HAYATIM HARBİDEN ROMAN Önsöz Bilinmezden gelmiş ve yine ...

oyalar akıyor. Usta şaşırmış gözlerle bana bakıyor, lakin ben pişkince cevap veriyorum: “Sizin
boyanız kelek be ustam. Yoksa, benim attığım boya, yirmi sene gider be.”
Ustamın biri kel kafalı, adı Avni, hani adı ve tipi kendine ‘uygundur’ kaşesi vuruyorum.
Melkon ustam da, sakallı, hiç konuşmaz. Sabah iş, akşam ev hesabı yaşar. İki ortak mekanı yeni
devir almışlar ya, tutumlu olmak hesabı ha bire peynir ekmek, çay yeterli oluyor her öğüne. Ben
köfte ekmek, tatlıdan aşağı yemiyorum. Patronlarım “Ah ulan, paramız olsa da biz de yesek”
diyorlar.
Rotaks-Dent benim için ilginç bir yerdi. Boya işini tam beceremeyince montaja verildim.
Bir ay gibi bir süre içinde, ‘Cila Motoru- Kumlama-Tur Kolu-Fırın’ ve daha birçok malın
montajını öğrendim. Diş laboratuarlarının kullandığı aletleri imal ediyorduk. Birçok laboratuar ve
diş doktoruyla tanıştım. Montaj bölümünü tek başıma idare eder oldum. Bütün makinelerin
montajını üstlendim. Hatta tamire gelen makinelerin bakımını bile yapar oldum.
Kasımpaşa’nın ucuz bir otelinde yaşıyordum. En azından bir işim ve cumartesi günleri
alacağım haftalığım vardı. Avni ve Melkon ustalarım tam kafama göreydi. Ne dersem ‘he’
diyorlardı. Çalışkan ama dünyadan haberi olmayanlar sınıfındandı.
Meyhane faslı hesabı borçlanınca para lazım oldu. Ustaları toplantıya davet ettim:
“Verdiğiniz para bana yetmiyor. Büyük bir poğaça arabası yaptırıp, sabah erken saatler ek iş
yapacağım” dedim. Dört haftalık avans verdiler. Her iki günde bir poğaça arabasını soruyorlar.
“İskeleti yapıldı. Tekeri alındı. Saç plakası yapıldı. Tüpü takıldı. Camları takılıyor” hesabı epey
oyaladım ustalarımı. Tabii eksikler için avans almaya devam ediyordum. Bir gün, “Görelim artık
şu poğaça arabasını” dediler. Ve bir sabah bozuk bir moralle işe geldim. “Ne güzel bir poğaça
arabası yaptırmıştım ustam. Bağladığım yerden çalmışlar bee” hesabı çektim. Saf adamlar, çabuk
inandılar. Moralim de bozuk ya, iki gün izin aldım. Bir zaman sonra da ‘Pilav Arabası’
yaptırmaya niyetlenirim. Lakin pek yanaşmazlar.
Rotaks-Dent, aslında benim için gelecek vadeden bir işyeriydi. Protez dişlerin yapımına
kadar ilerleme imkanım vardı. Fakat benim içim nefret doluydu. Ve sadece gelecek
beklemiyordum ben. Yine de birçok yerde iş bulabileceğim kapasiteye gelmiştim. Sıkıştığımda
çalışabilirdim.
Bir zaman geldi ve sıkılıp işi bıraktım. Fakat Rotaks-Dent bana başka işlerin kapısını