0002823

hikâye hakkında başka hiçbir bilgiye sahip değiliz. “Hâce Azizoğlu Hasanşah
Hikâyesi”nin gerçekten adı geçen Tıflî hikâyelerinin bir öncüsü olup olmadığı sorusu,
hikâyenin tümü incelenene kadar yanıtsız kalacaktır.
Hançerli Hikâye-i Garîbesi’nin bir diğer yazma öncüsü, Şükrü Elçin’in kendisi
tarafından saptanmıştır. Bu, Elçin’in “Süleymanşah” adıyla verdiği hikâyedir. Elçin, bu
hikâyenin bulunduğu yeri “Millî Eğitim Bakanlığı Kütüphanesi, Nu. 859” olarak
belirtmiştir (134). Ne var ki bu yazma, şu anda kayıptır. Adı geçen kütüphanede kendi
yapmış olduğumuz araştırmalar, yazmanın orada bulunmadığını, kütüphane personelinin
de yazmanın eksikliğinden haberli olmakla birlikte nerede olduğu konusunda bir bilgiye
sahip olmadıklarını göstermiştir. Bizzat Şükrü Elçin’le yapmış olduğumuz bir görüşme
de, yazmanın nerede bulunabileceği konusunda yeni bir bilgi üretmemiştir. Elçin’in
bildirdiğine göre “Süleymanşah” yazması eksiktir ve sadece “birkaç yaprak”tan oluşan
bir kısmı incelenebilmiştir. Bu kısım, Elçin’e göre “1170 / 1756-7 tarihinde
okunmuştur” ve dolayısıyla hikâyenin “18. asrın başında yazılı bulunduğu muhakkak”
sayılabilmektedir (130). Yine Elçin’e göre, “Süleymanşah’la Hançerli Hikâye-i
Garibesi’nin dil, üslûp ve adlar itibariyle gösterdiği ayrılık varyant olsalar bile dikkati
çekmektedir” (131).
Hançerli Hikâye-i Garîbesi’nin günümüze dek yayımlanan tek çevriyazısı,
Pâkize Aytaç’ın Realist Halk Hikâyelerinden Tayyarzâde Hikâyesi ile Hançerli Hanım
Hikâyesi Üzerine bir Tahlil Denemesi adlı yapıtında bulunmaktadır. Aytaç, çevriyazısı
için hikâyenin Millî Kütüphâne’de bulunan nüshasından yararlanmıştır ve bu nüshada
yapıtın 99. ve 110. sayfaları arasındaki kısım eksiktir. Çevirmen, bu eksikliği
belirtmeden eksik kısmı Hançerli Hanım adlı versiyondan tamamlamıştır. Kendi
çalışmamızda kullanılan çevriyazı, Aytaç’ın çalışmasından da yararlanarak ve eksik
13