Sfantul-Augustin_Confesiuni

478 sfântul augustin
caput xx
Quomodo ergo te quaero, Domine? Cum enim te, Deum meum, quaero,
vitam beatam quaero. Quaeram te, ut vivat anima mea. Vivit enim corpus
meum de anima mea et vivit anima mea de te. Quomodo ergo quaero
vitam beatam? Quia non est mihi, donec dicam: „Sat est illic“. Ubi oportet
ut dicam, quomodo eam quaero, utrum per recordationem, tamquam
eam oblitus sim oblitumque me esse adhuc teneam, an per appetitum
discendi incognitam, sive quam numquam scierim sive quam sic oblitus
fuerim, ut me nec oblitum esse meminerim. Nonne ipsa est beata vita,
quam omnes volunt et omnino qui nolit nemo est? Ubi noverunt eam,
quod sic volunt eam? Ubi viderunt ut amarent eam? Nimirum habemus
eam nescio quomodo. Et est alius quidam modus, quo quisque cum
habet eam, tunc beatus est, et sunt, qui spe beati sunt. Inferiore modo
isti habent eam quam illi, qui iam re ipsa beati sunt, sed tamen meliores
quam illi, qui nec re nec spe beati sunt. Qui tamen etiam ipsi nisi aliquo
modo haberet eam, non ita vellent beati esse: quos eos velle certissimum
est. Nescio quomodo noverunt eam ideoque habent eam in nescio qua
notitia, de qua satago, utrum in memoria sit, quia, si ibi est, iam beati
fuimus aliquando, utrum singillatim omnes, an in illo homine, qui primus
peccavit, in quo et omnes mortui sumus et de quo omnes cum miseria
nati sumus, non quaero nunc, sed quaero, utrum in memoria sit
beata vita. Neque enim amaremus eam, nisi nossemus. Audimus nomen
hoc et omnes rem ipsam nos appetere fatemur; non enim solo sono delectamur.
Nam hoc cum latine audit Graecus, non delectatur, quia ignorat,
quid dictum sit; nos autem delectamur, sicut etiam ille, si graece hoc
audierit, quoniam res ipsa nec graeca nec latina est, cui adipiscendae
Graeci Latinique inhiant ceterarumque linguarum homines. Nota est
igitur omnibus, qui una voce si interrogari possent, utrum beati esse
vellent, sine ulla dubitatione velle responderent. Quod non fieret, nisi res
ipsa, cuius hoc nomen est, eorum memoria teneretur.
29