Page 159 and 160: Onuncu gün falandı, ellerimdeki t
Page 161 and 162: Ancak on gün sonra kızlar benimle
Page 163 and 164: hazırlıyorum. Taşınacağım evi
Page 165 and 166: Akşam eve girer girmez kutlama fas
Page 167 and 168: oyunu çok hoşuma gidiyor. Sabah u
Page 169 and 170: Son günlerde Müşfik Ağabey geld
Page 171 and 172: Garaj karakolunun karşısında yer
Page 173 and 174: kibarlaştı. Eski polislerin adın
Page 175 and 176: Lakin adamın umurunda değil. İş
Page 177 and 178: dediğimi yaparım Adnan Özer. Dah
Page 179 and 180: saldırır ve parçalar. Vahşileş
show all

HAYATIM HARBİDEN ROMAN Önsöz Bilinmezden gelmiş ve yine ...

You also want an ePaper? Increase the reach of your titles

Delete template?

Save as template?