Nº 11

foron integrados despois en documentos HTML e
engadimos algúns complementos: un buscador
de recursos na rede, actualizacións desde internet,
guía do material, editor de texto en Galego
para notas persoais e un programa instalador
para Windows.
Pero o auténtico cabalo de batalla foi a organización.
Cada membro tiña acceso a distintos
recursos e fontes de información, pero queriamos
establecer comisións nas que cada un de
nós traballara as audicións da súa preferencia,
e non precisamente aquelas das que tivese
mais recursos á súa disposición. Outras comisións
traballarían no deseño gráfico e a edición
dalgúns materiais, mentres que en gran grupo
tomabamos decisións como a posta en común
das probas nas aulas ou a confección de criterios
para a elaboración homoxénea dos textos
e cuestións técnicas sobre edición dos recursos
multimedia. Pero esto significaba que tiñamos
que recompilar e catalogar os distintos recursos
para despois podelos intercambiar, seleccionar
e editar.
A tarefa era moi complexa polo que buscamos
axuda en distintas lecturas sobre xestión do
coñecemento; a solución foi unha lista de protocolos
dos que os máis importantes foron os relativos
ás comunicacións internas:
-Catalogación e comunicación de materiais baseada
en formularios normalizados de "declaración
de recurso". Un para ilustracións, textos e gravacións,
e outro para vídeos, enderezos na rede e
animacións. A principal vantaxe deste sistema era
que, dunha ollada, os membros de cada comisión
poderían comparar entre recursos alternativos
sen necesidade de velos fisicamente (pensemos
no que sería ir ás reunións cargados con enciclopedias,
CDs, etc.)
-Uso intensivo das comunicacións telemáticas.
Dado que os membros do grupo traballamos en
distintos centros (e mesmo en distintas cidades)
non era posible o intercambio ou préstamo
informal de materiais ó marxe das reunións.
Dependendo da urxencia e a natureza da
comunicación ou envío, empregamos teléfono,
mensaxes curtas e correo electrónico. Tamén
fixemos unha páxina web con tres finalidades:
publicar comunicados xerais non urxentes
(como os borradores das actas de reunión), ter
sempre dispoñibles dun xeito cómodo distintos
documentos (como os datos de contacto dos
membros), e empregar o espacio libre para
intercambio de arquivos con FTP (File transfer
protocol).
122
Unha cuestión que foi obxecto de atención desde
o primeiro momento foi a de a legalidade do uso
de todo tipo de materiais. Estudiamos coidadosamente
a Lei de Propiedade Intelectual para estar
seguros de qué materiais protexidos e baixo qué
supostos e condicións poderiamos empregar no
noso traballo. Outra condicionante importante
foron os cambios e novidades que a CIUG ía
publicando acerca das PAUU ó longo do curso.
No tocante á avaliación do noso traballo, o mellor
banco de probas foron as aulas. Os resultados non
só nos axudaron a pulir e perfeccionar os materiais
de cada unha das obras, se non que foron moi
tidos en conta en algúns aspectos xerais, tales
como o deseño da interface e a estructura dos
contidos. Sobre esto último, dicir que finalmente
acordamos que os comentarios serían o eixe vertebrador
dos outros recursos, de xeito que cada
audición podería levar asociados todos ou case
todos os seguintes tipos de materiais:
Texto sinxelo de introducción á obra.
Biografía do autor,datos do contexto, etc.
Comentario con explicaciónsde maior complexidade.
Textos e outros arquivoscomplementarios.
Extractos de partituras.
Extractos de gravaciónsen formatos Mp3 e Ogg.
Vídeos en formatosMpeg e RealPlayer.
Bibliografía e recursos empregados en cada obra.
Enderezos na rede con informacióne recursos
complementarios.
IDEA 2005