Sfantul-Augustin_Confesiuni

406 sfântul augustin
cordibus. Nimirum annus erat aut multo amplius, cum Iustina,
Valentiniani regis pueri mater, hominem tuum Ambrosium persequeretur
haeresis suae causa, qua fuerat seducta ab Arrianis. Excubabat pia
plebs in ecclesia mori parata cum episcopo suo, servo tuo. Ibi mater mea,
ancilla tua, sollicitudinis et vigiliarum primas tenens, orationibus vivebat.
Nos adhuc frigidi a calore spiritus tui excitabamur tamen civitate attonita
atque turbata. Tunc hymni et psalmi ut canerentur secundum morem
orientalium partium, ne populus maeroris taedio contabesceret, institutum
est: et ex illo in hodiernum retentum multis iam ac paene omnibus
gregibus tuis et per cetera orbis imitantibus.
Tunc memorato antistiti tuo per visum aperuisti quo loco laterent martyrum
cor pora Protasii et Gervasii, quae per tot annos incorrupta in
thesauro secreti tui reconderas, unde oportune promeres ad cohercendam
rabiem femineam, sed regiam. Cum enim propalata et effossa digno cum
honore transferrentur ad Ambrosianam basilicam, non solum quos immundi
vexabat spiritus confessis eisdem daemonibus sanabantur, verum
etiam quidam plures annos caecus civis civitatique notissimus, cum populi
tumultuante laetitia causam quaesisset atque audisset, exilivit eoque
se ut duceret suum ducem rogavit. Quo perductus impetravit admitti, ut
sudario tangeret feretrum pretiosae in conspectu tuo mortis sanctorum tuorum.
Quod ubi fecit atque admovit oculis, confestim aperti sunt. Inde
fama discurrens, inde laudes tuae ferventes, lucentes, inde illius inimicae
animus etsi ad credendi sanitatem non applicatus, a persequendi tamen
furore compressus est.
Gratias tibi, Deus meus! Unde et quo duxisti recordationem meam, ut
haec etiam confiterer tibi, quae magna oblitus praeterieram? Et tamen
tunc, cum ita flagraret odor unguentorum tuorum, non currebamus post te;
ideo plus flebam inter cantica hymnorum tuorum olim suspirans tibi et
tandem respirans, quantum patet aura in domo faenea.
16