ΠΤΥΧΙΑΚΗ ΕΡΓΑΣΙΑ

50
βραχιονίου όταν η άρθρωση δέχεται εξωτερικά φορτία (Wuelker et al
1998).
Το µυοτενόντιο πέταλο εξασφαλίζει σταθερότητα:
• Συµπιέζοντας τις αρθρικές επιφάνειες µεταξύ τους κατά τη
διάρκεια συντονισµένης κίνησης.
• Προκαλώντας κίνηση του βραχιονίου σε σχέση µε την ωµογλήνη.
• Σφίγγοντας του στατικούς σταθεροποιητές της γληνοβραχιόνιας
άρθρωσης σε υπερβολικές κινήσεις.
• Περιορίζοντας το τόξο της κίνησης της γληνοβραχιόνιας κίνησης.
• Μυϊκή τάση και συντονισµένη δράση του κάθε µυ του
µυοτενόντιου πετάλου ως µηχανισµός σταθεροποίησης.
Πίνακας Λειτουργία του µυοτενόντιου πετάλου
Επειδή η αναλογία µεταξύ της κεφαλής του βραχιονίου και της
ωµογλήνης είναι µικρή, αλλαγές του µυϊκού ελέγχου στις κινήσεις του
ώµου εξαιτίας ρήξης του µυοτενόντιου πετάλου έχει σαν συνέπεια
µεγάλες αλλαγές στη φόρτιση κατά µήκος της άρθρωσης (Parsons et al
2002). Ανεπάρκεια του µυοτενόντιου πετάλου να σταθεροποιήσει
δυναµικά τη γληνοβραχιόνια άρθρωση µπορεί να οδηγήσει σε αστάθεια
του ώµου Loehr et al (1994). Οι McLauglin και MacLennan
ισχυρίστηκαν ότι ρήξη του µυοτενόντιου πετάλου ή των
γληνοβραχιόνιων συνδέσµων µπορεί να προκαλέσει πρόσθια αστάθεια.
Αντιθέτως η έρευνα από τους Hsu et al (2000) έδειξε ότι µικρή ρήξη στη
κρίσιµη περιοχή του µυοτενόντιου πετάλου δεν επηρεάζει σηµαντικά την
άρθρωση και δε προκαλεί αστάθεια του βραχιονίου. ∆εν είναι ακόµη
ξεκάθαρο γιατί ρήξεις του µυοτενόντιου πετάλου µπορούν να
προκαλέσουν αστάθεια του ώµου. Το τελικό στάδιο της µαζικής ρήξης
του µυοτενόντιου πετάλου σχετίζεται µε φθορά των γειτονικών αρθρικών
δοµών και εκφυλιστική οστεοαρθρίτιδα της γληνοβραχιόνιας άρθρωσης
(Loehr et al 1994). Βλάβες του υπερακάνθιου και του υπακάνθιου
τένοντα οδηγούν σε ένα διαφορετικό πρότυπο κίνησης κατά τη διάρκεια