0002823

ulundukları sırada aralarından biri olan Burnaz Süleyman’ın istek üzerine anlattığı bu
hikâye, Yusuf’un tüm dalkavuklara yirmişer altın ihsan etmesine neden olur (50).
H3. “Selâtîn-i rû-yi zemînde bir pâdişâh ve dört oglu irişüb ve her biri birer
san‘at öğrendikleri beyân” (50-71). Yusuf’un isteği üzerine yine Burnaz Süleyman
tarafından anlatılan bu hikâye, Yusuf’un Süleyman’a 300 altın ihsan etmesine neden
olur (71).
H4. “Hikâye-i ‘Attâr Kadri Efendi ve şâkirdi Deli Mehemmed ve kedinin
hikâyesi beyân” (85-97). Yusuf, bir “ehibbâsı”na (85) anlattırdığı bu hikâyeden sonra
dostuna “biraz altun” ihsan eder (97).
H5. “Hikâye-i ‘âbid ve du‘âsiyle fâre peçesi insân olması ve ‘âbidin evlenmesi
beyân” (105-17). Yusuf’un kendi evindeki bir içki meclisinde anlattırdığı hikâye,
“Yûsuf Şâh’ın zevkine gidüb menkıbe-hâna ihsânlar eyledi” (117).
H6. “Huzûr-ı şâhda nedîmin birisi nakl itdiği yaramaz şey’ nedir kimi hâtûndır
kimi sû-i hulk ve kimi komşu dirler bu üc mertebede karâr idüb lakin her kangisidir
beyân” (117-22). Yine özel bir içki meclisinde “ehibbâlardan bir zât” (122) tarafından
anlatılan bir hikâye.
H7. “Hikâye-i iki dânişmend sûhteler âteş-i ‘illet min cidd-i vecd birisi eyitdi
cidd cehd lâzım değil nahn [?] kısmeten kelâmı münâza‘aları beyân” (122-126). H6’nın
anlatıcısı tarafından anlatılan bu hikâyenin sonunda Yusuf’un arkadaşları, “Yûsuf Şâh’ın
beş on altunı alub gitdiler” (126).
H8. “Bir hammâlın tirâşı gelüb berber dükkânına tirâş olmaga gidüb tirâş olması
beyân” (126-29). Bu, Yusuf’un kayıkla Rabia’nın yalısına giderken kayıkçıya
anlattırdığı bir hikâyedir.
174