0002823

Yapıtın ikinci sayfasında bulunan “meşhûr Tıflî Efendi ile Kanlı Bektâş’ın
hikâyesidir” başlığı altında verilen bu hikâye, arka kapaktan edindiğimiz bilgiye göre h.
1299 (1882-83) yılında basılmıştır. Hurufat tekniğiyle basılan hikâyenin yazarı belli
değildir. Arka kapaktan, yapıtın “Sultân Bâyezîd’de Süleymân Efendi’nin matba‘asında”
basılmış olduğunu öğreniriz. Ancak yapıtın ön kapağı—ve bu ön kapakta bulunabilecek
tüm bilgiler—yapıtın saptayabildiğimiz tek nüshasında eksiktir. Ayrıca hikâye, yapıtın
31. sayfasında, bir satırın sonundaki cümle ortasında kesilmektedir. Kesilen cümle
şöyledir: “[H]âsıl-ı kelâm Tıflî Efendi’ye kahır yüzinden ‘inâyet-i Hakk olub Sultân
Murâd hazretlerine musâhiblik hizmetiyle şeref-yâb olub pâdişâh-ı ‘âlem-penâh
hazretleri” (31). Bu kesintiye karşın, hem “hâsıl-ı kelâm” sözlerinden, hem de Tıflî
hikâyeleri için tipik bir mutlu son noktasına gelinmiş olmasından, hikâyenin birkaç
sözcük sonra biteceğini çıkarsamak mümkündür.
Türk edebiyatı araştırmacıları arasında, Meşhûr Tıflî Efendi ile Kanlı Bektâş’ın
Hikâyesi’ni gördüğünü öne süren sadece bir araştırmacıya rastlanır. Bu, Pertev Naili
Boratav’dır. Boratav, Halk Hikâyeleri ve Halk Hikâyeciliği adlı yapıtında, Mustafa Nihat
Özön’ün Türkçede Roman yapıtında sıraladığı Tıflî hikâyelerini saydıktan sonra şu
sözleri ekler: “Ben bu seriden Kanlı Bektaş adlı bir beşincisini daha gördüm” (122). Ne
var ki Boratav, hikâyeyi daha derinlemesine incelememiştir. Şükrü Elçin ve Hasan
Kavruk gibi diğer araştırmacılar, hikâyenin varlığından haberli olmakla birlikte herhangi
bir nüshasını ele geçirememiş olduklarını belirtmektedirler. Tarafımızdan saptanan
nüsha, Millî Kütüphane’de bulunmaktadır ve çevriyazımız da, bu nüsha esas alınarak
hazırlanmıştır.
Şükrü Elçin, “Kitâbî, Mensur, Realist İstanbul Halk Hikâyeleri” adlı makalesinin
sonunda “Görülemeyen ve Mâhiyeti Tesbit Edilemeyen Malzeme” başlığı altında
27