Sfantul-Augustin_Confesiuni

248 sfântul augustin
ecclesia unica corpus unici tui, in qua mihi nomen Christi infanti est
inditum, non saperet infantiles nugas neque hoc haberet in doctrina sua
sana, quod te creatorem omnium in spatium loci quamvis summum et
amplum, tamen undique terminatum membrorum humanorum figura
contruderet.
Gaudebam etiam, quod vetera scripta legis et prophetarum iam non illo
oculo mihi legenda proponerentur, quo antea videbantur absurda, cum
arguebam tamquam ita sentientes sanctos tuos; verum autem non ita
sentiebant. Et tamquam regulam diligentissime commendaret, saepe in
popularibus sermonibus suis dicentem Ambrosium laetus audiebam: littera
occidit, spiritus autem vivificat, cum ea, quae ad litteram perversitatem
docere videbantur, remoto mystico velamento spiritaliter aperiret, non
dicens quod me offenderet, quamvis ea diceret, quae utrum vera essent
adhuc ignorarem. Tenebam cor meum ab omni adsensione timens praecipitium
et suspendio magis necabar. Volebam enim eorum quae non
viderem ita me certum fieri, ut certus essem, quod septem et tria decem
sint. Neque enim tam insanus eram, ut ne hoc quidem putarem posse
comprehendi, sed sicut hoc, ita cetera cupiebam sive corporalia, quae
coram sensibus meis non adessent, sive spiritalia, de quibus cogitare nisi
corporaliter nesciebam.
Et sanari credendo poteram, ut purgatior acies mentis meae dirigeretur
aliquo modo in veritatem tuam semper manentem et ex nullo deficientem;
sed, sicut evenire assolet, ut malum medicum expertus etiam bono
timeat se committere, ita erat valetudo animae meae, quae utique nisi
credendo sanari non poterat et, ne falsa crederet, curari recusabat, resistens
manibus tuis, qui medicamenta fidei confecisti et sparsisti super
morbos orbis terrarum et tantam illis auctoritatem tribuisti.
6