0002823

tebdil gezen Sultan Murat’a yakalanır ve tutuklanırlar. Padişah, Sansar’a tüm hikâyeyi
anlattırır ve Sansar’ın kahramanlıklarından büyük zevk alır. Ahmet’e benzeyen
karakollukçuyu da getirten padişah, karakollukçuyu asesbaşının kızıyla, Sansar’ı
Ahmet’in kızkardeşiyle, Ahmet’i de haremden bir kızla evlendirir ve hepsini kendine
musahip yapar.
Yapıtın ön kapağında “Şu‘arâdan Meşhûr Tıflî Efendi ile İki Birâderler
Hikâyesi” başlığını taşıyan hikâyenin metni, “İki Birâderler Hikâyesi” (2) başlığı altında
verilmiştir. Bu çalışmada, ikinci ad benimsenecektir. İki Birâderler Hikâyesi, hurufat
tekniğiyle basılmış Tıflî hikâyeleri arasında basım yılı verilmemiş tek hikâyedir. Yapıtı
basan matbaa ya da hikâyenin yazarıyla ilgili olarak da yapıtta bir bilgiye rastlamayız.
İki Birâderler Hikâyesi’ne değinmiş başlıca araştırmacılar olan Şükrü Elçin ve
Saim Sakaoğlu, bazı dilsel ve içeriksel öğelere dayanarak hikâyenin neredeyse tüm diğer
Tıflî hikâyelerine göre, Elçin’in deyimiyle “daha yeni bir devrin” (132) ürünü olduğunu
öne sürmüşlerdir. Ne var ki bu hikâyenin, basım tarihini kesin olarak bildiğimiz en yeni
19. yüzyıl Tıflî hikâyesi olan Meşhûr Tıflî Efendi ile Kanlı Bektâş’ın Hikâyesi yapıtından
çok daha geç basıldığını kesin olarak kanıtlayan herhangi bir öğe yoktur. Tersine,
aşağıda da göreceğimiz gibi yapıt, 19. yüzyılda hurufat tekniğiyle basılmış tüm diğer
Tıflî hikâyeleriyle az çok aynı dışsal özellikleri göstermekte ve dolayısıyla kolayca
bunlarla aynı kategoriye girebilmektedir.
Hikâyenin burada incelenecek versiyonuyla aynı olduğunu varsayabileceğimiz
bir diğer nüshası, Şükrü Elçin’e göre “Konya Âsâr-ı Atika Müzesi Kitaplığında 2237/24
numarada” (135) bulunmaktadır. İki Birâderler Hikâyesi’nin yayımlanmış bir çevriyazısı
bulunmamaktadır. Burada kullanacağımız çevriyazı, hikâyenin Millî Kütüphane’deki
nüshasından yola çıkarak kendi hazırlamış olduğumuz bir çeviridir.
23