Sfantul-Augustin_Confesiuni

370 sfântul augustin
caput ix
Unde hoc monstrum? Et quare istuc? Luceat misericordia tua, et interrogem,
si forte mihi respondere possint latebrae poenarum hominum et
tenebrosissimae contritiones filiorum Adam. Unde hoc monstrum? Et
quare istuc? Imperat animus corpori, et paretur statim: imperat animus
sibi, et resistitur. Imperat animus, ut moveatur manus, et tanta est facilitas,
ut vix a servitio discernatur imperium: et animus animus est, manus
autem corpus est. Imperat animus, ut velit animus, nec alter est nec facit
tamen. Unde hoc monstrum? Et quare istuc? Imperat, inquam, ut velit,
qui non imperaret, nisi vellet, et non fit quod imperat.
Sed non ex toto vult: non ergo ex toto imperat. Nam in tantum imperat,
in quantum vult, et in tantum non fit quod imperat, in quantum non
vult, quoniam voluntas imperat, ut sit voluntas, nec alia sed ipsa. Non
itaque plena imperat; ideo non est, quod imperat. Nam si plena esset, nec
imperaret, ut esset, quia iam esset. Non igitur monstrum partim velle,
partim nolle, sed aegritudo animi est, quia non totus assurgit veritate
sublevatus, consuetudine praegravatus. Et ideo sunt duae voluntates, quia
una earum tota non est et hoc adest alteri, quod deest alteri.
21