Sfantul-Augustin_Confesiuni

148 sfântul augustin
quod videndum fuit – quod ego certe, antequam dixisset, non videram –
etiam tum fuisse commotum quam ipso somnio, quo feminae piae gaudium
tanto post futurum ad consolationem tunc praesentis sollicitudinis
tanto ante praedictum est.
Nam novem ferme anni secuti sunt, quibus ego in illo limo profundi ac
tenebris falsitatis, cum saepe surgere conarer et gravius alliderer, volutatus
sum, cum tamen illa vidua casta, pia et sobria, quales amas, iam quidem
spe alacrior, sed fletu et gemitu non segnior, non desineret horis omnibus
orationum suarum de me plangere ad te, et intrabant in conspectum tuum
preces eius, et me tamen dimittebas adhuc volvi et involvi illa caligine.
caput xii
Et dedisti alterum responsum interim, quod recolo. Nam et multa praetereo,
propter quod propero ad ea quae me magis urguent confiteri tibi,
et multa non memini.
Dedisti ergo alterum per sacerdotem tuum, quendam episcopum nutritum
in ecclesia et exercitatum in libris tuis. Quem cum illa femina rogasset,
ut dignaretur mecum colloqui et refellere errores meos et dedocere
me mala ac docere bona – faciebat enim hoc, quos forte idoneos invenisset
– noluit ille, prudenter sane, quantum sensi postea. Respondit enim
me adhuc esse indocilem, eo quod inflatus essem novitate haeresis illius
et nonnullis quaestiunculis iam multos imperitos exagitassem, sicut illa
indicaverat ei. „Sed“, inquit, „sine illum ibi. Tantum roga pro eo
Dominum: ipse legendo reperiet, quis ille sit error et quanta impietas“.
Simul etiam narravit se quoque parvulum a seducta matre sua datum
fuisse manichaeis, et omnes paene non legisse tantum verum etiam
21