Media temperaturilor maxime anuale intre anii 1990- 2000 la statia meteorologica Parang g C 10 8 6 4 2 0 Medii anuale ale valoriilor medii ale nebulozitatii imtre anii 1990-2000 optimi anul 199 6 4 2 anul 199 anul 199 anul 199 anul 199 anul 199 anul 199 anul 199 anul 199 anul 199 Series1 8.63 6.74 7.81 7.6 8.34 6.87 6.6 6.63 7.17 7.8 8.93 0 anul anul anul anul anul anul anul anul anul anul anul 1990 1991 1992 1993 1994 1995 1996 1997 1998 1999 2000 Parang 4.55 5.07 4.73 4.55 4.89 5.53 5.72 5.61 5.28 5.35 4.37 anul 200 8
CARACTERE HIDROLOGICE Apele de suprafaţă Ca o caracteristică a întregii reţele hidrografice a zonei studiate se remarcă orientarea cursului râurilor pe o direcţie nord-sud. Întreaga reţea hidrografică a zonei este tributară râurilor Olt <strong>şi</strong> Jiu, prin afluenţi direcţi sau indirecţi de dreapta, respectiv de stânga ai acestora, cu o direcţie de curs, în linii mari, de la nord la sud. Principalele râuri care străbat zona <strong>şi</strong> constituie cea mai importantă resursă de apă sunt, de la vest la est: A. Costeşti, afluent de stânga al Bistriţei (L = 18 km, S = 45 km²), care se varsă la sud de comuna Costeşti, cu izvoare tot în Munţii Căpăţânii (curmătura Lespezi), care adună apele de pe versanţii nord-vestici ai masivului (sectorul până la Plaiul Lespezi) (pâraiele Şasa Voiceşti, Ghelălău, Curmăturii), versantul estic al muntelui Arnota <strong>şi</strong> versantul sudic al Muntelui Cacova (Pârâul Sec sau Valea Morii). Sapă chei spectaculoase pe traiectul unei falii importante, străbătând Masivul Buila-Vânturariţa de la nord la sud. Se constată că reţeaua hidrografică este bogată <strong>şi</strong> bine reprezentată. Cursurile de apă sunt permanente, fără a avea însă debit mare. B. Bistriţa, afluent de dreapta al Oltului, care se varsă în Olt în apropierea comunei Băbeni-Bistriţa, între gurile de vărsare ale râurilor Govora <strong>şi</strong> Luncavăţ. Prin izvoarele sale, Bistriţa pătrunde adânc în Munţii Căpăţânii. La originea sa sunt mai multe izvoare care pornesc de sub culmile munţilor Văleanu, Rodeanu, Zănoaga, Govora, Netedu. Pe partea dreaptă, prin unirea mai multor izvoare, se formează pârâul Gurgui, iar pe stânga pârâul Cuca. Acestea î<strong>şi</strong> măresc treptat debitul <strong>şi</strong> se unesc la cantonul „Între Râuri”, formând râul Bistriţa. În cursul său meandrat până la Olt, el străbate dealurile subcarpatice pe o distanţă de circa 42 km, bazinul având o suprafaţă de 384 km². Dacă se adaugă <strong>şi</strong> lungimea izvoarelor sale <strong>şi</strong> a afluenţilor, lungimea totală este de circa 60 km. Sapă chei spectaculoase pe traiectul unei falii importante, străbătând Masivul Buila-Vânturariţa de la nord la sud. Se constată că reţeaua hidrografică a Bistriţei este bogată <strong>şi</strong> bine reprezentată. Cursurile de apă sunt permanente, fără a avea însă debit mare. C. Romani De pe partea dreaptă, Bistriţa primeşte ca prim afluent important pârâul Romanilor (Hurezu), provenit prin unirea pâraielor Bistricioara cu pârâul Romanilor. Un afluent de dreapta mai important al Râului Romani este Pârâul Lunga. D. Luncavăţ, afluent de dreapta al Oltului, care izvorăştre din Munţii Căpăţânii. Este format prin unirera Pârâului Cumpenelor, cu izvoarele sub Vârful Balota <strong>şi</strong> Pârâul Blej, cu izvoarele sub Vârfurile Ursu <strong>şi</strong> Coşana. În cursul său până la vărsare străbatre de la nord la sud localităţile Vaideeni <strong>şi</strong> Horezu, apoi se curbează <strong>şi</strong>-<strong>şi</strong> schimbă cursul pe direcţia nord-vest – sud-est, ca mai toate râurile din zonă. Principalii afluenţi sunt: Pârâul Râmeşti, Pârâul Urşani. E. Olteţ este ultimul afluent de dreapta al Oltului care adună apele din zona montană înaltă. Este <strong>şi</strong> râul care trasează limita <strong>geografică</strong> dintre Munţii Câpăţânii (est) <strong>şi</strong> Munţii Parâng (vest). Are ca principali afluenţi de stânga Cerna <strong>şi</strong> Tărâia, care adună apele din vestul Munţilor Căpăţânii. Sapă în calcare chei spectaculoase, la nord de Mănăstirea Polovragi. F. Gilortul este afluent de stânga al Jiului, cu izvoare în Munţii Parâng. Principalii afluenţi sunt: de stânga: Galbenul <strong>şi</strong> Gilorteţul <strong>şi</strong> de dreapta: Aniniş, Ciocadia <strong>şi</strong> Blahniţa. Toate acestea curg iniţial pe direcţia generală nord-sud, pentru a se recurba apoi spre sud-vest, spre Jiu. Dintre acestea., Pârâul Galbenul sapă chei spectaculoase în calcare. 9