Nº 11
Nº 11
Nº 11
Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
14<br />
to do reparto pero aprendín a controla-los letexos. E os ollos aprenderon a non chorar anque quizais<br />
esvarou algunha bágoa pola miña meixela o día que me apartaron dun baile para deixar sitio a<br />
outra con proxenitores de máis alto rango.<br />
¿Darían estas vivenzas para unha historia? Claro pero, polo momento, prefiro escribir outras narracións<br />
máis cargadas de aventura.<br />
Aínda así estas experiencias e outras peores quéroas conservar na miña memoria pois sérvenme de<br />
moita axuda no meu labor de mestra como modelo do que non debo facer nunca. Eu aprendín en<br />
carne propia a distinguir moi ben a xustiza da inxustiza, a solidariedade da falsa caridade, a tolerancia<br />
da permisividade, por iso prefiro que o alumnado aprenda a través da reflexión, das lecturas, dos<br />
debates...<br />
3. Cales foron os teus heroes literarios na túa infancia e adolescencia? Coñecíchelos por medio da<br />
escola?<br />
Gustaríame poder contestar cun nome propio e contar con detalle tódalas fermosas aventuras que vivín<br />
coas súas lecturas, pero mentiría. De pequena eu non lin libros. Na miña casa líamos chistes e cambiabámolos<br />
na chistería. Lembro que era moi fermoso ir cos chistes antigos e ir buscando nos diversos lotes (en<br />
función do grosor ou do estado de conservación) ata atopar a mellor novidade. Xa sei que podía ter un<br />
heroe de comic pero a min nin me gustaba o «Capitán Trueno» nin o «Jabato», eu disfrutaba máis con<br />
«Pepe Gotera y Otilio, chapuzas a domicilio».<br />
Pasei dos chistes a ler libros políticos porque me fixen maior dun día para outro o día 10 de marzo do 72.<br />
Con 16 anos recién estreados vivín as mortes alleas, as detencións, os exilios e tódalas barbaries dende<br />
a primeira fila. Dende ese momento os meus heroes foron Paco Filgueiras, Julio Aneiros e tódolos demais<br />
que sufrían inxusticias e non se rendían, e espero que nunca deixen de selo.<br />
4. Se escribes algo que a xente nova tamén pode ler, o teu traballo como escritora precisou dalgunha<br />
situación diferente a cando escribes algo que só poden gustar ou comprender os adultos?<br />
Cando escribo para nenas e nenos medito máis cada palabra pois procuro axeitarme á un vocabulario<br />
básico de modo que sexa doado de ler. Se non é así precisarán axuda (doutra persoa ou do diccionario)<br />
e xa non descubrirán o pracer de mergullarse nunha historia ata perderse nela.<br />
Tamén evito situacións de terror ou violencia gratuíta. Xa sei que vou contra corrente pero mentras<br />
non descubra os beneficios que aporta o terror e a violencia eu non os incluirei nas miñas historias<br />
infantís.<br />
5. Cres que as lecturas obrigadas son un bon método para facer lectores?<br />
Sería mellor que as lecturas as demandase o alumnado. Se esa fose a nosa realidade, abondaría con<br />
recomendar un bo libro. Mais a nosa sociedade non ten esas características e polo tanto hai que utilizar<br />
outros métodos que conviden ó achegamento ós libros. As lecturas obrigatorias son unha opción<br />
que pode ser boa. Cando non se le por iniciativa propia está ben que se obrigue para que descubran<br />
ese pracer. Pero é importante meditar cal é o obxectivo de cada libro recomendado. Está claro<br />
que a longo prazo a lectura obrigatoria ten como obxectivo que o alumnado lea comprensivamente,<br />
pois sabemos que iso é imprescindible para todas e cada unha das áreas do currículo. Sen embargo,<br />
o obxectivo da lectura concreta dun libro debe ser máis específico, relacionado coa propia historia<br />
e sobre todo co disfrute. É a suma de lecturas pracenteiras a que vai determinar que consigamos<br />
ou non futuros lectores. Aí ten algunha responsabilidade o profesorado e temos moito que aportar.<br />
Para acada-los obxectivos cómpre cumprir tres condicións básicas e obvias: Primeiro, a lectura<br />
que se recomenda ten que ser axeitada ó alumnado que se ten diante e que ás veces é diferente<br />
ó prototipo idealizado de tal ou cal idade. En segundo lugar, o profesorado debe ler previamente o<br />
libro e non conformarse cos resumos das editoriais. Terceiro, as sesións de lectura na aula deben estar<br />
estimuladas polo entusiasmo do profesorado que dea ánimo para disfrutar das narracións, descripcións,<br />
diálogos...<br />
Son consciente da falta de tempo que hai para facer estas sesións nos cursos máis elevados. Eu, se tivese<br />
algún poder para cambia-lo DCB, engadiría coma unha área independente a lectura. ¿Ou acaso<br />
non é o básico que se precisa para tódalas áreas?<br />
IDEA 2005