HAYATIM HARBİDEN ROMAN Önsöz Bilinmezden gelmiş ve yine ...

akıyorum. Tophane ‘Av Malzemeleri’ dükkanlarından birine dalıp en ucuz zincir tasmayı aldım.
Vapurla karşı yakaya geçeceğiz, gemiye binmek için ‘Aşı kağıdı, kimlik, rapor’ isteniyor.
“Nooluyor lan, bu benim ikiz biraderim değil be” diyorum. Lakin yine almıyorlar. Lan insandan
bile bu kadar belge isteyen yoktu. Küçük motora binip Kadıköy’e geçtik. Tek çare Bostancı’ya
kadar yürümekti. Ömrüm yürümekle geçmemiş miydi sanki?
Köpeğime isim ararken, Augsburg’dan sınıf arkadaşım beyaz Amerikalı ‘Ralph’ aklıma geldi.
Köpeğimin adını bulmuştum. Amcamın evinin balkonunda iyi dekor olur. Amcam ve yengem de
severler. “Tam birbirinizi buldunuz aslanım. Bir itin eksikti, o da oldu işte. Hayırlı uğurlu olsun”
diyen amcama gülmekten başka yapabileceğim bir şey yoktu.
Birden aklıma Coburg’da ev sahibimiz olan Rosa ve Helmut geldi. Sirkler için köpek
eğittiklerini hatırladım. Az çok eğitim yapışlarını seyretmiştim. Köpek nasıl itaat ettirilir. Nasıl
saldırganlaştırılır biliyordum. İlk iş olarak günlerce karanlıkta kalacak ve benden başkası yemek
vermeyecekti.
On gün falan kömürlüğe kapattım yeni dostum Ralph efendiyi. Oturup kalkmasını
öğrettim. Sonra koluma çuvallar dolayarak ona vurmaya başladım. Yirmi gün dolmadan
bulduğum köpek gitmiş, yerine canavar bir köpek gelmişti. Suadiye tarafında köpek
dövüştürmeye başladım. Ralph, dostumdu ve artık ortağım olmuştu. Kurtlar, Buldoglar ve genç
çoban köpekleri ile çok iyi kapışıyor ve benim öğrettiğim taktiklerle bütün dövüşleri
kazanıyordu. Her gün su gibi para ve sigara kazanıyordum.
Çok komik bir olay yine Altıntepe’de oldu. Köpeğimin adı Ralph. Lakin dili
dönmeyenler ‘Rauf’ diyor. Şimdi, bizim Rauf Abi bakkalın önünde oturmuş ekmek arası bir
şeyler yiyor. Köpeğimle bakkala yaklaşıyorum. Mahallenin dili dönmeyen çocukları “Geh gehÖ
Rauf geh lan gehÖ Raaauuufff” diyor. Ekmeği boğazında kalan harbi Rauf abim gıcık olup
çocukları kovalıyor. Bazen ben de, “Koş Rauf koş lan it oğlu it” diyorum. Rauf abi beni de
kovalıyor.
Aylarca köpek dövüştürdüm ve çok iyi paralar kazandım. Gecekondu semtlerinde
köpeğine güvenenler bin pişman oluyordu. Onlar sadece ‘Tut tut’ diyordu. Bense köpeğimi aynı
Rosa ve Helmut’un yaptığı gibi eğitmiştim. Üstelik köpeğim Almanca komutlardan anlıyordu.
Yaşlı bir amca köpeğimi satın almak istedi. İyi para verince sattım. Ralph cins ve pahalı
bir köpekti. Ona iyi bakamadığımı biliyordum. Verdiğim sevgiyle mutlu olduğundan emindim.
Fakat bir gün bir yerde ya ağır yaralanacaktı, ya da pisi pisine ölecekti.